حمید علیمی؛ دلتنگم برا لباس نوکریت میمیرم برا ماتمت حسین

دلتنگم برا لباس نوکریت؛ میمیرم برای ماتمت حسین 
از روضه یه وقت منو جدا نکن؛ دلتنگم برا محرمت حسین 
هرکی سینه میزنه تو روضه هات؛ هرکی گریه میکنه برای تو
مطمئنم آخرش این اربعین؛ پا میزاره توی کربلای تو
تو دسته ی عزا زنجیر میزنم و نذر تو می کنم ارباب، این جون و تنمو 
با اسمِ تو حسین؛ آروم میشه دلم… 
عشقِ تو قاطیه ارباب، توی آب و گلم 
با این دلِ زارم، حسین حسین حسین 
خیلی دوست دارم؛ حسین حسین حسین 
تو این روزگار بی کسی حسین؛ منو واسه ی خودت سوا کن و 
محشر سخته از صراط گذر کنم؛ آقا جون برا منم دعا کن و 
واسه دیدنِ تو بیقرارمو شِب روضه هات دلم تو کربلاس 
درد و غصه هامو میبرم ز یاد؛ خوشبخته هر کسی با تو آشناست 
گریه برای تو پر برکته برام؛ دنیا بدونه این روضه بی قیمته برام 
هرچی میگم حسین؛ باز تنگ میشه دلم 

بی روضه ها ارباب، ولله باطلم 
با این دلِ زارم، حسین حسین حسین 
خیلی دوست دارم؛ حسین حسین حسین 
قربون سیاهیِ عزای تو؛ قربون تموم نوکرات حسین 
اربعین یه وقت منو یادت نره؛ باشم کاش میون زائرات حسین 
این بارم بیا منو صدا بزن… 
منت رو سر گدا بذار، حسین 
اربعین دوباره مثلِ سالِ قبل 
کربلا واسم بذار کنار، حسین 
ای کشتی نجات؛ عالم همه فدات… 
با اذن تو میام، امسال آقا پایین پات 
کارم شده همین… اشک منو ببین…
باشه قرار من با تو؛ فی یوم الاربعین 
با این دلِ زارم، حسین حسین حسین 
خیلی دوست دارم؛ حسین حسین حسین