انسان سالک کسی است که عقلش را زنده نگه دارد

معظم له بیان داشت: حضرت امیرالمومنین یک بیان نورانی در نهج‌البلاغه دارد که «نَعُوذُ بِاللَّهِ مِنْ سُبَاتِ الْعَقْلِ» عرض کرد ما پناه می‌بریم به خدا از اینکه عقل یک جامعه تعطیل بشود، پس عقل هم باید زنده باشد هم بیدار و یقظان باشد.

وی سپس اظهار داشت: آن سالک «قَدْ أَحْیَا عَقْلَهُ وَ أَمَاتَ نَفْسَهُ حَتَّی دَقَّ جَلِیلُهُ» بدن وارسته سالک در راه سیر و سلوک خیلی نحیف و لاغر شد و آن استخوان‌های بدن او و اندام ستبرِ او در این راه، باریک و لطیف شد آن نورانیت در قلبش پیدا شد این پرده را گاهی امام برمی‌دارد, گاهی اگر به دستور امام عمل شود و این سیروسلوک ادامه پیدا کند این نورانیت برای او هست و دیگر راه برای او روشن است و با این نور, راه را می‌بیند دیگر تردیدی در او راه ندارد.

معظم‌له در تبیین سلامت دل گفتر: «وَ تَدَافَعَتْهُ الْأَبْوَابُ إِلَی بَابِ السَّلاَمَةِ» این سالک مرتب این راه را می‌رود تا به باب‌السّلام که از ابواب بهشت است، وارد می‌شود. می‌بینید آدم که می‌میرد، مریض می‌شود و می‌میرد ولی در مورد حضرت یحیی و حضرت عیسی(سلام الله علیهما) فرمود: ﴿وَ السَّلامُ عَلَیَّ یَوْمَ وُلِدْتُ وَ یَوْمَ أَمُوتُ وَ یَوْمَ أُبْعَثُ حَیًّا﴾ و خداوند بر اینها سلام می‌فرستد. سلامِ خدا از سلامت حکایت می‌کند کسانی هستند که در حین مرگ هم سالم‌اند, سالم به دنیا آمدند و سالم هم مُردند ﴿وَ السَّلامُ عَلَیَّ یَوْمَ وُلِدْتُ وَ یَوْمَ أَمُوتُ وَ یَوْمَ أُبْعَثُ حَیًّا﴾