امام علی علیه السلام: به خدا سوگند، من از دنياى شما مالی فراهم نکرده‌ام و به جاى اين لباس، كه اکنون كهنه شده است، لباس ديگری آماده نساخته‌ام. اگر اراده کنم، به عسل مصفا و مغز گندم و جامه‌هاى ابريشمين، دست مى‌يابم.
ولى هيهات كه هواى نفس بر من غلبه يابد و حرص، مرا به گزينش طعام‌ها بكشاند، در حالی که در «حجاز» يا «يمامه» بينوايى باشد كه به يافتن قرص نانى اميد ندارد و هرگز مزّه‌ی سيرى را نچشيده باشد.
يا شب با شكم انباشته از غذا سر بر بالين نهم و در اطراف من شكم‌هايى گرسنه باشد. آيا به همين راضى باشم كه مرا ((اميرالمؤمنين)) می‌گويند ولی با مردم در سختي‌هاى روزگارشان مشاركت نداشته باشم؟
مرا براى آن نيافريده‌اند كه چون چهارپايان در آغل بسته شده، غذاهاى لذيذ به خود مشغولم سازد، غافل از آن كه نداند برای چه فربه‌اش مى‌سازند!
نامه ۴۵ نهج البلاغه
Links:
[1] https://vareth.ir/tag/keyword/7401/%D9%86%D9%87%D8%AC-%D8%A7%D9%84%D8%A8%D9%84%D8%A7%D8%BA%D9%87
[2] https://vareth.ir/tag/keyword/11277/%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%B9
[3] https://vareth.ir/tag/keyword/48762/%D8%B3%DB%8C%D8%B1%D9%87-%D8%B9%D9%84%D9%88%DB%8C