حاج علی قربانی: هرجا ایمان باشد، حیا هم هست

وارث: جلسه هفتگی هیئت روضة الزینب سلام الله علیها با سخنرانی حاج علی قربانی و مداحی حاج محمد یاران ، کربلایی میثم تربتی و کربلایی مهدی شاه علی برگزار شد.

در ادامۀ خبر متن سخنرانی حاج علی قربانی را می خوانید:

اگر حیا در کسی نباشد، ایمان هم در وجود آن شخص نیست. لذا اینهایی که برای جوانان ما برنامه ریزی می کنند و می گویند اینها خیلی متدین و امام حسینی هستند، بهترین راهکاری که جوانان را از امام حسین علیه السلام دور کنند این است که حیا را از اینها بگیرند، جوانی که بی حیا شود، دیگر سمت ایمان نمی رود.

در دعای کمیل می گوییم خدایا دور کن از من چیزهایی را که باعث می شود پردۀ عصمت من پاره شود. قدیمی ها می گفتند که حیا در چشم است، لذا کسی که بی حیا است یعنی چشمش رو بسته و دهانش را باز می کند.

روایتی داریم که بیست و چهار مورد صفات اخلاقی را متذکر شده است، یکی از آنها که در رابطه با حیا است می فرماید: "موضع الحیاء العینان"، جایگاه حیا چشم است. لذا آنهایی که می خواهند بی حیا بشوند، راه بی حیایی این است که چشم چرانی بکنند. کسی که چشم چران است کم کم بی حیا می شود. اینجا پای ماهواره به خانه باز می شود. جوان اولش می گوید من می خواهم بیست و چهار ساعت کربلا و حرم امام حسین علیه السلام را به صورت مستقیم و زنده ببینم، می رود ماهواره تهیه می کند، بعد کم کم حس کنجکاوی برایش ایجاد می شود و پای برنامه های دیگر ماهواره می نشیند. حیا که برود، کم کم همه چیز عادی می شود.

روایت دیگری داریم که می گوید که: «موضع الباطل اذنان»، موضع باطل دو گوش است. هرچیزی که از اخبار-منظور دیگران است- می شنوید، باطل است. از امام مجتبی علیه السلام پرسیدند: فاصلۀ حق و باطل چقدر است؟ فرمودند: چهار انگشت. بعد چهار انگشت خود را بین چشم و گوش قرار دادند. هرچیزی که می شنوی و می بینی، بازگو نکن.

هرچه مردم گفتند را تکرار نکنیم. حالا ممکن است لابه لایش یک چیزی هم درست باشد، ولی راه پیدا کردن حق در این نیست.

فرمود: «موضع الخطیئة اللسان»، موضع گناه زبان است. در کتب اخلاقی، بیش از دویست گناه و معصیت و رذایل را برای زبان نوشته اند. شخص با یک دروغ دو قبیله را به یکدیگر می اندازد و خون هم ریخته می شود.

فرمود: «موضع الأدب البیان»

از امام باقر علیه السلام روایت داریم: « اَلْحَیاءُ وَالاْیمانُ مَقْرُونانِ فِی قَرْن، فَإذا ذَهَبَ أَحَدُهُما تَبِعَهُ صاحِبُهُ »¹ حیا و ایمان، کنار هم هستند و از هم جدا نمی شوند. وقتی یکی از این دو برود، دیگری هم خواهد رفت.

هرجا ایمان باشد، حیا هم هست. هرجا حیا باشد، ایمان هم هست. کسی که رعایت چشمش را نکند، کم کم بی حیایی برایش می آید.

پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله فرموده اند: «اگر حیاء صد جزء باشد، نود جزء آن مربوط به خانم ها است.»

شبکه های ماهواره ای برای برنامه هایشان اکثراً از خانم ها استفاده می کند. زن اگر بی حیا شد، فاجعه پیش می آید.

امام حمینی (ره) فرموده اند: از دامن زن است که مرد به معراج می رود.

حضرت زهرا سلام الله علیها می فرمودند: او نابینا است و نمی بیند، من تنم می لرزد که نامحرم جلوی من نشسته باشد و چادر سر من نباشد. آن وقت الان عده ای برای بیناها هم چادر سر نمی کنند.

چیزی که امام حسین علیه السلام از ما می خواهد، تقوا است. یکی از حیاها، حیای پوشش است. حیای زن، در پوشش است. این ظاهر است که باطن را هم تربیت می کند.

یکی از شئون حیاء، حیاء در پوشش است. خداوند به زن های پیغمبر صلی الله علیه و آله می گوید: « لا يُبْدينَ زينَتَهُنَّ»² زینت هایتان را آشکار نکنید. زینت شما برای محارمتان است.

/1102101306

پی نوشت:

1. وسائل الشیعه، ج 2، ص 223

2. سوره نور آیه 31