حبّ علي (علیه السلام) ، ناجي انسان از خلود در جهنّم

وارث: نشان دادند كه(عُنْوانُ صَحِيفَةِ الْمُؤْمِنِ حُبُّ عَلِيِّ بْنِ أبِي‌طالِبٍ (علیه السلام)؛ در اينكه سرلوحه‌ي نامه‌ي عمل مؤمنان، حبّ عليّ بن أبي‌طالب (علیه السلام) است شكّي نيست، ولي در عين حال سيّئات اخلاقي و زخمهاي پيكر روحي نيز قابل انكار نيست، و اين زخمها نياز به شستشو دارد. در نهر توبه اگر خود را شستشو ندهيد در حال سكرات مرگ و سپس در برزخ و سرانجام در بعضي از طبقات جهنّم بايد تطهير و تغسيل انجام شود تا شايستگي شفاعت و اسكان در غرفات بهشتي را به دست آوريد چه آنكه بهشت، دار السّلام است و جاي پاكان و سالمان است. ناپاكان و بيماران را به آنجا راهي نخواهد بود.

آن نمايش در عالم خواب بود و اين هم آيه‌ي قرآن كريم كه مي‌فرمايد: سيّئات كساني را تبديل به حسنات مي‌كنيم كه واجد شرايط باشند.

(إلاّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَاُولئِكَ يُبَدِّلُ اللهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ )؛[۱]
«آنان كه توبه كنند و ايمان بياورند و عمل شايسته انجام دهند، آري اينانند كه خدا سيّئاتشان را تبديل به حسنات مي‌فرمايد. »

در نهر توبه، جان خود را شستشو دهيد تا سيّئات شما تبديل به حسنات گردد.

خود مولا هم مكرّر مي فرمود: 
(فَاعْمَلُو وَ أطِيعُوا وَ لا تَتَّكِلُوا لا تَسْتَصْغِرُوا عُقُوبَةَ اللهِ عَزَّوَجَلَّ فَإنَّ مِنَ الْمُسْرِفِينَ مَنْ لاتَلْحَقُهُ شَفاعَتُنا إلاّ بَعْدَ عَذابِ ثَلاثَمِأةِ ألْفِ سَنَةٍ)؛ [۲]

«اي دوستان من؛ كار كنيد، بندگي كنيد، اطاعت فرمان نماييد، تنها اتّكال به محبّت من نداشته باشيد و عقوبت خدا را سبك نشماريد، [دين خدا را به بازي نگيريد]، اين را بدانيد كه در ميان همين دوستان من، اگر اسرافكار و تبهكار باشند و بي‌توبه بميرند كساني هستند كه پس از سيصد هزار سال عذاب در جهنّم ممكن است مشمول شفاعت ما بشوند! »

البته ما اميدواريم، ان‌شاء الله، از آن دسته نباشيم ولي خواستند تنبّه بدهند كه تنها داشتن حبّ علي (علیه السلام) براي تخلّص از عذاب كافي نيست و احتياج به توبه‌ي از گناه دارد.

دينِ خدا حدود دارد. دين كه بازيچه نيست كه ما دلگرم به اين باشيم كه حبّ علي (علیه السلام) داريم و بعد از هيچ گناهي پرهيز نكنيم و باكي از حرام‌خواري و حرام‌كاري نداشته باشيم با اينكه خود مولا فرموده است:

(لاتَتَّكِلُوا) اتّكال به اين نداشته باشيد، عقوبت خدا را سبك نشماريد. شرايط شفاعت ما را بپذيريد و عمل كنيد. 

حالا ما بحمد الله زنده‌ايم، نمرده‌ايم، در بيمارستان هم نخوابيده‌ايم كه نتوانيم كاري بكنيم. ما، هم حيات داريم و هم سلامت بدن. در مجالس مي‌نشينيم و سخن از كلام خدا و اولياي خدا مي‌گوييم و مي‌شنويم. اين لطف و عنايت خداست كه شامل حال ما شده است و مهلت عمل و توبه به ما داده است.

حبّ علي (علیه السلام) ، ناجي انسان از خلود در جهنّم

البته حبّ علي (علیه السلام)  يك فايده‌ي بسيار بزرگش اين است كه ما را از خلود در جهنّم مي‌رهاند. محبّ علي (علیه السلام)  ، جهنّمي نمي‌شود به اين معنا كه هميشه در جهنّم بماند و در زمره‌ي (اُولئِكَ أصْحابُ النّارِ هُمْ فِيها خالِدُونَ) بشود. اين شدني نيست. امّا اينطور هم نيست كه همين كه حبّ علي (علیه السلام) داشت ديگر عذابش نكنند و در برزخ آن شكنجه‌ها را ندهند.

حدود دين را نبايد شكست، بله چون شما محبّت علي (علیه السلام) داريد شما را هميشه در جهنّم نگه نمي‌دارند، بلكه پس از اينكه با حميم و جحيم جهنّم تطهير و تغسيل كردند و شستشو دادند آنگاه به بهشت مي‌برند و در غرفات بهشت اسكانتان مي‌دهند، أعاذَنَا اللهُ مِنْ شُرُورِ أنْفُسِنا.

__

[۱] سوره فرقان آیه ۷۲ 
[۲] بحارالانوار جلد ۶ صفحه ۱۵۳ حدیث ۹ نقل از معانی الاخبار صدوق

:books:صفیر هدایت شماره ۰۳ _سلسله مباحث معارفی حضرت آیت الله سید محمد ضیاءآبادی (ره)