حاج منصور ارضی: خیلی کم هستند کسانی که به خدا و راه رسیدن به خدا فکر می‌کنند
وارث: بیانات حاج منصور ارضی در دعای کمیل مورخ چهارم دی ماه 1394 در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی علیه السلام به شرح زیر است:
اَعُوذُ بِاللّهِ منَ الشّیطانِ الرَّجیم بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِیمِ الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ اَلْحَمْدُ لِلّهِ بِجَمیعِ مَحامِدِهِ کُلِّهَا عَلی جَمیعِ نِعَمِهِ کُلِّها
بعضی‌ها فقط چون از فساد در این دنیا خسته شده اند می‌گویند زودتر از دنیا برویم و راحت شویم.
"فَارْحَمْنِیَ اللَّهُمَّ فَإِنِّی امْرُؤٌ حَقِیرٌ، وَ خَطَرِی یَسِیرٌ" به ما رحم کن خدایا که من یک آدم کوچکی هستم و اصلا ارزشی ندارم . "وَ لَیْسَ عَذَابِی مِمَّا یَزِیدُ فِی مُلْکِکَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ" و عذاب من به اندازه یک ذره به ملک تو اضافه نمی‌کند ، مقایسه‌های زیبایی است که ناچیز بودن خود را به خدا می‌گویی . یک وقتی مثل مناجات کوفه ، بحث این را می‌کنی که تو عالمی و من جاهلم ، پس چه کسی رحم می‌کند به من غیر از تو و اینگونه بندگی خودت را ثابت می‌کنی . اما در اینجا می‌گویی اگر من را عذاب کنی چیزی به تو اضافه نمی‌شود . شیخ رضا سراج رحمت الله علیه یک بار که صحبت می‌کرد ، به پوست نازکش اشاره کرد و با گریه به خدا گفت اگر چیزی گیرت می‌آید بسوزان ، اما اگر نسوزانی چیزی گیر ما می‌آید . یک وقتی امام علیه السلام می‌خواهد عذاب را مطرح کند برای مجرمان ، می‌فرماید عمل و عکس العمل است ، این عذاب نتیجه‌ی فلان گناهی است که کردی ، در قرآن هم به همین شکل است و یا شرح عذاب می‌دهد ، اما یک وقت در مناجات امام علیه السلام به خدا عرض می‌کند که در اثر عذاب من ذره ای به ملک تو اضافه نمی‌شود ، این عمق بندگی و شناخت نسبت به خداوند متعال را نشان می‌دهد ، مهم این است که بنده این معرفت و شناخت را داشته باشد ، بعضی نمی‌خواهند این شناخت را داشته باشند و فقط چون از ظواهر و فساد در این دنیا خسته شده اند می‌گویند زودتر از دنیا برویم راحت شویم ، نیت خیلی مهم است ، با چه نیتی برای مناجات می‌آیی؟ "بِنِیَّاتٍ صَادِقَةٍ وَ قُلُوبٍ طَاهِرَةٍ" که درباره‌ی ماه رمضان است ، برای شب‌های جمعه هم هست .
اگر از این بچه هیئتی‌ها هم کسی شرکت کند به جای حمایت، غیبت می‌کنیم.
بعضی اوقات نیاتی داریم اما تکلیفمان چیز دیگری است . خدا را شکر که ما در زمان اهل بیت علیهم السلام نبودیم چون معلوم نبود چه می‌کردیم ، آیا به تکلیف و دستور امام علیه السلام عمل می‌کردیم یا به آن چه که خودمان فکر می‌کردیم صلاح است؟ سلمان عاشق بود که حتی در راه رفتنش پا جای پای امیرالمومنین علیه السلام می‌گذاشت ، حضرت به او دستور داد که به مدائن برو . بعضی متوجه دستور و تکلیف نیستند ، اگر زمان اهل بیت علیهم السلام بودیم حاضر بودیم مثل اباذر به دستور عمل کنیم و از کنار امیرالمومنین و حسنین سلام الله علیهم اجمعین ، به ربذه برویم و همان جا از تشنگی بمیریم؟ ما بهتر است که بگوییم محب و ارادتمندیم ، وقتی توجه به تکلیف نداشته باشیم نتیجه اش این می‌شود که رهبر تنها می‌ماند و ما متوجه نیستیم . چه دست هایی شبانه روز در کار است و می‌بینید چه کسانی در روزهای آخر می‌آیند برای انتخابات ثبت نام می‌کنند تا شلوغ شود و مهره‌های مد نظرشان تایید شوند. اگر هم رای نیاورند سلامت انتخابات را زیر سوال می‌برند . شبانه روزی کار می‌کنند و ما خوابیم. اگر از این بچه هیئتی‌ها هم کسی شرکت کند به جای حمایت، غیبت می‌کنیم. ما باید تا زنده ایم حداقل تکلیفمان را بدانیم. ما باید فکر کنیم تا بنده‌ی خدا باشیم نه بنده‌ی نفس و این دعا فضای بندگی را بیان می‌کند .
خیلی کم هستند کسانی که به خدا و راه رسیدن به خدا فکر می‌کنند.
"وَ لَوْ أَنَّ عَذَابِی مِمَّا یَزِیدُ فِی مُلْکِکَ لَسَأَلْتُکَ الصَّبْرَ عَلَیْهِ" و اگر مى دانستم که عذاب من به عظمت پادشاهی تو خواهد افزود ، از تو مى خواستم که مرا به تحمل آن شکیبایى دهى . فضایی که در این دعای رهبه وجود دارد ما را به فکر می‌اندازد که این نوع خداشناسی درونمان هست یا به همان روش که خودمان می‌خواهیم عمل می‌کنیم . من خیلی نسبت به این موضوع ناراحتم که چرا بعضی دوستان با این که سال هاست به کمیل می‌آیند ، به دستگاه امام حسین علیه السلام مشغول بوده و زندگی کرده اند ، هنوز به این خداشناسی نرسیده اند و اصلا به این مسائل فکر هم نمی‌کنند و از روی عادت جلو می‌روند . خیلی کم هستند کسانی که به خدا و راه رسیدن به خدا فکر می‌کنند ، اما کسانی که با فکر به خدا می‌رسند حتی می‌گویند خدایا برای این که بتوانم تو را عبادت کنم این قرص و غذا را می‌خورم . خلاصه اش این است که یک روز تمام تکالیف از گردن ما ساقط می‌شود به وسیله‌ی مردن و آنجاست که یقیه من و تو را می‌گیرند . آنجاست که از همه‌ی اعمال سوال می‌شود . این کمیل باید ما را تکلیف دار کند نه این که باعث انقطاع از زن و بچه و رفیق و سختی‌ها شود . حواستان باشد که به مسائل بیهوده سرگرم نشوید چون امیرالمومنین علیه السلام فرمود "اَلْمَوْتُ یَأْتِی بَغْتَةً" ، مرگ یک مرتبه گریبان ما را می‌گیرد ، "وَالْقَبْرُ صُنْدُوقُ الْعَمَلِ" . با ترک گناه ماه ربیع را برای خودتان بهار کنید ، چه خوب باشی و چه بد ، سرانجام مرگ است "کلُّ مَنْ عَلیها فَان" (سوره الرحمن آیه 26) اما آن که عمل خوب داشت ، سال‌های سال هم بگذرد باز به خوبی از او یاد می‌کنند . خدایا ما سرگردان شده ایم ، نمی‌دانیم تکلیف چیست ، تو ما را راهنمایی کن . زمانی که باید برای امام حسین علیه السلام گریه کنی ، تکلیف می‌شود گریه ، زمانی که باید سر کار بروی تکلیف کار کردن است ، وقتی باید درس بخوانی تکلیف درس خواندن است . از خدا بخواهیم که تکلیفمان را مشخص کند ، اما ما وقتی با خدا دعوا داریم فقط این را به خدا می‌گوییم .
منبع: قدیم الاحسان
/1102001307
/1102001307