انسان هایی که شبیه به سراب اند!

در فرهنگ قرآن ملاک و معیار تشخیص دروغ از راست این است که شخص هر گاه مخالف اعتقاد و باور خویش سخنی به میان آورد، در حقیقت دروغ گفته است، حتی اگر در سخن وی سخن حقی باشد ولی چون با باورهای وی نامتناسب است و تطابقی میان سخن و باورش نیست آن سخن دروغ دانسته می شود.

همچنین، خداوند متعال دروغگویی را صفت کسانی می داند که به او ایمان ندارند و می فرماید: "انّما يفترى الكذب الّذين لايؤ منون بآيات اللّه"؛ (نحل، 105) تنها كسانى دروغ مى بندند كه به آيات خدا ايمان ندارند (آرى) دروغگويان واقعى آنها هستند!

و نتیجه آن را گمراهی و عدم هدایت می داند و می فرماید: "انّ اللّه لايهدى من هو كاذب كفّار" (زمر، 3) خداوند آن كس را كه دروغگو و كفران كننده است هرگز هدايت نمى كند.

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "در پی راستی و راستگویی باشید، اگرچه فکر کنید که مایه هلاکت است، در صورتی که راستگویی موجب نجات است و از دروغگویی پرهیز کنید، اگرچه فکر کنید دروغگویی عامل نجات است، در صورتی که آن مایه هلاکت و نابودی است."

عبید بن زراره گوید از امام صادق (ع) شنیدم که فرمودند: "از چیزهای که خدا آن را مایه رسوایی و زیان دروغگویان قرار داده است، فراموشی است."

امیرالمومنین علی (ع) می فرمایند: "از دوستى با دروغگو بپرهيز كه او همچون سراب است، دور را در نظر تو نزديك و نزديك را دور مى‏سازد."

پیامبر اکرم (ص) فرمودند: "سه چیز است که در هر کس باشد منافق است اگرچه روزه بگیرد و نماز بخواند و حج و عمره هم انجام بدهد و بگوید من مسلمان هستم: کسی که وقتی سخن می گوید دروغ بگوید، هنگامی که وعده ای بدهد تخلف ورزد و وقتی امین شمرده شود خیانت کند."

عيسي بن مريم (ع) فرمود: "کسي که دروغگوئيش زياد شود حسن و جمال و وقارش نزد خدا و خلق از بين مي رود به طوري که مردم از او متنفر و منزجر مي شوند.

امام باقر (ع) هم فرموده اند: "پدرم حضرت سجاد (ع) به فرزندان خود می فرمودند: "بپرهیزید از دروغ گفتن چه در امر کوچک چه در امر بزرگ خواه جدی و خواه به شوخی زیرا کسی که دروغ کوچک می گوید بر گفتن دروغ بزرگ جرات پیدا می کند مگر نمی دانید که حضرت رسول (ص) می فرمودند: پیوسته بنده راست می گوید تا خدا او را راستگو می نویسد و بنده ای پیوسته دروغ می گوید تا خدا او را کذاب (دروغگو ) می نویسد."

پی نوشت ها:

اصول کافی

بحارالانوار

مستدرک الوسایل