روایتی تکان‌دهنده درباره "ظلم به دیگران" در بیان حسینی قمی

ظلم دارای دو معنا می‌تواند باشد: یکی جامع همه رذایل است و شامل ارتکاب هر یک از زشتی‌های شرعی و عقلی می‌شود و دیگری، ضرر و اذیت رسانیدن به ‏غیر است؛ از قبیل کشتن و یا زدن، دشنام و فحش دادن، غیبت کردن، تصرف کردن مالِ دیگری به ناحق و در صورت کلی هر آنچه از کردار یا گفتاری که باعث اذیت دیگری شود. بنابر این، ظالم به کسى می‌گویند که خود را به سپاس‌گزارى از نعمت‌هاى بی‌شمار الهى و مراعات تکالیف شرعى ملزم نمی‌داند و در برابر توانایی‌ها و استعدادهایش مسئولیتى‏ احساس نمی‌کند و از سویى حقوق دیگران را نیز پایمال می‌کند.

در اهمیت پرهیز از ظلم به دیگران روایات متعددی وارد شده است. به عنوان نمونه امام باقر علیه‌السلام فرمود: هنگامى که مرگ (پدرم) على بن الحسین فرا رسید، مرا به سینه خود چسبانید، سپس فرمود: اى فرزند سفارش کنم تو را به آنچه پدرم هنگام مرگش به من سفارش کرد، و به همان چیزى که او یاد آور شد که پدرش به آن سفارش کرده بود، اى فرزند مبادا ستم کنى به کسى که یاورى در برابر تو جز خدا نیابد؛ یَا بُنَیَّ إِیَّاکَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا یَجِدُ عَلَیْکَ نَاصِراً إِلَّا اللَّهَ‏» (الکافی (ط - الإسلامیة)، ج‏2، ص331)

حجت‌السلام حسینی قمی در لزوم پرهیز از ظلم به دیگران گفت: ظلم به دیگران متفاوت است: من اگر به همسر، فرزند، شریک، کارگر و زیردستم ظلم کردم، اگر دستم برسد تا حد فرعون هم ظلم می‌کنم. امیرالمؤمنین علیه‌السلام در روایتی فرمود «:یَوْمُ آلْمَظْلُومِ عَلَى الظَّالِمِ أَشَدُّ مِنْ یَوْمِ الظَّالِمِ عَلَى آلْمَظْلُومِ؛ روز انتقام مظلوم از ظالم، شدیدتر از روز انتقام ظالم بر مظلوم (در دنیا) است.»

منبع: تسنیم