حاج رضا بکایی:باید با گریه کردن بر سیدالشهدا(ع) اُنس بگیریم+گزارش تصویری

کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا

انقلاب اسلامی ما حلقه ی واسطی بود در عالم برای سمت دادن جهانیان به سمت ظهور. انقلاب اسلامی دنیا را متوجه یک حکومت جهانی کرده است. شاید حرکت اربعین شتاب به سمت ظهور را بیشتر می کند و ما نمی دانیم و لذا به عنوان یک اتفاق و حرکت بسته و ثواب نباید به آن نگاه کرد چرا که عظیم تر از این هاست و حرکت امام حسین علیه السلام در عالم تعیین کننده است و هر جایی که می خواهد مبنای یک حرکت مهم و تحول عمیقی شکل بگیرد ابتدای آن از حلقه ی حسینی است که حوزه های مختلفی دارد: اشک بر امام حسین علیه السلام  ، گرفتن پیام عاشورا و تمریناتی که در دستورات امام حسین علیه السلام  است . خداوند اینگونه طراحی کرده است که مبدأ هر تحولی به سمت کمال، نقطه ی رهاییش از حرکت حسینی است.

کل یوم عاشورا به معنای جنگ هر روزه نیست بلکه نقطه ی مقابل ما و جبهه ی باطل هر روز در حال تجهیز شدن برای جنگیدن با ماست و نمی خواهد قدرت شیعه جهانی شود و از این جهت احساس خطر می کند. بنای ما بر این نیست که جنگ کنیم اما باید جبهه و جنگ را بشناسیم.

مبدأ هدایت در عالم با گریه بر سیدالشهدا علیه السلام  شروع شد

جامعیت حرکت سیدالشهدا علیه السلام  نیز اینگونه است که در هر زمینه ای تعمق داشته باشم از جمله گریه بر سیدالشهدا علیه السلام . اگر بخواهیم به صراحت به آن بپردازیم از دو منظر روایات بسیاری داریم. وقتی حضرت آدم در مأموریت خود کوتاهی کرد و ما از بهشت رانده شدیم، مبنای خلقت طراحی شد و بعد از آن باب اینکه نقطه ی آغازی برای حرکت انسان ها باز شود، لازمه ی آن این بود که این مانع مرتفع شود و اما به سبب گریه بر سیدالشهدا علیه السلام  گریه ی او پذیرفته شد و پیامی که از آن دریافت می شود این است که گریه بر سیدالشهدا علیه السلام  راه را باز می کند.

بحث امام حسین علیه السلام  در عاشورا نیست بلکه ریشه در خلقت دارد و لذا جنبه ی عاطفی هم دارد اما گریه بر اباعبدالله علیه السلام را از جنبه ی عقلانی هم می توان مورد بررسی قرار داد.

قالَ الصّادقُ علیه السّلام :لِکُلّ شَیْئٍ ثَوابٌ اِلا الدَمْعَةٌ فینا ¹

هر چیزى پاداش و مزدى دارد، مگر اشکى که براى ما ریخته شود، که چیزى با آن برابرى نمى کند و مزد بى اندازه دارد.

حتی وقتی می خواهید گریه بر امام حسین علیه السلام  کنید، قوه ی تعقل خود را فعال کنید و ببینید چه چیزهایی از محضر حضرت دریافت می کنید.

آثار و برکات حضور در مجلس امام حسین علیه السلام  

آیا آثار آن فرّار است یا همیشگی؟ باید این آثار در زندگیمان بماند یا فقط مختص محرم و صفر است؟ ائمه علیه السلام  به گریه ی ما نیاز دارند یا ما نیاز داریم در مجالس آن ها شرکت کنیم؟ باید در انسان استعداد جذب خیر باشد تا بتواند نقشه ی راهی که برایمان تعریف شده است را ببیند.

ابونصیر می گوید: خدمت امام صادق علیه السلام  بودم یکی از فرزندان حضرت وارد مجلس شدند و روی پای حضرت نشستند و حضرت فرمودند: خداوند کوچک کند آن هایی را که شما را در جامعه کوچک نشان می دهند. خداوند انتقام بگیرد از آن هایی که به شما ظلم کردند، پیغمبران و صدیقین و شهدا و ملائک برای شما خیلی گریه کردند و حضرت شروع به گریه کردند و گفتند: من هر وقت چشمانم به فرزندان حسین بن علی علیه السلام  می افتد، بی اختیار یاد مصائبی می افتم که بر جدّمان وارد شده است. فرمودند: مادر ما فاطمه سلام الله علیها  در مصیبت فرزند خود هنوز هم ناله و گریه می کند، جهنم از گریه ی مادر ما فاطمه سلام الله علیها  به جوش و خروش می افتد که اگر نگهبانان جهنم در صدد کنترل و مهار جهنم برنیایند آتش آن جهنم بر زمین می افتد و اهل زمین را نابود می کند.

سپس فرمودند: تا مادر ما آرام نگیرد، جوش و خروش جهنم هم آرام نمی گیرد. بعد توضیح دادند که نگهبانان جهنم به تعداد قطرات آب دریاها هستند و عده ی کثیری از ملائکه دائمأ ترسان و لرزان هستند و از گریه ی فاطمه سلام الله علیها  گریه می کنند و صدای آن ها به تصدیق بلند می شود و بر در خانه ی خدا از ترس نابودی زمین تضرع و زاری می کنند. اگر صدای یکی از آن ها به زمین برسد تمام اهل زمین هلاک می شوند و کوه ها قطعه قطعه شده و زمین اهلش را می بلعد.

ابونصیر می گوید: آنقدر گریه کرد که دیگر صدایش در نمی آمد و بی اختیار شد و تا صبح خوابش نبرد. می گوید: خیلی می ترسیدم جاهل باشم در شناخت امام حسین علیه السلام  و عقوبت به سراغم بیاید و چوب آن را بخورم. ( همین قدر که از گریه کردنمان هم لذت نبریم خودش چوب و تنبیه است)

مبادا به گریه کردن عادت کنیم بلکه باید با آن انس بگیریم که باعث حیات ما می شود

توبه ی حضرت آدم به واسطه ی اشک بر سیدالشهدا علیه السلام  پذیرفته شده است و بعد از توبه به او اجازه دادند ماموریت خود را بر روی زمین شروع بکند و ما بر روی ریل اشک بر امام حسین علیه السلام  در حال هدایت هستیم و تا روز موعود این اشک با ما هست و حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف  هم با این اشک رابطه ای غیر انقطاع دارند.

دعایی در روز سوم شعبان هست که در آن شهادت می دهیم و جزء باور های دینی ماست و حرکت امام حسین علیه السلام  محور اصلی حرکت از ابتدای خلقت آدم قرار داده شده است:

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِحَقِّ الْمَوْلُودِ فِي هَذَا الْيَوْمِ الْمَوْعُودِ بِشَهَادَتِهِ قَبْلَ اسْتِهْلالِهِ وَ وِلادَتِهِ بَكَتْهُ السَّمَاءُ وَ مَنْ فِيهَا وَ الْأَرْضُ وَ مَنْ عَلَيْهَا وَ لَمَّا يَطَأْ [يُطَأْ] لابَتَيْهَا قَتِيلِ الْعَبْرَةِ وَ سَيِّدِ الْأُسْرَةِ الْمَمْدُودِ بِالنُّصْرَةِ يَوْمَ الْكَرَّةِ الْمُعَوَّضِ مِنْ قَتْلِهِ أَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ نَسْلِهِ وَ الشِّفَاءَ فِي تُرْبَتِهِ وَ الْفَوْزَ مَعَهُ فِي أَوْبَتِهِ وَ الْأَوْصِيَاءَ مِنْ عِتْرَتِهِ بَعْدَ قَائِمِهِمْ وَ غَيْبَتِهِ حَتَّى يُدْرِكُوا الْأَوْتَارَ وَ يَثْأَرُوا الثَّارَ وَ يُرْضُوا الْجَبَّارَ وَ يَكُونُوا خَيْرَ أَنْصَارٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِمْ مَعَ اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ النَّهَارِ اللَّهُمَّ فَبِحَقِّهِمْ إِلَيْكَ أَتَوَسَّلُ وَ أَسْأَلُ سُؤَالَ مُقْتَرِفٍ مُعْتَرِفٍ مُسِي ءٍ إِلَى نَفْسِهِ مِمَّا فَرَّطَ فِي يَوْمِهِ وَ أَمْسِهِ يَسْأَلُكَ الْعِصْمَةَ إِلَى مَحَلِّ رَمْسِهِ ،

خدايا از تو مى خواهم به حق مولود د راين روز، كه به شهادتش وعده داده شد پيش از برخاستن صدايش و قبل از ولادتش، آسمان و هركه در آن است، زمين و هر كه بر آن است بر او گريست درحالى كه هنوز قدم در جهان نگذاشته بود، كشته اشك، سرور خاندان، مدديافته به يارى، روز بازگشت، پاداش شهادتش اينكه امامان از نسل اويند، و شفا در كام اوست، و پيروزى با اوست درگاه بازگشتش، و جانشينان از خاندانش پس از قيام كننده شان و غيبت او، تا انتقام گيرند و خون خواهى نمايند، و حضرت جبّار را خشنود سازند و بهترين ياران دين حق شوند، درود خدا بر ايشان همگام با رفت وآمد شب و روز. خدايا! به حق آنان به تو توسّل میجويم و از تو درخواست میكنم درخواست گنهكار معترف به گناه و بد كرده به خود با امورى كه در امروز ديروزش كوتاهى نموده، از تو تا هنگام رفتن در گورش پناه می خواهد،

روز عاشورا تمام موجودات و حیوانات و نباتات و اجسام بر امام حسین علیه السلام  گریه کردند.

چه کنیم تا این اشک که سرمایه ی حقیقی خلقت است را بدست آوریم و آن را در کجا هزینه کنیم؟

اگر از زمان ویژه ی ماه مبارک رمضان که خیلی بر آن تأکید شده است که شب و روز آن چقدر فیض و حسنات دارد، بتوانیم ارتباط برقرار کنیم آن وقت است که از شب عید فطر از خود مراقبت می کنیم تا ماه رمضان سال بعد. چرا که در این ماه رمضان برای خود نقشه ی راهی ترسیم کردیم که هر شب از آن مواظبت کردیم. نگاهمان را به مجلس اهل بیت علیه السلام  عوض کنیم تا برایمان تکراری نشود که تغییر نکنیم.

پرواز گریه کُن بر سیدالشهدا علیه السلام  باید سال به سال بیشتر شود تا به اندازه ای که گریه می کند مراقبت خود را بیشتر کند. اگر آلوده باشیم نمی توانیم به استقبال مهدی موعود برویم.

پی نوشت:

1- جامع احادیث الشیعه ، ج ۱۲، ص ۵۴۸