حجت الاسلام پناهیان؛ تمرین کن بهت حرف زدن ناراحت نشی!

یکی از وجوه راحت‌طلبی، راحت‌طلبی روانی است. می‌خواهم راحت باشم بهم حرف نزنند، راحت باشم همه با من رفیق باشند. غریب، غریب بشوی چی؟ ناراحت می‌شوی؟ تمرین کن بهت حرف زدند ناراحت نشوی. اصلاً آن لحظه‌ها لحظه‌هایی است که داری می‌روی جلو. آن لحظه‌ها لحظه‌هایی است که داری حرکت می‌کنی می‌روی جلو.

 می‌فرماید «یا حَسْرَةً عَلَى الْعِبادِ ما یَأْتِیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا کانُوا بِهِ یَسْتَهْزِؤُنَ»(یس30)؛ ای وای بر مردم! هیچ پیغمبری نیامد مگر اینکه مسخره‌اش کردند. یعنی تو بهت تا حالا هیچ حرفی نزدند؟ سالم در رفتی؟ هیچ‌وقت مسخره‌ات نکردند؟ آخر شما چه نمازخوانی هستی یک‌جوری نماز می‌خوانی مسخره‌ات نکنند، یک‌جوری هیئت می‌روی تکه بهت نیندازند، یک‌جوری همه را یواشکی انجام می‌دهی، چه‌کار داری می‌کنی؟ بابا یک فحشی بهت بدهند یک چیزی آخر! نه من درست رفتار می‌کنم. دیگر درست‌تر از امیرالمؤمنین رفتار می‌کنی؟ به ایشان هر چی بود گفتند! نکند یکی به نعل یکی به میخ می‌زنی. دیگر چه‌کار داری می‌کنی؟

  یکی از وجوه راحت‌طلبی، راحت‌طلبی روانی است. راحت باشم همه با من رفیق باشند. تمرین کن بهت حرف زدند ناراحت نشوی. تمرین کن. اصلاً آن لحظه‌ها لحظه‌هایی است که داری می‌روی جلو. آن لحظه‌ها لحظه‌هایی است که داری حرکت می‌کنی می‌روی جلو.