مناجات و نماز شب

او گفت:« مرا معاف کن.» 

معاویه گفت:« نه، محال است.» 

ضرار شروع به توصیف امام کرد و در بخشی از این توصیف گفت:« علی شبی در محراب عبادت بود. در تاریکی فراگیر شب، محاسنش را به دست گرفته بود و چون مارگزیده ای ناآرام بود، بسیار محزون می گریست و چنین می‌گفت:« ای دنیا، آیا خود را به من عرضه می‌کنی؟ آیا خودت را مشتاق به من نشان می دهی؟ هرگز، هرگز، من نیازی به تو ندارم. من تو را سه طلاقه کردم، آن‌گونه که دیگر هیچ گاه به سوی تو باز نخواهم گشت.» 

آن‌گاه فرمود:« آه، آه از دوری راه (سفر آخرت) و کمی توشه و سختی مسیر.»