استاد علوی تهرانی: بهشت را عمل صالح می سازد
وضعیت دنیا در حدیثی قدسی چنین آمده است: ای پسر آدم اگر دنیا را به تو دهم که دنیا را به جای من نشانده باشی، اگر دنیا را به تو ندهم درطلب آن هستی به جای من، پس کی خودت را برای من آماده می کنی؟ من همه عالم را برای تو خلق کرده ام و تو با طلب دنیا مأنوس شدی.
دنیایی که جای خدا را بگیرد معقول نیست.
در حدیثی دیگر درخصوص قیامت خداوند دنیا را مجسم می کند که گفتگوی با اهل قیامت نسبت به دنیا را تجسم می کند (تجسم عموم عقلی است امکان پذیر است و در عین حال نقل مبتلا او را تایید می کند) در روز قیامت دنیا را به شکل پیرزنی مجسم می کند خیلی هم زیبا: چشمان آبی ،زال،دو دندان جلو و زده بیرون، بسیار زیبا. دنیا را به همه مردم نشان می دهد و از همه می پرسد این را می شناسی؟ به قدری این چهره دلرباست که پناه می برند به خدا.
خدا می فرماید این همان دنیاست که به واسطه آن به هم فخر می فروختید، این همان موجودی است که به خاطرش قطع رحم کردید.
اولیای خدا به دنیا دل نمی بندند چون همچین موجودی می بینند و کسانی که دل می بندند چون شیرینی های دنیا را می بینند. دل اگر تلخ بود و کسی دل می بست جز حماقت چیز دیگری نبود.
دنیا را در جهنم می گذاریم یعنی چه؟ وقتی چیزی متعلق به این دنیا قرار می گیرد یعنی آن موجود زنده است و در قیامت ذبح می شود. یکی از موجوداتی که می میرد خود مرگ است. یکی از چیز هایی را که به جهنم می فرستند هم دنیاست. به خدا می گوید که پیروانم را چه می کنی خداوند می فرماید نگران آنان نباش با هم می روید.
حضرت عیسی ابن مریم علیه السلام دنیا برایش مکشوف می شود در تصور یک پیرزن زال که همه جای بدنش هم تزیین دارد. حضرت عیسی علیه السلام می پرسد :چندبار تا به حال شوهر کردی؟
می گوید: ازشمار بیرون رفته است.
همه شوهرهایت مرده اند یا تور اطلاق دادند؟
نه مرده اند و نه من را طلاق داده اند و یک نفر دل سیر از من وجود ندارد.
چطور همه از وضعیت شوهرهای تو عبرت نمی گیرند؟ چطور همه را کشتی و از تو غضب نمی شود.
در قیامت برای عموم مشخص می شود در دنیا برای عده ای اتفاق افتاده است.
در دین ما دنیا را به طور کلی بد جلوه نداده است. ما وارد یک مرتبه ای از زندگی می شویم که ابدی است، آخرت ما چیز ساخته و پرداخته ای نیست. اگر آتش جهنم است خودمان می سازیم و اگر بهشت است خودمان می سازیم. هر موجود زنده ای که محشور می شود در گرو عمل خود است و وابسته به آن است. اگر عملش خیر باشد در خیر زندگی خواهد کرد و اگر شر باشد در شر زندگی می کند. همین که انسان در آخرت در گرو عملش است این است. عملمان را می بینیم به این دلیل است که آخرتمان را می سازیم.
طبق سوره مبارکه غافر آیه 40 آن چیزی که قیامت ما را می سازد عمل است ولی آن چیزی که قیامت مارا می سازد هر عملی نیست، عمل صالح است.
عمل صالح عملی است در سایه چند ویژگی و خصوصیت 1-کسی که عمل صالح انجام دهد(چه زن باشد چه مرد)
2-کسی که عمل صالح انجام دهد و اهل ایمان باشد و مومن باشد(بهشت را عمل صالح می سازد)
طبق فرمایشات امام علی علیه السلام:کسی که دو روزش یکی باشد ضرر کرده است .
جناب لقمان خطاب به فرزندش عرضه داشت: پسرم! دنیا را به اندازه قدر کفایت بخواه و به طور کلی کنارش نگذار تا باری بر دوش دیگران نباشی .
پسرم!یک جوری نباشد که به ضرر آخرتت باشد، کل دنیا را رها مکن.
