قضای نماز شب

وارث: در مواردی که تقدیم نماز شب جایز است سزاوار است که نیّت اداء نکند بلکه به نیّت (تعجیل ) و جلو انداختن بخواند.

- اگر نماز شب از کسی فوت شد می تواند قضای آن را در روز به جا بیاورد.

((مفضّل )) می گوید:
به امام صادق علیه السلام عرض کردم : فدایت شوم ؛ من گاهی به خواندن نماز شب موفّق نمی شوم ، آیا اجازه می فرمائید پس از خواندن نماز صبح پیش از آنکه آفتاب طلوع کند قضای نماز شب را بخوانم ؟

فرمود: آری ؛ امّا اهل خانه ات را از این کار با خبر مکن زیرا آنان هم از تو یاد می گیرند و این کار را سنّت قرار می دهند.

تذکّر: قضای نماز شب را فضیلت بسیار است چنانچه در تفسیر علی بن ابراهیم از امام صادق علیه السلام روایت می کند که :

شخصی به آن حضرت عرض کرد: فدایت شوم چه بسا که اتّفاق می افتد که یک ماه و دو ماه و سه ماه نماز شب از من فوت می شود و من آن را به روز قضا می کنم ، آیا این کار جایز است ؟

فرمود: به خدا قسم این کار مایه روشنی چشم تو است و اینجمله را سه بار تکرار کرد.

- قضای نماز شب را بر تقدیم آن یعنی پیش از نیمه شب خواندن رجحان دارد. بنابر این اگر می داند که قضای نماز شب از او فوت نخواهد شد قضا اولویت دارد.

تذکر: برای تشویق جوانان عزیز روایتی در مورد قضای نماز شب نقل می کنم :
اسحق بن عمار ضمن روایتی از امام صادق علیه السلام نقل می کند که ایشان از پدران بزرگوار و آنان از رسول خدا صلی اللّه علیهم اءجمعین نقل می کند که فرمود:

((ان اللّه یباهی بالعبد یقضی صلوة اللّیل بالنهار یقول ملائکتی عبدی یقضی ما لم افترضه علیه اشهدوا انی قد غفرت له )).
خدای تعالی با بنده ای که نماز شب را در روز قضا بکند مباهات می کند و می فرماید:
((ای فرشتگان من ، این بنده من چیزی را که به او واجب نکرده ام قضا می کند گواه باشید که من او را آمرزیدم )).

منبع: افسران

/م118