در این جلسه دکتر رهدار به سخنرانی در رابطه با بایسته های فعالیت های فرهنگی و به طور کلی آنچه باید برای فعالیت فرهنگی باید مد نظر باشد، از جمله: خلوص فرهنگی، ارتباطات فرهنگی، تکثر فرهنگی، اتاق فکر فرهنگی، حلم فرهنگی و پیوست فرهنگی پرداختند که در ادامه گزیده ای از سخنان ایشان را می خوانید:
کار فرهنگی باید با یک خلوص فرهنگی صورت بگیرد، یعنی تمام فرهنگی باشد، به عنوان مثال بستر فعالیت باید فعل فرهنگی باشد. کار من و شما این نیست که کنفو کار و نقاش بشویم باید خلوص فرهنگی داشته باشیم.
اگر جایی کارکردش تعریف می شود به لگد زدن نتیجه اش می شود لگد زدن، و این به این معنی نیست که آنها تعهد اخلاقی نداشته باشند. نتیجه تابع اخص مقدمات است یعنی باید بستر خلوص فرهنگی باشد، مثل هیات ، مثل دوره های آموزشی که به ذات فرهنگی است.
به لحاظ روش نیز به ذات باید فرهنگی باشد، فعالیت فرهنگی مستلزم تدریج و استمرار است ، تدریج یعنی همه ی داده ها را نباید یک جا گفت و استمرار یعنی اینکه مداوم و برای طول سال باشد. فعالیت فرهنگی وقتی خلوص فرهنگی می خواهد یعنی از لحاظ روش باید تدریج و استمرار داشته باشد. جنس فعالیت فرهنگی مقتضی تکرار است. این موضوع اقتضای تکرار دارد. این مطلب هم که در خانه کس است یک حرف بس است مطلی کاملا غلط است به قرآن نگاه کنید چقدر تکرار دارد، تربیت متقضی تکرار است.
کار فرهنگی منبع می خواهد مثل قرآن و روایت و ... کسی که می خواهد کار فرهنگی بکند باید به یک جایی وصل باشد. کسی که می خواهید فعالیت فرهنگی کند نمی تواند به یکی از مراکز فرهنگی وصل نباشد، اول باید از طریق ارتباط با مرکزهای فرهنگ ساز باید حجیتش و مشروعیت بدست آورد. سازمان تبلیغات، امام جمعه، فرهنگ ارشاد، حوزه ی علمیه و...
در همه ی شهرها باید یک مراکزی باشد که کارش مدیریت ستادی فعالیتهای فرهنگی باشد یعنی یک آدم هایی که پول ندارند و اما فکر دارند، فکر کنند و طرح بدهند برای کسانی که پول دارند و فکر ندارند. و وقتی اجرا شود همه سود کنند. باید مراکزی باشد که مدیریت ستادی بکند، مدیریت محتوایی برای هیات و کارهای فرهنگی.
در فعالیت فرهنگی خودمان رو فراموش نکینم. فعالین فرهنگی آیا برای ارتقاء خودشان فکر کردند؟!
/س113
