حاج علی قربانی : عید غدیر، عید توحید است

در این عالم هیچ کاری مهمتر از معرفت الامام نیست. حضرت ثامن الحجج علیه‌السلام زیارتی به نام زیارت جامعۀ صغیره دارند. در این زیارت عبارتی دارد که حضرت میفرمایند: هرکه شما و خانواده را شناخت هرکس که نشناخت نسبت به خدا هم جاهل است. امویان در اعتقادات مردم اشکال ایجاد کردند. امویان دو اعتقاد داشتند یکی به جبر بود و دیگری به تشبیه. اعتقادشان این بود که هر کاری که ما انجام میدهیم خدا خواسته و ما اختیاری نداریم. در واقع ظلم خودشان را بدین شکل توجیه میکردند و همچنین میگفتند در بحث توحید مثلا اگر ما دو دست با ده انگشت داریم خداوند هم همینطور است فقط دستهای خدا بزرگتر از همۀ ماست! آنها در کتاب تفسیر الرحمان علی عرش الستوی میگویند الان نمیشود خدا را دید ولی در قیامت که ظرف دیدار خدا فراهم میشود همه خدا را میبینند! خدا چوب دستش میگیرد و میگوید تو برو جهنم و تو برو بهشت.

ارتباط توحید با همۀ امور زندگی

عید غدیر عید توحید است. همۀ این عوالم جمع شوند یک لا اله الا الله حضرت امیر را بگویند نمیتوانند. العدل و تنزیه علویان. حضرت امیر در اعتقادات توحید مردم را میخواست درست کند که اگر توحید درست شود همۀ مشکلات ما حل میشود. امروز هر مشکل اخلاقی که ما داریم به جهت این است که توحیدش دچار مشکل است. اگر خدا را باور کردیم و توحیدمان درست شد همۀ زندگیمان درست میشود. امام در وهلۀ اول  کارش این است که توحید مردم را درست کند. در زیارت جامعۀ کبیره هم میگوید: هرکس میخواهد توحیدش درست شود باید آن را از شما قبول کند. توحیدی که از در خانۀ اهل بیت نباشد انسان را به جبر و تشبیه میکشاند. امام مهمترین وظیفه اش درست کردن توحید مردم است. وظیفۀ ما چیست؟ مهمترین وظیفۀ ما این است که امام خود را بشناسیم. امام معصوم به دلیل معرفتی که به خداوند دارد طاعتی هم که دارد به همان مقدار ممتاز است. ما هر چقدر خود را به امام نزدیک کنیم و رنگ و بوی وی را بگیریم به همان میزان معرفتمان نسبت به خدا زیاد میشود.

معرفت باید در قلب انسان حلول کند

معرفت الامام چیز شنیدنی نیست. شنیدنی ها مقدمه میتواند باشد اما کافی نیست. برای اینکه یک معرفتی در قلب مومنین بنشیند لازمۀ اینکه شخصی معرفت پیدا بکند این است که همۀ کائنات، ملائکه دست به کار شوند تا یک معرفتی در قلب ایشان بنشیند. معرفت از مقولۀ نور است. هر که را خدا بخواهد این معرفت و این نور در دلش می افتد. امام به قلب شعث چنگ می اندازد و معرفت خود را منتقل میکند و یک دفعه میشود وهب! با یک نگاه مهربانانۀ آقا معرفت پیدا کرد. کسی که صبح همان روز شقی بود و دل امام را آزرده بود در شب میگوید: بابی انت و امی-پدرو مادرم به فدایت- صحابۀ  حضرت موسی آمده بودند آبروی موسی علیه السلام را ببرند اما ظهر از شهدا شدند. باید بفهمیم هیچ کس در این عالم نمیتواند دست گیری کند به جز امام. مرحوم حائری یزدی  موسس حوزۀ علمیه قم وقتی میخواست هر درسی بدهد قبلش میگفت روضه خوان بیاید روضه بخواند. میگفتند آقا روضه چه ربطی دارد؟ درس مثلا خارج فقه داریم، ربطی ندارد! فرمود در سایۀ توسل به اهل بیت علیهم السلام این دل ها آماده میشود. همۀ انبیا متوسل به اهل بیت میشدند. 

فضایل حضرت امیر علیه‌السلام

یکی  از چیز ها که باعث فضیلت میشود ایمان است. قرآن میفرماید:« أَفَمَن كَانَ مُؤْمِنًا كَمَن كَانَ فَاسِقًا لَّا يَسْتَوُونَ » « آیا کسی که مومن است با کسی که فاسق است با هم مساوی اند؟» شأن نزول این آیه این است که مردم حضرت امیر علیه‌السلام را با خالد بن ولید مقایسه میکردند این آیه نازل شد. پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: اگر همۀ ایمان اهل  آسمان ها و اهل زمین در یک کفۀ ترازو قرار بگیرند ایمان توی امیر هم در یک کفه قرار بدهند کفۀ ایمان تو سنگین است. قرآن میفرماید ملائکه همه معصومند و یک خطا ندارند و هرچه خدا میگوید این ها اطاعت میکنند.

یکی دیگر که باعث فضیلت میشود علم است. علم امام بحثی جدا گانه دارد و علم حصولی نیست. علم از ناحیۀ خود خدا به آنها منتقل میشود. پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله میفرمایند من صد باب و ده باب از علم را برای حضرت امیر علیه‌السلام باز کردم که از هر باری صد باب باز شد. علم امام از مقولۀ علم حصولی نیست. حضرت علی علیه‌السلام یک ادعایی کردند که هیچکس نتوانسته که چنین ادعایی بکند و زمین نخورد. آن هم سه بار در نهج البلاغه این ادعا رو کردند. حضرت امیر علیه‌السلام میفرمودند : سلونی قبل ان تفقدونی بپرسید از من تا من را از دست نداده اید. چه کسی میتواند ادعا کند پاسخ هرچه سوال هست را میداند؟ حضرت در جایی دیگر میفرمایند: به خدا قسم اگر من بخواهم بگویم چه کسی چه زمان و کجا به دنیا آمده و چطور به دنیا آمده است و چه زمان از دنیا میرود و ... هر چه بخواهی از ایشان من میتوانم برایت بگویم. همانطور که به میثم خبر داده بود که چطور از دنیا میروی و نحوۀ شهادتش را به وی توضیح داده بود. حضرت میفرمایند انقدر از من بالای چوبۀ دار میگویی که زبانت را از پشت سرت در می آورند. آنها میخواستند که حرف حضرت غلط شود میگویند هرچه بگویی ما هیچ کار نمیکنیم. او هم شروع کرد مدح حضرت امیر علیه‌السلام را گفتن آنقدر گفت که دیگر کار به جایی رسید که نمیشد باید ساکتش میکردند و همان کار را کردند.

جای دیگر حضرت میفرمایند: از من سوال کنید قبل از اینکه مرا از دست بدهید، قسم به خدایی که جان من در دست اوست هیچ چیزی نیست که از من سوال کنید تا قیامت و من ندانم که هر چه اتفاق افتاده و هرچه اتفاق قرار است بیفتد را من میدانم.

علم ما هو کائن

علمی است که میگوید اتفاقاتی قرار است تا قیامت بیفتد. شب قدر چه شبی است؟ یکی از شؤونی که شب قدر دارد این است که مقدرات افراد در شب قدر انجام میگیرد. به جهاتی ممکن است این تغییر کند. امام داشتند عبور میکردند فرمودند فلانی که رفت را دعا کنید ممکن است فردا از دنیا برود. فردا شد دیدند هیچ اتفاقی نیفتاد. به امام گفتند فلانی زنده است! حضرت فرمودند بلاء گذشت. به جهت صدقه یا دعا و ... مرگ ایشان به تأخیر افتاده. بلا چیست؟ چیزهایی در عالم هست که باعث میشود مقدرات ما تغییر کند. مثلا شاید امام زمان  عج‌الله‌تعالی‌فرجهم‌الشریف قرار بوده صد سال پیش ظهور کنند اما بلا نازل شده و باز به تأخیر افتاده. دعا ،صلۀ رحم و ... میتواند باعث شود مرگ به تأخیر بیفتد. امام علیه‌السلام علم ما هو کائن داشتند یعنی آنچه مقدر است با تغییراتش همه با هم را میدانند.

 سلونی قبل عن تفقدونی

سومین جایی که حضرت میفرمایند: بپرسید از من قبل از اینکه مرا از دست بدهید نجاست که مردی بلند شد از حضرت سوال کرد تعداد ریش های توی صورت من چند تاست؟ آدم احمق باشد همین است. آدم به امامی که میگوید من به علم زمین و آسمان آگاهم بگوید تعداد ریش های صورت من چند تا است؟ چه سودی دارد؟ خداوندا به تو پناه میبرم از علمی که هیچ نفعی برای من ندارد. حضرت فرمود اگر میخواهی از من سوال این گونه سوال کن: در بن هر ریش تو یک شیطان خوابیده است. و از من بپرس چه کنی این شیاطین از تو دفع بشوند؟ تا من به تو بیاموزم. حضرت فرمودند برای اینکه بدانی در خانه ات یک بچه ای را به دنیا می آوری که به کربلا میرود و پسر پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را به شهادت میرساند! از من بپرس چه کنم پسر پیغمبر به دست پسرم به شهادت نرسد؟

امام صادق علیه‌السلام میفرمایند

حضرت لباس نو میپوشیدند ولی ناراحت بودند. شخصی میپرسد آقا چرا ناراحتید؟ غدیر است باید شاد باشیم. حضرت فرمودند که دل ما در روز غدیر از این جهت میگیرد که اگر یک شخص یهودی وارد شهر شود یک حقی داشته باشد مثلا یک کتاب داده باشد به کسی اگر دو تا شاهد داشته باشد میتواند حق خود را بگیرد. حضرت علی علیه‌السلام در روز غدیر 120 هزار شاهد داشتند. اما حضرت نتوانست حق خود رابگیرد.

پی نوشت:

1.    

سوره سجده آیۀ 18