حسین! دست تمنّای من به دستت

این شاعر پارسی‌سرا افزود: برای ترجمه‌ هر اثر شاعرانه‌ای باید آن را به زبان مقصد بازسرایی کرد و از آن‌جا که بنده با زبان فارسی و شاکله‌ شعر فارسی و ظرائف آن کم و بیش آشنا هستم، احساس وظیفه کردم که این شعر دوازده‌بندی محتشم کاشانی را که همه به سرآمد بودن آن در جهان شعر آیینی فارسی اعتراف دارند، به زبان هندی بازسرایی کنم تا حتّی سخنوران هندی‌زبان هم بتوانند از این دریای گهربار مستفیض شوند.

شکلا شعر فارسی را بزرگ‌ترین ثروت ایرانیان دانست و ادامه داد: شک ندارم که اگر قرار باشد ایران یک برگ برنده در جهان امروز و در همه‌ی قرون آینده در آستین داشته باشد، آن همین شعر فارسی‌ است. با همین شعر بود که ایران توانست در سده‌های پیشین، قدرت نرم خود را بر همه‌ی ملل پیرامونی‌اش استعلا دهد و فرهنگ خود را تا فرسنگ‌ها فراتر از مرزهای جغرافیایی‌اش بگستراند. برای ایران فردا هم چشم‌انداز قدرت ایران، در گرو تقویت زبان فارسی‌ست و بزرگ‌ترین دستمایه‌ی زبان فارسی برای تأثیر در قلوب ملّت‌ها هم همین شعر فارسی‌ است.

وی قدرت شعر فارسی را در میان شعر دیگر ملل سرآمد دانست و افزود: از قدیم گفته‌اند که فارسی شکر است و من می‌گویم که شعر فارسی عسل است. ظرافت‌های شعر فارسی شاید طابق النعل بالنّعل قابل ترجمه نباشد امّا به این بهانه نمی‌توان اندکی از جاذبه‌های شعر فارسی را با کمک ترجمه منتقل نکرد. به قول معروف؛ آب دریا را اگر نتوان کشید، هم به قدر تشنگی باید چشید.

این مترجم که ترجمه‌ آثار دیگر شاعران کلاسیک ایرانی را نیز در کارنامه دارد، انتشار ترجمه‌ی هندی شعر محتشم در کشور هندوستان را گشاینده‌ دریچه‌های نو بر حضور شعر فارسی در شبه‌قاره دانست و آن را نقطه‌ی عطفی در تاریخ نوین حضور فرهنگ ایران در هندوستان عنوان کرد. 

شکلا، ارادت اهالی هندوستان به حضرت امام حسین را منحصر به شیعیان هند ندانست و گفت: امام حسین (ع) در قلب همه‌ مردم دنیاست. من ممکن است نتوانم با قوّت محتشم کاشانی شعر بسرایم امّا به سهم خودم کوشیده‌ام ارادت خودم را نسبت به آستان بلند شهیدان کربلا در چند شعر عاشورایی منعکس کنم.

غزل ذیل، یکی از تازه‌ترین شعرهای عاشورایی دکتر بلرام شکلا است:

حسین من! نه منم مسلم و نه شیعه، نه گبر
ولیک قتل شما با چنین تشدّد و جبر-

روان هندوی من را سیاه‌تر سازد
تنِ غلام غمت را هم افکند تهِ قبر

به پای جان، نتوانم قدم زدن به نشاط
به دست دل نتوانم گرفت دامنِ صبر

حسین! دست تمنّای من به دستت - کاو
ز دست داد برادر، مثال ببرِ هژبر

قسم به جفت لبت کاو جز آب حق نچشید
قسم به گردن نازت که خورد تیر ستبر

از این به بعد، زمین نوحه می‌کند به غمت
در آسمانِ حزین، اشکِ خون بگرید ابر

/ف.م214