تکبر در عبادات، ما را دچار قناعت در کار خیر می‌کند

 حجت الاسلام «محمد سعیدی آریا» در سخنانی با عنوان «تکبر در عبادات و کارها»، اظهار کرد: استکبار از کلمه کبر و کبیر می آید، یعنی بزرگ شمردن، منظور از استکبار در عبادت یعنی کار خوبی کرده ایم مثل نماز خواندن، روزه گرفتن، کمک کردن به فقیر و هر کار خیر دیگر و با خود بگوییم چه کار بزرگی انجام داده ایم؟!

این کارشناس مذهبی ادامه داد: اثر سوء استکبار در عبادت آن است که با آن دچار قناعت در عبادت می شویم برای مثال می گوییم مردم نماز عادی را هم نمی خوانند، من چه کارها که نمی کنم؟!

وی تصریح کرد: امام صادق(ع) می فرمایند: در کارهای عبادی به بالادست خود بنگرید (نتیجه آن رشد است) و در کارهای دنیایی به پایین دستان خود نظر داشته باشید (سبب ایجاد روحیه شکرگذاری در بندگان می شود). اگر بالعکس آن باشد یعنی در مسائل مالی به بالادستان نگاه کنیم نتیجه اش می شود آنکه بگوییم خدا ما را دوست ندارد و به ما توجه نمی کند و اگر در امور معنوی باشد، دچار استکبار می شویم.

حجت الاسلام سعیدی آریا در ادامه با اشاره به دعای هشتم صحیفه سجادیه بیان کرد: می خوانیم: «اللَّهُمَّ إِنیِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ َمُبَاهَاةِ الْمُکْثِرِینَ» یعنی خدایا رفت و آمد، کِیف کردن من، رفیق من و ... با اهل کثرت نباشد ملاکم برای انتخاب، دنیا و اهل آن نباشد. اگر می خواهید ببینید دل تان سالم است ببینید چه کسانی را دوست دارید، محبت نشانه صحت و یا مریضی قلب ما است، ببینید به افراد و افعال خوب رضایت داریم یا نه.

وی تاکید کرد: آیا در مواجهه با گناه دیگران خوشنود می شویم یا نه؟ اگر در مواجهه با گناه دیگران احساس رضایت داشتیم جزء آنها هستیم.

این کارشناس مذهبی ابراز کرد: در این دعا همچنین از خدا می خواهیم «وَ الْإِزْرَاءِ بِالْمُقِلِّینَ» یعنی ملاک ما برای تحویل گرفتن دیگران، مسائل مالی و مقام آنها نباشد، اینطور نباشد که مغازه داری یک فروشنده را بابت پول تحولی بگیرد و دیگری را نه.

منبع: شبستان