----- روز بیست و ششم ماه " ذی الحجه"-----

 
این ماه، آخرین ماه در تقویم هجری قمری و از ماه‌های شریف و برجسته سال است. از آن جا که مناسک حج در آن انجام می‌شود ذی‌الحجه نام گرفته‌است.این ماه جزو ماه‌های حرام (ذی‌القعده، ذی‌الحجه، محرم و رجب) است که احترام خاصی دارند و جنگ در آنها به دلیل برخی آیات مانند ۲۱۷ سوره بقره، حرام است. ذی‌الحجه از ماه‌های حج (شوال، ذی‌القعده و ذی‌الحجه) نیز به شمار می‌رود.ماه‌های حج، ماه‌‌های بجا آوردن حج هستند.در «الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَّعْلُومَاتٌ؛ حجّ در ماه‌های معینی است.» به این ماه‌‌ها اشاره شده است.

دهه نخست این ماه از ایام معروف سال و روز‌های ویژه حج و زیارت خانه خدا است. عید قربان، عید غدیر، ماجرای مباهله و بسیاری از رویدادها و مناسبت‌های مهم دینی و مذهبی در این ماه قرار گرفته‌اند.

در بعضی از روایات آمده است، شب‌های دهگانه‌ای که قرآن در سوره «وَالفجرِ وَ لَیالٍ عَشر» به آن سوگند یاد کرده، شب‌های دهه اوّل این ماه است.خداوند در سوره حج آیه ۲۸ ضمن بیان فریضه حج، سخن از «أیام مَعْلُومات» گفته است که مؤمنان باید در آن به یاد خدا باشند. یکی از تفسیرهای معروفِ «أیام مَعْلُومات» در روایات، ده روز اوّل ماه ذی الحجّه است.که نشان دهنده عظمت روزها و شبهای این دهه دارد.

پیامبر(ص) فرمود: «عبادت و کار نیک در هیچ ایامی به‌اندازه این ایام (ده روز اوّل ماه ذی الحجّه) فضیلت ندارد.»