عملی که ثواب اعمالمان را تقدیم دیگران می کند!

وارث: خداى تعالى در مذمت آن ميفرمايد: «وَ لا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً أَ يُحِبُّ أَحَدُكُمْ أَنْ يَأْكُلَ لَحْمَ أَخِيهِ مَيْتاً فَكَرِهْتُمُوهُ؛1 و بايد غيبت نكند بعضى از شما بعض ديگر را آيا دوست ميدارد يكى از شما كه گوشت برادرش را بخورد در صورتى كه مردارى باشد پس آن را ناخوش داريد .»سپس خداى تعالى مبالغه و پافشارى فرموده در جلوگيرى از غيبت و قرار داده غيبت را همانند مردارى كه از گوشت آدمها است.

و پيغمبر(ص) فرمود: مردی روز قيامت مى‏ آيد نگاه به نامه‏ ى عملش‏ ميكند اثرى از كارهاى نيك خود را در آن نامه نمى‏ بيند سپس عرض ميكند كجاست كارهاى شايسته‏ ى من كه در دنيا انجام دادم پاسخ داده مى‏ شود تو غيبت مردم را كردى بجاى غيبت‏هايت ثواب‏هاى تو در نامه عمل كسانى كه غيبت آنها را كردى نوشته شد.

و خداوند بموسى بن عمران وحى فرستاد كه هر كس بميرد ولى از غيبت‏هائى كه كرده توبه نمايد او آخرين فرديست كه وارد بهشت شود و آن كس كه بميرد و اصرار به غيبت كردن داشته باشد پس او اول كسى است كه وارد جهنم گردد و روايت شده كه همانا كسى كه او را غيبت كنند نصف گناهانش را مى‏ آمرزم.

و نيز روايت شده كه روز قيامت نامه‏ ى عمل مرد را بدستش ميدهند پس در آن ثوابهائى مى‏ بيند كه نمى‏ شناسد باو گفته مى‏ شود اين ثوابها در مقابل غيبت‏هائيست كه مردم از تو كرده‏ اند.
و يكى از بزرگان گفته است اگر بنا باشد من غيبت كسى را بكنم غيبت فرزندم را مى‏ كنم زيرا كه او به ثوابهاى من از ديگران سزاوارتر است.

به حسن بصرى گفتند كه همانا مردى ترا غيبت كرد حسن بصرى ارمغانى براى او فرستاد او گفت من ارتباطى با حسن بصرى ندارم حسن گفت درست است كه ارتباطى نداريم ولى شنيدم كه تو ثوابهاى خودت را براى من ارمغان فرستادى منهم دوست داشتم كه تلافى كنم. و اگر در پيش كسى غيبت مؤمنى را بكنند و او برادر مؤمنش را يارى نكند مسلم نسبت بخدا و رسولش خيانت كرده.

و حضرت فرمود: هر گاه از تو به برادر مؤمنت نفعى نميرسد پس زيانى به او مرسان هر گاه او را شادمان نمى‏ كنى غمگين و افسرده خاطرش مكن هر گاه او را ستايش نمى ‏كنى نكوهش هم مكن.
و نيز فرمود بغض و حسد نورزيد بعضى از شما بعض ديگر را غيبت نكند بندگان خدا با يك ديگر برادر باشيد.
و نيز فرمود: زينهار از غيبت بپرهيزيد زيرا كه غيبت بدتر از زناست.

زيرا كه مرد زنا ميكند و بعد توبه مى ‏نمايد خداوند هم توبه‏ اش را قبول مى‏ كند ولى صاحب غيبت آمرزيده نمي شود مگر اينكه آن كسى را كه غيبت او را كرده از او راضى شود و حضرت رسول فرمود: در شب معراج بر گروهى گذشتم كه رويشان را با ناخنها ميكندند از جبرئيل پرسيدم كه اينان چكاره ‏اند؟ گفت: ايشان كسانى هستند كه غيبت مردم را ميكردند.

پی نوشت:
1- حجرات/12.
2- ارشاد القلوب/ترجمه رضایی،ج1،ص279و280.

منبع: افکار نیوز