مهمترین فرصتی که خداوند در آفرینش برای انسان قرار داده چیست؟

وارث:

محمد علی انصاری، مفسر قرآن کریم و استاد حوزه و دانشگاه به تفسیر آیاتی از قرآن کریم و بیانات امیر حکمت و بلاغت امیرمومنان علی (ع) و شرح دعاهای صحیفه سجادیه پرداخته است که به صورت روزانه و موضوعی، در ماه مبارک رمضان تقدیم مخاطبان خواهد شد. در روز هفدهم ماه مبارک رمضان محمدعلی انصاری مفسر قرآن به بیان اینکه معصیت بالاترین تهدید بین خدا و انسان است پرداخته است که در زیر می‌خوانید:

چه چیزی بالاترین تهدید بین انسان و خدا است؟ که ما را از همه موقعیت‌ها و از همه آنچه خدا برای ما مهیا و پیش بینی کرده است، محروممان کرده است و آن چیزی نیست مگر عصیان. آنچه تهدید مهم برای انسان است، و آنچه ما را از آن همه صفات جمال و جلال و از آن هم لقاء و دیدار که پیش روی ماست که «ما لا عین رَأتْ وَلا اُذُن سَمِعَتْ وَلا خَطَرَ عَلی قَلْبِ بَشَر» نه چشمی دیده و نه گوشی شنیده و نه خطور به قلبمان می‌کند که چه پیش رو داریم، محروممان می‌کند. چیزی نیست مگر اثم، عصیان، سقوط و ذنب و خودزنی و باقی اسامی که خداوند برای عصیان و تمرد در قرآن مطرح می‌کند. این عصیان است که وقتی برق آن به دودمان انسان می‌زند، انسان را از این حلقه‌ها جدا می‌کند و می‌شود بزرگترین تهدید برای انسان. انسان را دیگر از همه چیز جدا می‌کند.

به تعبیر امام سجاد (ع)، إِلَهِی أَلْبَسَتْنِی الْخَطَایَا ثَوْبَ مَذَلَّتِی وَ جَلَّلَنِی التَّبَاعُدُ مِنْکَ لِبَاسَ مَسْکَنَتِی وَ أَمَاتَ قَلْبِی عَظِیمُ جِنَایَتِی فَأَحْیِهِ بِتَوْبَةٍ مِنْکَ یَا أَمَلِی وَ بُغْیَتِی وَ یَا سُؤْلِی وَ مُنْیَتِی «خدایا چه لباس نکبتی بر تن من کرده است این گناه و عصیان و این دوری از تو چقدر مرا مسکین و زمین گیر و بیچاره کرده است، این گناه و عصیان. و میرانده است جان من را و گرفته از من روح و جان من را / اما میدانم و امید به تو دارم / خدایا تو خودت وعده دادی و می دانم این کار را می‌کنی و زنده می‌کنی این دل مرده ما را»

طاعت الهی بهترین فرصتی است که انسان را به همه چیز می‌رساند.

اگر انسان به اهل طاعت بپیوندد، خداوند همه ظرفیت‌ها، تمام امکانات آسمان‌ها و زمین را برای انسان مسخر کرده، فرصت ما در قبال آن تهدید، طاعت است،

خداوند در حدیث قدسی می‌فرماید: ای بنی آدم به جلالم قسم همه چیز را در این عالم برای تو و تو را برای خودم آفریدم، ای آدم شیطان ۶ هزار سال عبادت کرد و یک جا عبادت نکرد به خاطر تکبر به تو، به تو توهین کرد و سجده نکرد، رانده شد، چطور تو می‌روی با او بیعت می‌کنی و از من فاصله می گیری؟»

من از بنده‌ای یاد می‌کنم که از من یاد می‌کند، می‌نشینم کنار بنده‌ای که کنار من می‌نشیند، من مونس کسی میشوم که او مونس من باشد، من با تمام قدرت و علم و ثروتم مطیع بنده‌ای میشوم که مطیع من باشد، خداوند بندگانی دارد که وقتی آن‌ها اراده می‌کنند، خداوند اراده آن‌ها را اجرا می کند».

این فرصتی است که برای همه ما مهیاست، اما ما این را به قیمت تهدید و عصیان از کف می‌دهیم و شب تجدید نظر شب قدر است.

شب‌های قدر، شب‌های امید است و نوید که این دریچه‌ها باز می‌شود به روی همه ما، اما نباید با غرورهمراه باشد، بلکه باید با تسلیم همراه باشد.
منبع: مهر