بعد از بخشش گناهان انسان حقی برعهده خداوند پیدا می‌کند که او را نجات دهد
بر اساس گواهي قرآن کريم، ترديدي وجود ندارد که توبه، انسان را به بهشت رهنمون مي‌کند. حتي اگر فرد، گناهان بسيار بزرگي مرتکب شده يا بسيار به خودش و ديگران ظلم کرده باشد، بايد يقين داشته باشد که در صورت توبه حقيقي، جايگاه ابدي او بهشت خواهد بود. زيرا ذات باري‌تعالي به توبه‌کننده، وعده بهشت داده است و هرگز از وعده خود تخلّف نخواهد کرد.
وارث: حضرت آیت‌الله العظمی مظاهری باتوجه به آیات فراوانی که در قرآن کریم درباره «توبه» این عمل محبوب خداوند آمده است، گفتاری پیرامون توبه و آثار اخروی آن بیان داشتند و ضمن اشاره به آثار معنوی توبه، بشارت بهشت را هدیه خداوند به توبه‌کنندگان برشمردند. گزیده ای مفید از این سخنرانی در ادامه می آید:
توبه، عذاب جهنّم را از آدمي دور مي‌کند و او را مستحقّ بهشت و نعيم الهي مي‌گرداند. انساني که با کردار زشت خويش، جهنّم و عذاب آن را بر خويش واجب گردانيده است، با توبه واقعي مي‌تواند اذن ورود به بهشت بگیرد و از نعمت هاي آن بهره‌مند شود.
آيات متعددی از قرآن شريف، جايگاه آدمي را پس از توبه، بهشت مي‌داند و اوصاف ترغيب کننده‌اي نيز براي توبه‌کنندگان برشمرده است:
«يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَي اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسي رَبُّكُمْ أَنْ يُكَفِّرَ عَنْكُمْ سَيِّئاتِكُمْ وَ يُدْخِلَكُمْ جَنَّاتٍ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ(۱)؛ اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، به سوى خداوند توبه كنيد. توبهاى خالصانه. اميد است پروردگارتان گناهان شما را بزدايد و شما را به باغ‌هايى كه از زير (درختان) آن جويبارها روان است، درآورد»
بر اساس گواهي قرآن کريم، ترديدي وجود ندارد که توبه، انسان را به بهشت رهنمون مي‌کند. حتي اگر فرد، گناهان بسيار بزرگي مرتکب شده يا بسيار به خودش و ديگران ظلم کرده باشد، بايد يقين داشته باشد که در صورت توبه حقيقي، جايگاه ابدي او بهشت خواهد بود. زيرا ذات باري‌تعالي به توبه‌کننده، وعده بهشت داده است و هرگز از وعده خود تخلّف نخواهد کرد:
«وَ الَّذينَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَ مَنْ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللَّهُ وَ لَمْ‌يُصِرُّوا عَلي ما فَعَلُوا وَ هُمْ يَعْلَمُون أُولئِكَ جَزاؤُهُمْ مَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ جَنَّاتٌ تَجْري مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدينَ فيها وَ نِعْمَ أَجْرُ الْعامِلينَ(۲)؛ و آنان كه چون كار زشتى انجام دهند و يا بر خود ستم کنند، خدا را به ياد آرند و براى گناهان خود آمرزش خواهند- و كيست جز خداوند كه گناهان را ببخشد؟- و بر آنچه كرده‌اند در حالى كه مىدانند اصرار نمىورزند، آن‌ها پاداش‌شان آمرزشى است از جانب پروردگارشان و بهشتهايى كه از زير آن‌ها نهرها جارى است، جاودانه در آن باشند و خوب پاداشى است پاداش اين عملكنندگان»
در واقع مي‌توان گفت بعد از آن‌که گناهان بخشيده شود و انسان طاهر گردد، حقی برعهده خداوند پیدا می‌کند که او را نجات دهد: «كَذلِكَ حَقًّا عَلَيْنا نُنْجِ الْمُؤْمنین؛(۳) همین‌گونه بر ما حق است که مؤمنان را رهایی بخشیم»
پی نوشت:
[۱] سوره تحریم، آیه ۸
[۲] سوره آل‌عمران، آیه ۱۳۵
[۳] سوره یونس، آیه ۱۰۳
/ف.م214