ما طاغوت ندیدیم و از اول حیاتمان تو را دیدیم

 امین بابازاده(سردبیر مجله اینترنتی کتاب فردا) به مناسبت سالگرد ارتحال امام خمینی(ره) در صفحه مجازی‌اش نوشته است:

پیام‌آورِ عصرِ ما

روزی را که تو از دنیا هجرت و به جایگاهِ ابدی سفرکردی را از یاد نخواهم برد! در آن صبح که برایِ مادرم یادآورِ رحلتِ دوباره‌ی پدرش بود و دست به کمر، نواجِش [ نوحه‌سرایی زنانه در شمال ] می‌داد را هرگز فراموش نخواهم کرد! عکسِ تو را می‌بوسید و اشک او بر قابِ عکسِ تو جاری بود.

سه ماهی از هشت‌سالگی‌ام می‌گذشت و تصاویر دوران هفت ساله زندگی‌ام آنچه بود که در تقدیر تو و انقلاب تو نوشته شد؛ تصویر عکسِ سینه‌ی شهدا؛ سربندِ لبیک یا خمینیِ بسیجیان؛ قابِ عکس تو در گوشه‌ی سنگرِ رزمندگان. آنها که عاشقانه نه که مجنونانه دوستت می‌داشتند و برای تو و خدایی که پیام‌آورش بودی، حاضر بودند پیکرشان را در مقابلِ توپ و گلوله بگذارند.

تصویر تو جزو بازی‌های کودکانه ما هم بود که با چوب، تفنگ می‌ساختیم و با جعبه‌های کارتنی، بی‌سیم پی‌آرسی و با کنده‌های درخت، آرپی‌جی تا خود را به تقدیر تو و سربازانت نزدیک کنیم؛ هر چند در تقدیر ما جنگیدن نبود!

ما طاغوت ندیدیم و از اول حیاتمان تو را دیدیم که تمثالِ توحید بودی در زمین. پیامبر نه! پیام‌آور بودی بر دل‌های غربت‌گرفته در زمان. آینه بودی که جلوه‌ی حق در آن دوباره بر بندگان تابید. آسمان بودی که بر زمینیان بارید.

ما طاغوت ندیدیم. تو را دیدیم که جلوه‌ی ولایت الهیه بودی در عالم؛ کلمه بودی در اتصال کامل به «کلمةالله هی العلیا».

تقدیری را که به واسطه‌ی ولایتِ تو بر عالم رقم زدند،  تقدیرِ حیاتِ دوباره‌ی بشر در عصرِ ظلمت بود و تو واسطه‌ی فیض اعظم برای غلبه بر تاریکیِ مطلقِ عصرِ ما.

من آن روز که تو از این دنیا به آسمان سفر کردی، این را نمی‌دانستم؛ اما یادم هست که مادرم از من خواست تا جلویِ عکسِ تو به سمتِ قبله بنشینم و قرآن بخوانم. قرآن خواندنِ آن روز و گریه‌های آن روز زمینه‌ی تاریخیِ تقدیر من بود تا امروز بفهمم که در چه دورانِ عجیبی زندگی می‌کنم و در عصری نفس می‌کشم که تو پیام‌آورِ بزرگِ عصرِ مایی...