پاسخ‌‌ دعا؛ همان پولی نیست که از خدا خواسته‌ایم!

کد خبر: 3321
وعده‌های الهی صادق‌ترین وعده هاست؛ اگر انس پیدا کنید، می‌بینید که خیلی از پاسخ‌ها همانی است که در‌‌ همان لحظه داده می‌شود.
وارث: شروط مرتبط با اعتقادات و حالات دعاکننده نسبت به خداوند در گفتاری از رهبر انقلاب برگرفته از کتاب "دعا" از مرور می شود:
 

معرفت پروردگار و باور به قدرت او
یکی دیگر از شرایط دعای مستجاب این است که انسان دعا را با معرفت انجام دهد، یعنی بداند که این دعا و این درخواست از کسی است که قدرت دارد همه ی آنچه را که انسان می خواهد برای او انجام دهد؛ یعنی به اثر دعا باور داشته باشد. به امام صادق (ع) عرض شد که:" دعا می کنیم اما اثر اجابت را نمی بینیم، فرمود: بی معرفت دعا می کنید.(1) در روایتی درباره ی معرفت در دعا نقل شده که: به قدرت اجابت پروردگار باور داشته باشند.


انس
وعده های الهی صادق ترین وعده هاست و حتما چنانچه از خدا بخواهید، خدا به شما پاسخ خواهد داد. اگر انس پیدا کنید، خواهید دید که خیلی از پاسخ ها همانی است که در همان لحظه به شما داده می شود؛ یعنی آدم نباید خیال کند که پاسخ دعا حتما همان پولی است که از خدا خواسته است و باید برسد! گاهی اوقات پاسخ همانی است که در همان لحظه به شما می دهند. آن چنان نورانیتی در دل شما به وجود می آید که می بینید اصلا پاسختان را همان ساعت گرفته اید. آن حالتی را که انسان در دعا پیدا می کند، گاهی احساس می کند که دیگر غیر از آن چیزی نمی خواهد.
 

خشوع
مطلب اصلی دعا چیست؟ خشوع در مقابل پروردگار. اصل دعا این است. اینکه می بینید از قول پیامبر(ص) نقل شده است مغز عبادت دعاست، به خاطر آن است که در دعا حالتی وجود دارد که عبارت است از وابستگی مطلق به پروردگار و خشوع در مقابل او. اصل عبادت هم این است. لذاست که در ادامه آیه شریفه" وَ قالَ رَبُّکُمُ ادْعُونی‏ أَسْتَجِبْ لَکُمْ" می فرماید:" إِنَّ الَّذینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبادَتی‏ سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ داخِرینَ"(2) اصل دعا این است که انسان در مقابل خدای متعال خود را انانیت دروغین بشری بیندازد. اصل دعا خاکساری پیش پروردگار است.
 

تضرع
دیدگاه سوم برای دعا این است که انسان با دعا و تضرع و عرض حاجت خود را به خدای متعال نزدیک کند. نفس دعا کردن، تقرب الی الله است. خود حرف زدن با پروردگار، خود تضرع کردن، با خدای متعال سخن گفتن، نزد خدای متعال عذر خواهی و توبه و استغفار کردن، برای انسان یکی از مقاصد و هدفهاست. این بالاترین جبنه هایی است که در دعا وجود دارد. نفس اینکه انسان در مقابل پروردگار بایستد و اشک بریزد و اظهار کوچکی و حقارت کند، برای انسان یک علو مقام و مرتبه است. بشر با تضرع در پیش خدای متعال است که عروج می کند و اوج می گیرد. بدبختی انسان وقتی است که از خدای متعال غافل شود. سیه رویی انسان وقتی است که خود را به خدا محتاج نداند.
همان دعایی که در آن حاجت خود را می خواهید، آن دعا را با توجه، با تضرع و با حضور قلب بخوانید و دلتان را به خدا نزدیک کنید.
پی نوشت ها:
1. مستدرک الوسایل، ج 5، ص 191، الکاظم (ع)
2. سوره غافر، آیه 60


/ف104