شعر سروده شده توسط آیت الله حائری شیرازی برای مادرشان در زندان رژیم پهلوی
وارث: ای مادر پیر رنج دیده
وز رنج بسی شکنج دیده
هر چین رُخَت دهد نشانه
از یک اَلم و غم زمانه
هرچند زکار اوفتادی
درنظم امور اوستادی
هر چند شکسته و استخوانی
لیکن تو ستون خاندانی
بنیاد زهم گسسته گردد
آنگه که ستون شکسته گردد
تو خرمی و نشاط مایی
تو مرکز ارتباط مایی
تو مهره استخوان پُشتی
خُردی به نظر ولی درشتی
هر پشت که مهرهای از آن کاست
خم میشود و نمیشود راست
دامان سخن اگر چه باز است
از سنجش و فکر بی نیاز است
از طول سخن ملال بینی
گرچه سخنم زلال بینی
چون در غم دوری تو بودم
این قطعه تفنناً سرودم
این قطعه زصادق ار پذیری
یا خرده و نکتهای نگیری
هم مفتخریم و هم مباهی
بر چون تو بلند پایگاهی
منبع: کانال نکات و تمثیلات آیت الله حائری شیرازی
/1102001307