اما در آیه بعدی سخن از گروه با ايمانى مى شود كه درست نقطه مقابل رباخوارانند، كسانى كه ايمان آوردند و عمل صالح انجام دادند و زكات را پرداختند.
در آیه ۲۷۷ سوره مبارکه بقره می خوانیم:
«إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَآتَوُاْ الزَّكَاةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ.»
«همانا كسانى كه ايمان آورده و عمل هاى شايسته كرده و نماز را به پا داشته و زكات پرداخته اند، براى آنان در نزد پروردگارشان پاداشى در خور شأن آنهاست، و (در آخرت) نه بيمى بر آنهاست و نه اندوهى خواهند داشت.»
سه نکته کوتاه:
* رباخوار، نه رابطه با خدا دارد و نه با خلق خدا. اما در برابر رباخواران ناسپاس و گنهكار، كسانى هستند كه در پرتو ايمان ، خود پرستى را ترك گفته و عواطف فطرى خود را زنده كرده و علاوه بر ارتباط با پروردگار و بر پا داشتن نماز، به كمك و حمايت نيازمندان مى شتابند.
** این گروه با ایمان اولاً به واسطه پرداخت کمک های مالی از تراكم ثروت و به وجود آمدن اختلافات طبقاتى و به دنبال آن هزار گونه جنايت جلوگيرى مى كنند. ثانیاً پاداش خود را نزد پروردگار خواهند داشت. یعنی بر خلاف رباخوار که هم در آن دنیا منتظر عقاب است و هم در این دنیا حتی به آرامش ظاهری دست نمی یابد، این گروه در هر دو جهان از نتيجه عمل نيك خود بهره مند مى شوند.
*** در این آیه بعد از ذکر عمل صالح که عنوانی کلی است دو مصداق هم بیان می کند: نماز و زکات. یعنی حساب این دو عمل صالح از بقیه اعمال جداست. چرا؟ برای اینکه ان دو عمل سمبل رابطه با خدا و خلق است.نماز سمبل رابطه با خداوند و زکات، اوج انسان دوستی و رابطه با خلق. نماز عبادتی فردی، و زکات عبادتی اجتماعی است. به این معنا که مومن باید در رفتار فردی و اجتماعی سرآمد باشد.
منبع: پایگاه خبری تحلیلی اقتصادی تراز