حجت الاسلام شهاب: اگر جوابی نمی آید اشکال به خالق نیست، به اعمال ما است!

وارث: مراسم شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان با سخنرانی حجت الاسلام سید عبدالحمید شهاب و مناجات خوانی حاج محمود کریمی در هیئت رایه العباس علیه السلام برگزار شد.

در ادامه گزیده ای از سخنان حجت الاسلام سید عبدالحمید شهاب را می خوانید:

در فرهنگ امامیه یکی از مستمسکاتی که مومن را میتواند راحت مقرب به پروردگار کند، وسیله دعا است. دعا عبارت است از یک نیایش منظم و آهنگین در غالب گفت و گویی در زمان و مکان نه خاص، عموم و گاهی خاص با پروردگار، ولی در حوزه معارف دین برای ارائه تعریف از دعا می گویند: دعا عبارت است از یک طلب و درخواست از خالق به دو شرط؛ اوله اینکه انسان با تمام وجودش دوم با نگاه بنیانی و دقیق از خالق بطلبد. افراد عامه چیزی بعه این موضوع ندارند اگر هم دارند چهره کم رنگی است که بزرگانشان از تربیت مکتب ائمه علیه السلام بدست آوردند. آن ها بیشتر به کتاب الله توجه می کنند. می گویند همین کتاب کافی است و از کانال همین کتاب می توان از خدا خواست، در حالی قرآن کریم می فرماید: "ادعونی استجب لکم" مرا بخوانید تا اجابت کنم شما را. بشر هم در مشکلات و رویارویی با مشکلات روحی و روانی اش اساسا در حیات مادی که دنیا دارد دنبال یک وسیله ای می گردد تا مشکلات مرتفع شود و آن نتیجه مثبت را از طرف خالق دریافت کند. اما مشکل اساسی بشر اینجا است که خدا کجاست؟ وقتی ما می گوییم الهی، دستمان رو به آسمان پس حتما این خالق در آسمان ها قرار دارد نه این آسمانی که بالای سر ما است شش هفت طبقه شاید بالاتر آنجاست؟ در بیایان هاست؟ کجاست این خدا؟

خداوند متعال در سوره بقره آیه 186 می فرمایند: "وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادي عَنِّي فَإِنِّي قَريبٌ" بنده ها مرا بخوانند بعد می بینند فاصله من تا آنها چقد رکم است.

از امیرالمومنین علیه السلام سوال کردند: فاصله خدا از زمین و آسمان چقدر است؟ حضرت علیه السلام فرمودند: فاصله اهل زمین و آسمان در حد یک دعای مستجاب است. زیرا دعای مستجاب میلیارد ها کیلومتر فاصله را که نمی دانیم چقدر است در حد یک لبیک و سعدیک به بنده اش رفع کرده است. نتیجه این پیام حضرت علی علیه السلام این را می رساند که قطعا و یقینا اتصال به پروردگار از کانال دعا کردن و خواستن از پروردگار و اجابت از طرف ذات الهی قطعی است و یک حلقه های مفقوده ای دارد که اعمال ما است و الا خداوند برای جواب دادن به بنده هایش هیچگونه کوتاهی ندارد.

در کارنامه خالق ما جواب ندادن نیامده است. اگر جوابی نمی آید اشکال به خالق نیست، به اعمال ما است.

چه کنیم که یک دعای مستجاب در دستمان باشد؟ اشکال کجاست که من نمی توانم از خدا جواب بگیرم؟ بر اساس روایات اگر ما پنج مورد را دخیل در امر دعا کردن کنیم با این پنج عامل منطق دعا کردن را داشته باشیم کلامی نورانی حضرت محمد صل الله علیه و آله وسلم کاملا متجلی خواهد بود که مغز یک عبادت دعا کردن است.

اولین کلامی که در روایات وارد شده است، این است که فرمودند: فقط از خودش استمداد بطلب. استمداد برای دعا فقط از دستان خداوند است ولی از آن جایی که من ناقصم و هیچ وقت عقلا طرف کامل به طرف ناقص احتیاج ندارد این ناقص است که طلب کمال دارد و باید به سوی کامل حرکت کند، فلذا چون نمی توانیم مستقیم به سمت او برویم، در حالی که اصل استمداد طلبی و دعا خواهی از خالق مستقیم دست خودش است چون حکم استجابت دست خودش است، قرآن می فرماید: "يا ايها الذين آمنوا اتقوا الله و ابتغوا اليه الوسيلة " چون ناقص هستی وسیله ای را بیاور که نزد خالق وجهه داشته باشد. به همین جهت باید به ائمه توسل کرد.

دوم: به خواسته و خواهانت ایمان داشته باش. سوره مبارکه مومن آیه 14 می فرماید: خدا را بخوانید اما بادل صاف.

امام حسین علیه السلام در دعای عرفه عبارتی دارند که می فرمایند: " ماذا وجد من " خدایا، آن کسی که تو را ندارد چه دارد؟ و آن که تو را یافته است چه ندارد؟ همه چیزدر خود تو خلاصه شده است.

در این بین باید ذکر کرد: خداوند مدبرالامور بر اساس مصلحت ما حوائجمان را تدبیر می کند. آن هایی دلشان مالامال از حب الله است آن هم اشد حب هرچیزی را خداوند برایشان مقدر کرده است، تسلیم هستند.

سوم: یقین به استجابت دعا داشته باشید. اگر به یاس نشسته ای خلاف قران عمل کرده ای. چون قرآن می فرماید: "لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ" ، از رحمت من غافل نشوید، فقط کفار هستند که از رحمت من نا امیدند.

چهارم: در همه حال دعا کنید. ماه رمضان رو به اتمام است، ماه شوال ماه استراحت نیست. اینکه یگویید یک ماه صدا زدم کافی است. خداوند دوست دارد همیشه صدایش کنیم. در روایت داریم از مام صادق علیه السلام که فرمودند: آن هایی که تقدم میگیرند در دعا کردند، همیشه از خداوند می خواهند، خدا جوابشان را می دهد.

پنجم: یک اخلاقی در دعا کردن داشته باشید، حضرت محمد صل الله علیه و آله وسلم می فرماید: دیگران را در دعا کردن بر خود مقدم شمارید. روش حضرت فاطمه سلام الله علیها هم اینگونه بود.

در ادامه این مراسم؛ حاج محمود کریمی به مناجات خوانی و مداحی پرداختند.

یه احساسی تو دلمه یه حرفایی تو سرمه

میخوام درد دل کنم این فرصت آخرمه

این شب آخرم دلم به امید نجات اومد

دلم داره شور میزنه شب مقدرات اومد

یه آرزوهایی دارم نذار که نا امید بشم

دلم میخواد که خوب بشم

دلم می خواد شهید بشم

دلم میخواد بعد از اینم بندتو تنها نذاری

سرهمین قول و قرارخودت منو نگه داری

دلم میخواد یادم نره همیشه ناظر منی

یادم بمونه صاحب اول و آخر منی

دلم میخواد یادم نره رازهای ناگفتنی ام

اسیر دنیا نباشم یادم نره رفتنی ام

دلم میخواد یادم نره

امشبمو وقتی می خوام گناه کنم

نذاری با دست خودم زندگیمو تباه کنم

همیشه با عشق علی برا تو بندگی کنم

حیدری از دنیا برم حسینی زندگی کنم

اگر حسین نظر کنه منم میشه بریر بشم

آقام باید خودش بخواد که عاقبت به خیر بشم 

کلیک کنید