رفیعی: دو عیبی که جامعه را سقوط می‌دهد

 حجت‌الاسلام ناصر رفیعی استاد حوزه علمیه قم در شبکۀ سه سیما در ویژه‌برنامه‌ای به صورت زنده از حرم حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها با اشاره به آیۀ 72 سورۀ انبیاء گفت: ما به ابرهیم پسر و نوه‌ای دادیم (البته قبل از آن اسماعیل را از ساره به او عطا کردیم).

وی افزود: آیۀ 73 می‌فرماید ابراهیم، اسحاق و یعقوب را که هر سه پیامبر بودند، امام هم قرار دادیم. امامت از نبوت جداست، پیغمبر اکرم هم نبی و هم امام بود. وقتی خدا به کسی وحی می‌کند نبی است، وقتی شروع می‌کند این وحی را به مردم برساند رسول می‌شود؛ پس رسول بعد از نبی است.

حجت‌الاسلام رفیعی اضافه کرد: امام کسی است که مردم باید به سراغ او بروند، امیرالمؤمنین علیه‌السلام امام، اما پیامبر هم نبی و هم امام بود. در آیۀ 73 می‌فرماید این سه پیغمبر چهار ویژگی داشتند؛ در زیارت جامعه کبیره این ویژگی‌ها برای ائمه اطهار نیز ذکر شده است. اول؛ هدایت مردم به امر ما، امامِ باطل مردم را به خود و اهدافش دعوت می‌کند، اما امام حق مردم را به امر ما و خدا ـ نه خودشان ـ دعوت می‌کند.

این استاد حوزه علمیه قم گفت: دومین ویژگی آنان این است که ما در وجود آنان کار خیر را قرار دادیم، هر کاری که معصوم انجام می‌دهد، خیر است. سومین ویژگی این است که مردم به وسیلۀ آنان به اقامۀ نماز و پرداخت زکات بپردازند و چهارم؛ آنان جزو عباد ما هستند. امام معصوم و انبیاء در ابتدا خودشان مظهر عبادتند و بعد دیگران را به عبودیت دعوت می‌کنند.

«آیۀ 74 سورۀ انبیاء دربارۀ حضرت لوط علیه‌السلام است، داستان زندگی ایشان در 14 سوره از قرآن آمده است. او در منطقه‌ای مبعوث شد که اهالی آنجا کار زشت و ناپسند زیادی انجام می‌دادند، آنها سقوط اخلاقی و شهوانی زیادی داشتند. دومین ویژگی قوم لوط این بود که ستمگر بودند و زور می‌گفتند، سوم اینکه آنها اهل اسراف و چهارم؛ بی‌حیا بودند و در جمع و در حضور دیگران مرتکب کارهای زشت می‌شدند. آنها مجالسی داشتند که در آنجا عریان می‌شدند، موسیقی‌های حرام گوش می‌دادند، ناسزا می‌گفتند و ...، آنها کسانی بودند که کارهای منکر انجام می‌دادند و مسیر حق را بسته و دچار فساد شده بودند. باید توجه داشته باشیم که خدا هر آنچه را حرام کرده، از روی حکمت و مصلحت است.»

حجت‌الاسلام رفیعی با بیان مطلب فوق گفت: اگر جامعه‌ای دچار دو عیب شود، سقوط خواهد کرد، این دو عیب در سورۀ مریم آیه 59 آمده است. اول؛ ضایع کردن نماز. مرحوم علامه طباطبایی می‌فرمود: ضایع کردن نماز غیر از نخواندن است، نماز می‌خوانند اما بی‌توجه یا آخر وقت. دوم؛ تبعیت از شهوت. در روایت داریم قلبی که درونش میل جنسی حرام باشد، حکمت در آن قرار نمی‌گیرد. در روایت دیگری هست اگر کسی شهوت‌ران شد دینش فاسد می‌شود. 

منبع: تسنیم