پاداش ویژه و منحصر به فرد خداوند به امام حسین(ع)

وارث: 

محمدجواد سایبانی در یادداشتی، به مناسبت اعیاد شعبانیه به تبیین فضائل و کرامات آن حضرت پرداخته است. متن این یادداشت بدین شرح است.

حیات دنیوی پر است از اتفاقات و حوادثی که برخی از آن‌ها برای انسان خوب و عالی به نظر می‌رسد و برخی دیگر بد و ناخوشایند. علت و حکمت برخی از وقایع در طول زندگی روشن می‌شود اما حکمت برخی از اتفاقات همچنان برای بشر مجهول است. اگر با تمام وجود خود این گزاره را بپذیریم که خداوند حکیم است و هیچ فعلی بدون دلیل و علت از ایشان صادر نمی‌شود و محبت او نسبت به بندگانش از محبت مادر نسبت به فرزند خود بیشتر است، نوع نگاه ما به رخدادهای زندگی عوض خواهد شد و چیزی جز زیبایی نمایان نخواهد شد. بیان گوهربار حضرت زینب سلام الله علیها بعد از اتفاقات ناگوار عاشورا که فرمودند: «ما رأیتُ الّا جمیلاً؛ [۱] من جز زیبایی چیزی ندیدم.» نشان از اعتقاد قوی ایشان به این گزاره است.

آن چه باعث قوت قلب یک انسان مؤمن می‌گردد این است که در دستگاه عدل و رحمت الهی هیچ کار نیکی بی جواب باقی نخواهد ماند و به بهترین وجه از ناحیه الهی جبران خواهد شد.
پاداش خداوند به امام حسین علیه السلام بهترین گواه برای این ادعا است. اباعبدالله الحسین علیه السلام در مسیر الهی هر آن چه داشت از مال و فرزندان گرفته تا جان خود را با اخلاص کامل در راه خداوند فدا کرد و خداوند نیز پاداش ویژه ای به ایشان عنایت فرمودند.

پاداش ویژه و منحصر به فرد خداوند به امام حسین (ع)

در روایتی زیبا از امام باقر و امام صادق علیهما السلام نقل شده است: «أَنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَی عَوَّضَ الْحُسَیْنَ ع مِنْ قَتْلِهِ- بِأَرْبَعِ خِصَالٍ جَعَلَ الشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِهِ وَ إِجَابَةَ الدُّعَاءِ تَحْتَ قُبَّتِهِ وَ الْأَئِمَّةَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ وَ أَنْ لَا یُعَدَّ أَیَّامُ زَائِرِیهِ مِنْ أَعْمَارِهِمْ؛ [۲] خداوند سبحان، در عوض قتل حضرت سید الشهدا علیه السّلام چهار خصلت به ایشان عطا کرده است: شفا را در تربتش نهاد؛ اجابت دعا را زیر گنبدش قرار داد؛ ائمه بعدی از نسل اویند؛ مدت زمانی را که زائرین آن حضرت برای زیارت می‌گذرانند، جز عمرشان به حساب نمی‌آورد.»

۱) قرار دادن شفا در تربت امام حسین (ع)

یکی از احکام قطعی دین اسلام این است که خوردن خاک حرام می‌باشد؛ حتی خاک قبر پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله. تنها خاکی که از این حکم استثنا شده است، تربت قبر اباعبدالله الحسین علیه السلام است. امام صادق علیه السلام در مورد این خاک و سرزمین فرمودند: «رَوْضَهٌ مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّهِ؛ [۳] (کربلا) باغی از باغ‌های بهشت است.»
امام صادق علیه السلام کیسه‌ای داشتند که همیشه تربت امام حسین علیه السلام در آن بود و برای سجده و نماز از این خاک استفاده می‌کردند. هم چنین در روایات آمده است تسبیحی که با تربت امام حسین علیه السلام ساخته شود، حتی اگر با آن ذکر هم گفته نشود، ثواب ذکر گفتن برای دارنده ی آن نوشته می‌شود. همه ی این موارد تنها مختص به تربت امام حسین علیه السلام است و خداوند این مقام ویژه را به اباعبدالله علیه السلام هدیه کرده است.

۲) مستجاب شدن دعا در حرم مطهر امام حسین (ع)

شاید آرزوی هر مؤمنی این باشد که خداوند متعال دعاهای او را به اجابت برساند. دومین پاداش الهی به امام حسین علیه السلام این است که در حرم ایشان دعا مستجاب است. هنگامی که امام هادی علیه السلام در سامرا بودند، بیمار شدند. حضرت فردی از شیعیان را به حرم امام حسین علیه السلام فرستادند تا برای ایشان دعا کنند. برای آن شخص این سوال به وجود آمد که خود امام هادی حجت خداست. چرا باید در حریم حسینی برای ایشان دعا کنم؟ خدمت آقا آمد و پرسید: خود شما که حجت الهی هستید، من بروم آن جا و برای شما دعا کنم؟ امام هادی علیه السلام فرمودند: هرجایی یک آدابی دارد؛ از آداب حرم امام حسین علیه السلام این است که آن جا دعا شود. خدا دوست دارد که آن حق آن جا ادا شود. لذا برای من آن جا دعا کنید .[۴]

۳) ائمه اطهار علیهم السلام از نسل امام حسین علیه السلام

بهترین مخلوقات الهی و کامل‌ترین انسان‌های دو عالم به اذعان آیات قرآن و روایات، ائمه اطهار علیهم السلام هستند. خداوند با قراردادن نُه نفر از این بزرگواران در نسل امام حسین علیه السلام سومین پاداش ویژه و منحصر به فرد را به ایشان اعطا نمود.

۴) روزهای زائران امام حسین علیه السلام از عمر آن‌ها حساب نمی‌شود

یکی از ارزشمندترین نعمت‌های الهی عمر انسان است که حتی مقایسه آن با طلا جفا به این نعمت الهی است. نعمتی که به سرعت در حال گذر است و به هیچ وجه قابل برگشت و جبران نیست. نکته قابل توجه در زیارت امام حسین علیه السلام این است که زمان و دقایق معنای خود را از دست داده و عقربه‌های عمر انسان از حرکت می‌ایستد. گویا خداوند فرصتی دوباره به بندگان خود داده و زندگی دوباره به آن‌ها بخشیده است.

امید است با معرفتی سرشار و ایمانی راسخ خود را به چراغ هدایت وکشتی نجات الهی متصل کرده و از هدایت ایشان در دنیا و از شفاعتشان در آخرت بهره مند گردیم.

پی نوشت:

[۱] لهوف، ص ۱۶۰
[۲] عده‌الداعی، ص ۵۷
[۳] کافی، ج ۳، ص ۲۴۲
[۴] کامل الزیارات، ص ۲۷۴

منبع: مهر