شرح دعای سحر|تفاوت و شأن رحمت رحمانی و رحمت رحیمی خداوند
«دعای سحر» یکی از دعاهای عظیم‌الشأنی است که از امام رضا علیه‌السلام روایت شده و آن حضرت فرموده است: این دعا، دعایی است که امام باقر علیه‌السلام در سحرهای ماه رمضان می‌خواند.
در عین حال یکی از آثار فاخر و ارزشمند امام خمینی (ره) «شرح دعای سحر» است؛ اثری که امام خمینی (ره) آن را در حدود 27 سالگی خود تألیف کرده و نشان از دانش و عرفان والای ایشان از دوران جوانی دارد.
نکات مهم فراز پنجم از این دعای شریف را می‌خوانیم:
اللّٰهُمَّإِنِّىأَسْأَلُكَمِنْرَحْمَتِكَبِأَوْسَعِهاوَكُلُّرَحْمَتِكَواسِعَةٌ،اللّٰهُمَّإِنِّىأَسْأَلُكَبِرَحْمَتِكَكُلِّها
خدایاازتودرخواست می‌کنمبهحقگسترده‌ترینمرتبهازرحمتتوهمهمراتبرحمتتگستردهاست،خدایاازتودرخواست می‌کنمبهحقهمهمراتبرحمتت.
«رحمت رحمانی» مقام بسط کمال وجود است که وجود از طریق آن پدیدار شده و «رحمت رحیمی» مقام بسط وجود است که هر پدیده‌ای با آن به کمال معنوی و هدایت باطنی خود می‌رسد. به این لحاظ وارد شده است که «یا رحمن الدنیا و رحیم الآخرة؛ ای رحمان سرای دنیا و رحیم سرای آخرت» و «الرحمن بجمیع خلقه والرحیم بمؤمنین خاصة؛ خداوند رحمان است به همه آفریده‌ها و رحیم است تنها بر مؤمنان.»
آنچه با حال دعاکننده مناسبت دارد این است که از خدای تعالی با جهاتی که منتسب به اوست درخواست کند و آن عبارت است از جهات رحمت و سایه نورانی باقی. پس موجود مرحوم و نیازمند از خدای رحیم بی نیاز به واسطه رحمت گسترده‌اش درخواست می‌کند
افزودن دیدگاه جدید