شگرد شیطان برای محروم ساختن بندگان از رحمت بی‌منتهای الهی

وارث:سیدمجتبی حسینی در مراسم سوگواری شهادت امیرالمومنین(ع) و احیای قدر به بحث پیرامون توبه و ارزش آن پرداخت و عنوان کرد: بنابر این است که این شب‌ها به شما یک حس خوبی بدهد. خداوند این شب‌ها را نگذاشته است که حال شما گرفته شود. همه ما گناهکاریم، اما اگر کسی در میان ما هست که فکر می‌کند خداوند این شب‌ها را قرار داده است که ما را تنبیه کند، از مجلس خارج شود. خداوند این برنامه را گذاشته است تا یک نسیمی به ما بخورد؛ نسیمی از روز قیامت و پاداشی که قرار است به ما عنایت کند. پس محال است کسی با دست خالی از این جلسه برود.

وی ادامه داد: به ما گفته‌اند از شب بیست و سوم مکروه است که کسی سفر برود؛ یعنی قرار است در این چند روز یک کار مهمی انجام شود و یک جایزه خوب بگیری. امشب شب جایزه است. همه ما یک چیز مشترک داریم و آن اینکه همه ما خدا را دوست داریم و اعتقاد داریم خداوند این برنامه را گذاشته است؛ برای آرامش روح ما تا در سایر ایام سال بتوانیم زندگی کنیم. ما آمدیم که بگوییم خدایا، دوستت داریم.

حسینی خاطرنشان کرد: امشب باید سجده شکر کنیم که خداوند یک شب دیگر ما را دعوت کرده است. برخی توفیق داشتند که در این شب در حرم امام حسین (ع) باشند، اما به ما هم این توفیق داده شده است در جمعی باشیم که قلب‌هایشان برای امام حسین (ع) شکسته است. امشب آمدیم خودمان را راحت کنیم و دردودل کنیم. ما پارکابی‌های خدا هستیم که جامانده‌ایم.

وی ادامه داد: ما امشب امام حسین (ع) را شفیع خود کرده‌ایم: «مَن اَرادَ الله بهِ الخَیرَ قَذَفَ فی قَلبَهِ حُبَّ الحُسَین؛ کسی که خداوند اراده خیررسانی به او کرده باشد حب حسین (ع) را در قلب می‌اندازد». چرا می‌گوییم حسین (ع)؟ چون امام حسین (ع) افرادی که مدت‌ها در مسیر دیگری بودند را به وسیله حب خودش یک شبه تغییر دارد و عوض کرد و جزء برترین‌های عالم شدند؛ مثل وهب نصرانی که دیگر مشابهی در عالم ندارد. وقتی سر وهب را به سمت مادرش پرتاب کردند، مادرش سر را برگرداند و گفت: چیزی را که در راه امام حسین (ع) دادم پس نمی‌گیریم.

کارشناس علوم دینی تأکید کرد: اواخر عمر پیامبر (ص) بود. حضرت زهرا (س) دست دو پسرش را گرفت و خدمت پیامبر آورد و فرمود: از جانب خودتان یک ارث و یادگاری به این دو فرزند عنایت کنید. پیامبر (ص) فرمود: به حسن (ع) هیبت و جود خودم را می‌دهیم و به حسین (ع) رأفت و مهربانی خودم را می‌دهیم: «عَزِیزٌ عَلَیْهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیْکُمْ بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ؛ بر او دشوار است‏ شما در رنج بیفتید به [هدایت]شما حریص و نسبت به مؤمنان دلسوز مهربان است» (توبه، ۱۲۸). در احوالات امام حسین (ع) ذکر کردند که وقتی کسی به خدمت ایشان می‌رسید، پیش از آنکه سخن بگوید، اگر حضرت متوجه می‌شد درخواستی دارد حضرت می‌فرمود: حاجتت برآورده شد.

وی ادامه داد: قلب‌های من و شما حرم امام حسین (ع) است. اگر دیدید قلبتان نجس شد سریع پاکش کنید. وقتی آیه نازل شد: «وَالَّذِینَ إِذَا فَعَلُوا فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَمَنْ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا اللَّهُ وَلَمْ یُصِرُّوا عَلَى مَا فَعَلُوا وَهُمْ یَعْلَمُونَ؛ و آنان که، چون کار زشتى کنند یا بر خود ستم روا دارند خدا را به یاد مى ‏آورند و براى گناهانشان آمرزش مى‏ خواهند و چه کسى جز خدا گناهان را مى ‏آمرزد و بر آنچه مرتکب شده‏ اند با آنکه مى‏ دانند [که گناه است]پافشارى نمى کنند» (ال عمران، ۱۳۵). وقتی آیه نازل شد شیطان اعوان و انصار خودش را جمع کرد و گفت: این آیه بساط ما را به هم ریخته است. هر کدام نظری دادند، در آخر یکی گفت: من به آن‌ها مدام وعده می‌دهم که وقتی گناه می‌کنند حواسشان به استغفار نباشد.

حسینی در ادامه اظهار کرد: مگر استغفار را از ما گرفته‌اند؟ حضرت علی (ع) فرمود: در شگفتم از کسی که ناامید است و حال آنکه می‌تواند استغفار کند. ناامیدی کار اعوان و انصار شیطان است. من آمدم بگویم مایی که گناه می‌کنیم باید بلافاصله استغفار کنیم؛ لذا یکی از کار‌های شیطان این است که من یک گناهی می‌کنم، می‌خواهم توبه کنم شیطان می‌آید انسان را ناامید می‌کند. خداوند اوقات نماز را گذاشته است تا حتی یک شب هم با استرس گناه نخوابم. یکبار امام کاظم (ع) می‌خواستند برای نماز مغرب وضو بگیرند فرمودند: وضوی نماز مغرب گناهان آن روز را پاک می‌کند. آن موقعی که ناگهان دلت یاد خدا می‌افتد و از گناهت استغفار می‌کنی به حکم آیه شریفه خداوند گناهت را می‌آمرزد. شیطان با نزول این آیه دچار مشکل شد.

وی در پایان گفت: در جلسه قلب گفته شد یکی از راه‌های تغییر افعال قلوب تصرف ولایی اهل بیت (ع) است. از کجا بدانیم ایشان در قلب ما تصرف می‌کنند؟ حضرت امیر (ع) فرمود: دائما از سمت ما به سمت شما سلام می‌رسد. همین الآن امواج نورانی اهل بیت (ع) در این مجلس می‌تابد. دیدی گاهی اوقات بدون مقدمه به امام حسین (ع) سلام می‌کنی؟ معلوم است از همه این سلام‌ها یکی را شنیدی و داری جواب می‌دهی.