حجت الاسلام دارستانی: امروز فاطمیه خط مقدم ماست! / حاج محسن عرب خالقی: بر بانوی مطهرمان گریه می کنیم

کد خبر: 6051
جلسه عزاداری به مناسبت ایام محسنیه (ع) در هیئت جنت البقیع با سخنرانی حجت الاسلام سید احمد دارستانی و مداحی حاج محسن عرب خالقی و کربلایی رحیم رمضانی برگزار شد.

وارث: جلسه عزاداری به مناسبت ایام محسنیه (ع) در هیئت جنت البقیع با سخنرانی حجت الاسلام سید احمد دارستانی و مداحی حاج محسن عرب خالقی و کربلایی رحیم رمضانی برگزار شد.

بنابراین گزارش، مراسم با قرائت آیاتی از کلام الله مجید و قرائت زیارت عاشورا آغاز و سپس حجت الاسلام سید احمد دارستانی به منبر رفته و سخنان خود را پیرامون فاطمیه و وظیفه ما نسبت به آن آغاز نمود که در ادامه بخشی از سخنان ایشان را می خوانید:

از جضرت صادق سئوال کردند : آیا مصیبتی از مصیبت کربلا بالاتر است یا نه؟ حضرت فرمودند: خیر، الا اتفاقاتی که در کوچه بنی هاشم رخ داد.(یعنی مصیبت فاطمیه اعظم بر مصیبت کرب و بلاست)

کربلا همچون دشت است. هر کس با هر ظرفیتی وارد کربلا می شود این را می فهمد. به همین خاطر هم می بینید که هر انسانی با هر ظرفیتی آمده کربلا مجروح شده. هیچ پیغمبری از کربلا رد نشده مگر اینکه زمین گیر شده. هیچ انسان با مروت و با انصافی نیست مگر اینکه از کربلا رد شود و زمین بخورد.

کربلا، سرزمینی است که روضه هایش قابل فهم است. شما برای اهل دنیا روضه سیدالشهدا علیه السلام را با روضه علی اصغرش (علیه السلام) بخوانید، عالم بهم می ریزد.

من اعتقادم این است که اگر امام زمان (ارواحنا فداه) تشریف بیاورند، برای گرفتن عالم کارشان زیاد سخت نیست. کافیست که روضه جد بزرگوارشون و حضرت علی اصغر علیه السلام را بخوانند، جز یک عده محدود، قطعاً همه پناه می برند به حضرت.

اصلا برای همین است که محرم شهرمان سیاه پوش می شود.

هر کسی که بتواند، می رود برای کمک، حتی آنهایی که از کنار خدا به راحتی رد می شوند از کنار سیدالشهدا علیه السلام نمی توانند به راحتی رد شوند.

اما فاطمیه اینگونه نیست.

خیلی از کسانی که برای امام حسین علیه السلام سینه می زنند و گریه می کنند نمی توانند برای فاطمیه هم اینچنین کنند. حتی خیلی کم از کسانی که بانی می شوند برای سیدالشهدا علیه السلام و یا وقف می کنند برای حضرت، می توانند برای فاطمیه و حضرت زهرا بانی شوند و یا وقفی کنند.

در همین خیابان های شهر خودمان، خیلی از کوچه ها که در محرم سیاه پوش هستند برای فاطمیه سیاهپوش نمی شوند. از هر 10هیئت، شاید یکی از آنها بتواند برای فاطمیه مراسم بگیرند. می دانید چرا؟ این را هم بگویم، این به آن معنی نیست که مصیبت حضرت زهرا سلام الله علیها از مصیبت حضرت سیدالشهدا علیه السلام پائین تر است. مصیبت زهرای مرضیه سلام الله علیها دشت نیست که بتوان به راحتی نگاه کرد. هر چند خیلی از ابعاد را می توان به راحتی فهمید البته با یک جو معرفت می شود فهمید، اما پیچیدگی دارد.

گردنه های صعب العبور دارد، چرا؟! چون این نقطه تاریک ترین نقطه زندگی اهل بیت است. این 75 یا 95 روز، تاریک ترین نقطه تاریخ بشریت و اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام است.

تنها کسانی می توانند عَلَم فاطمیه را بردارند که بزرگتر از قصه کربلا بشوند. باید پیچیدگی ها را بفمند.

می دانید که! اگر کسی فاطمیه را فهمید، دیگر کلاه سرش نمی رود.

چه موقع ظهور محقق می شود؟! وقتی که مردم فاطمه (س) شناس شوند. این بحث ها مفصل است و خارج از حوصله این مجلس. این ها همه اش کد بود! می خواهم بگویم که چقدر این مسئله مهم است!

بدانیم که چه باید بکنیم! مسئولیت ما سخت تر می شود.

باید باور کنیم! ظهور وقتی محقق می شود که مردم در کوچه های فاطمیه بزرگ شوند. بالغ شوند. نفاق را بشناسند.

نفاق ظاهری سفید دارد اما باطنش سیاه است! و این خیلی مهم است. کسانی که جلوی زهرای مرضیه سلام الله علیها صف آرایی کردند همه از یاران پیامبر صلوات الله علیه و آله بودند. همه در کنار پیغمبر صلوات الله علیه و آله، عمری زندگی کردند و بعد مثل آب خوردن حق امیرالمومنین علیه السلام را بالا کشیدند و هیچ اتفاقی هم نیفتاد!

هر کسی که مطالعه کند این 95 روز را می فهمد، که چنان نیش و کنایه ای به حضرت زهرا سلام الله علیها زدند که دردش از درد کوچه و پشت در سخت تر و جان فزاتر بود.

روایت از امیرمومنان است که می فرمایند: گاهی یک طعنه می زنید که دردش از اینکه یک نیزه در قلب آن طرف وارد کنی دردناک تر است.

یکی از هزار طعنه ای که به دختر رسول الله صلوات الله علیه و آله زدند این بود: گفتند ای دختر پیغمبر خدا! چرا گریه می کنی، چرا شهر را روی سرت گرفتی؟ اگر تو ناراحت دین هستی، دین دارد عمل می شود، همه در مسجد هستند! همه از حافظان قرآن و اسلامند. همه صحابی پیغمبرند! تو ناراحت این هستی که شوهرت خلیفه نمی شود!

پس ما تا شیعیان فاطمه (س) شناس نشویم و در کوچه های بنی هاشم بزرگ نشویم، عاقل نشویم، زهرا (س) شناس نشویم ظهور تحقق نمی گیرد.

ما برای اثبات و شناخت کربلا 1400 سال جنگیدیم و تلاش کردیم و دیگر برای معرفی کربلا و واقعه عاشورا مشکلی نداریم. با دو گروه هم جنگیدیم! یکی داخلی ها و یکی هم خارجی ها! 1400 سال در کربلا دفاع کردیم! اما، کربلا عقبه است!

اگر این را فهمیدیم از همین امشب کمر همت می بندیم که برای فاطمیه روضه بگیریم. خرج کنیم. کوچه هایمان را، محله مان را سیاه پوش کنیم. سر در خانه هایمان را سیاه پوش کنیم.

باید روزی بیاید که فاطمیه از عاشورا پر رنگ تر باشد. عاشورایی تر باشد.

الحمدالله الان حرکت های خوبی شده! الان چند وقتی است که نمک روضه شده "حضرت صدیقه طاهره (س)".

وقتی با روضه امام حسین علیه السلام نمیشه کاری کرد، یک بار نام مادر را می بری و جلسه را بهم می ریزید.

این لطف بی بی حضرت زهرا سلام الله علیها است که به ما اجازه می دهد که ما نامشان را ببریم و گریه کنیم. اما این کم است!

این را بدانید، فاطمیه خط مقدم ماست!و ما امروز در خط مقدم هستیم و اینکه چقدر بایستی در این خط مقدم بجنگیم را نمی دانم.ما از فاطمیه نمی توانیم بگذریم! یادتان نرود.

ما خلاف وحدت نمی خواهیم صحبت کنیم و صحبت هم نمی کنیم. اما باید این را بدانیم که حضرت زهرا سلام الله علیها را شهید کردند.

شما امسال هم در ایام فاطمیه ببینید. بالای سر رهبری انقلاب نوشته شده است، "السلام علیکِ ایتها الصدیقة الشهیده"ما از این قضیه نمی توانیم بگذریم که! این که ما لعن نمی کنیم و حرفی نمی زنیم، بحثی دیگر است! ولی از این که نمی توانیم بگذریم! ما باید برای فاطمیه هیئت بگیریم و عزاداری کنیم!

لطف خدا سیدالشهدا(ع) وقف زیاد دارد. همیشه تا طول تاریخ کربلا کربلاست و عاشورا عاشوراست! برویم برای فاطمیه وقف کنیم!

در ادامه این مراسم و روضه حجت الاسلام دارستانی ، حاج محسن عرب خالقی به منبر رفته و در رثای حضرت صدیقه طاهری به عزاداری و روضه خوانی پرداخت که در ادامه شعر زمزمه شده ایشان را می خوانید. همچنین برادر رحیم رمضانی از دیگر ذاکرین اهل بیت(ع) در این مراسم به سینه زنی و عزاداری پرداختند.


بر بانوی مطهرمان گریه می کنیم


بر آن همیشه بهترمان گریه می کنیم

با این دو زمزمی که خداوند داده است


بر آیه های کوثرمان گریه می کنیم

بر بروی بالهای سپید ملائکه


بر آن کبود پیکرمان گریه می کنیم

کنجی نشسته ایم و کنار پیمبران


بر دختر پیمبرمان گریه می کنیم

بر لاله های بستر او خیره می شویم


بر آنچه آمده سرمان گریه می کنیم

دیر آمدیم و حادثه او را ز ما گرفت


حالا کنار باورمان گریه می کنیم

قبل از حساب، صبح قیامت که می شود


اوّل برای مادرمان گریه می کنیم

(شعر از علی اکبر لطیفیان)






در کوچه ها پیچیده بوی فاطمیه


یک دو قدم بردار سوی فاطمیه


خلوت نشینان دیار یاس و سیبیم


جز سرزمین اشک هر جایی غریبیم


با یاس ها ما الفتی دیرینه داریم


یک فاطمیه داغ بین سینه داریم


مشکی ترین پرچم برای فاطمیه است


محزون ترین نوحه نوای فاطمیه است


هر غنچه ی یاسی بکارم نذر زهراست


زیبا ترین اشکی که دارم نذر زهراست


ما چهارده قرن است دائم در عزائیم


چهره کبود سیلی در کوچه هائیم


ما از اهالی دیار یار هستیم


میخی ترین خط در و دیوار هستیم


ما چهره هایی سوخته در آفتابیم


آوارگان بیت الاحزان خرابیم


در خواب دیدم یک بیابان داس و یک یاس


یاسی که بر نوازش بود حساس


دیدم که دورش لشگری از خار بودند


بر گرد حور اهریمنان بسیار بودند


در کعبه آمد ابرهه با لشگر فیل


شد خشک چشمانم به در کو پس ابابیل


بر قامت گرگان صحرا رخت دین بود


دعوا سر نصب امیر المؤمنین بود


سد شد شکسته سیل آمد در مدینه


در شد شکسته میخ آتش زد به سینه


ابلیسیان از سوره ی کوثر گذشتند


افتاد زیر دست و پا آیات قرآن


از پشت دستان خدا را بست شیطان


نعره کشی می کرد دستی در میانه


جولان سختی داد آنجا تازیانه


گرداب کینه یاس ما را غرق می کرد


در ضربه ها ضرب مغیره فرق می کرد


طوفان رسید و بُرد گل را ریشه اش ماند


او رفت اما تا ابد اندیشه اش ماند


(شاعر: حاج محسن عرب خالقی)