امام سبب سِیر مردم تا مقام بهشت رضوان است

حجت الاسلام سیدعلی حسینی، کارشناس صحیفه سجادیه،‌ درباره ضرورت وجود امام در کلام امام سجاد گفت: امام در دعای 47 صحیفه سجادیه می‌فرماید: «اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَیَّدْتَ دِینَکَ فِی کُلِ‏ أَوَانٍ‏ بِإِمَامٍ‏ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِکَ، وَ مَنَاراً فِی بِلَادِکَ بَعْدَ أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِکَ، وَ جَعَلْتَهُ الذَّرِیعَةَ إِلَى رِضْوَانِکَ، وَ افْتَرَضْتَ طَاعَتَهُ، وَ حَذَّرْتَ مَعْصِیَتَهُ، وَ أَمَرْتَ بِامْتِثَالِ أَوَامِرِهِ، وَ الِانْتِهَاءِ عِنْدَ نَهْیِهِ، وَ أَلَّا یَتَقَدَّمَهُ مُتَقَدِّمٌ، وَ لَا یَتَأَخَّرَ عَنْهُ مُتَأَخِّرٌ فَهُوَ عِصْمَةُ اللَّائِذِینَ، وَ کَهْفُ الْمُؤْمِنِینَ وَ عُرْوَةُ الْمُتَمَسِّکِینَ، وَ بَهَاءُ الْعَالَمِین‏»؛ یعنی بار خدایا، در هر زمان دین خویش به امامى یارى بخشیده‌‏اى که او را بر پاى داشته‌‏اى تا عَلَم راهنماى بندگانت شود و در بلاد تو چراغ فروزان هدایت شود و رشته پیمان او به رشته پیمان خود پیوسته‌‏اى و او را وسیله خشنودى خود و اطاعت او فریضه کرده‌ای و مردم را از سرکشى در برابرش بر حذر داشته‏‌اى و فرمان داده‌‏اى که به هر چه امر می‌‏کند اطاعت کنند و از هر چه نهى می‌‏کند باز ایستند و کسی بر او پیشى نگیرد و کسی از او عقب نماند و او نگهدار کسانى است که‏ به او پناه می‌‏برند و کهف امان مؤمنان و حلقه اعتصام ایشان است و جلال و جلوه جهانیان است.

وی افزود: اگر امام در جامعه مسئولیت امامت دارد، یک سر حبل متین الهی به دست خود خداوند متعال است. بر اساس فراز «وَ جَعَلْتَهُ الذَّرِیعَةَ إِلَى رِضْوَانِکَ»، این امام سبب سِیر مردم تا مقام بهشت رضوان الهی و مفترض‌الطاعة است و آنها را از معصیت خداوند بر حذر می‌دارد؛  وَ أَلَّا یَتَقَدَّمَهُ مُتَقَدِّمٌ، وَ لَا یَتَأَخَّرَ عَنْهُ مُتَأَخِّرٌ؛ یعنی «کسی بر امام پیشى نگیرد و کسی از او عقب نماند» و او دستگیره نجات امت و حصن مؤمنین است.

حسینی ادامه داد: امام سجاد (ع)‌ در اینجا بحث را در حد امامت خاصه مطرح کردند، آنجا که فرمود خدایا تو در هر دوره‌ای امامی تعیین کردی، همان امامی که در هر دورانی واجب الطاعة است. حضرت زهرا (س) در فرازی از خطبه فدکیه در شأن و جایگاه قرآن فرمود «...  قائِدٌ اِلَى الرِّضْوانِ اتِّباعُهُ»؛ یعنی کتابى که «عاملان خود را به بهشت فرا مى‌خواند.» جالب است که کتاب الله و عترت هر دو یک کار انجام می‌دهند که همان رساندن به بهشت رضوان است. معلوم می‌شود. این دو متصل به یکدیگرند و یک مأموریت را دارند و بلکه مقام ولایت عترت تا حدی بالاست که اگر رسول خدا صلی الله علیه و آله آن را ابلاغ نمی‌کرد، شریعت و احکام قرآن معطل می‌ماند و به تعبیر قرآن، گویی رسالتی انجام نداده است.

 وی  افزود: نظیر همین بیان را از امیر مؤمنان در خطبه 156 نهج البلاغه این‌طور می‌خوانیم «فَاِن اَطَعتُمونى فَاِنّى حامِلُکُم اِن شاءَ اللَّهُ عَلى‌ سَبیلِ الجَنَّة»؛ یعنی اگر با من همراه باشید و مرا اطاعت و پیروى کنید، من به خواست خدا شما را به راه بهشت خواهم برد. امام نکته‌ای را اضافه کرده، فرمود «وَ إِنْ کَانَ ذَا مَشَقَّةٍ شَدِیدَةٍ وَ مَذَاقَةٍ مَرِیرَة؛ اگر چه این راه بسیار سخت و تلخ مزه است‏.»  به این معناست که مسیر اطاعت از امام برای رسیدن به بهشت، تلخی‌ها و مشکلاتی به همراه دارد و باید بابت آن از جان و مال هزینه کرد.
منبع: تسنیم