اسرار حج در کلام امیرالمومنین علی (ع)
خداوند كعبه را براى اسلام نشان و براى پناه آورندگان به آن، حرم قرار داد. حج‌گزارى را واجب كرد، حق او را به مردم شناساند و زيارتش را بر شما نوشت و فرمود: «بر هر كسى كه مى‌تواند و استطاعت دارد كه بر اين خانه راه يابد حج واجب است و آن كه كفر ورزيده سرباز زند، پس همانا خداوند از جهانيان بى‌نياز است.»
و در خطبۀ قاصعه فرموده اند: «خداوند خانه‌اش را، كه وسيلۀ قيام و قوام مردم است، در منطقه‌اى كوهستانى و پر از سنگلاخ و در ميان كوه هايى سخت و شن‌هايى نرم و چشمه‌هايى كم آب و روستاهاى پراكنده قرار داد و از آدم و فرزندان او خواست تا روى به آن خانه نهند و دل‌هاى خود را بسوى آن متوجه سازند. . . تا از روى خوارى شانه‌هاشان را جنبانده، گرداگرد آن لا اله الا اللّه گويند و خاك آلوده و مو پريشان گام بردارند، لباس‌ها را پشت سر انداخته و از تن بيرون افكنند. با زدن موها، زيبايى خود را از دست دهند و بدينسان در امتحانى بزرگ و آزمايشى سخت و دشوار فرمانبرداران را از نافرمانان جدا سازد.
اگر خدا مى‌خواست مى‌توانست خانۀ خود را در بهترين و زيباترين نقطۀ روى زمين قرار دهد و سنگ هاى آن را از زمرّد سبز و ياقوت سرخ فام به پا سازد؛ ليكن خداوند بندگان خود را با انواع سختى‌ها آزمايش مى‌كند و با مجاهدتهاى گوناگون به بندگى وامى‌دارد، با دشواري ها و ناخوشايندي ها آنان را مى‌آزمايد تا كبر و خودپسندى را از قلوبشان بزدايند و فروتنى را جايگزين آن سازند.»
منبع:
نهج البلاغه، خطبه های یک و 192
/1102101305