هر گناهی یک کفران نعمت است

وارث: آیت‌الله‌العظمی وحید خراسانی صبح امروز 24 دی در درس تفسیر سوره «یس» گفت: خداوند در ابتدای سوره یاسین به بیان آیات تکوینی در خصوص بشر می‌پردازد و با این همه آیات و براهین علمی و قدرت وحکمت و رحمت، نوبت به وظیفه بشر می‌رسد که حفظ خود و صیانت نفس است.
وی افزود: حکمت قرآن آن است که اول دعوا طرح می‌شود و بعد دلیل و این مفهوم در آیه 45 بیان شده است که تقوا در آن معنی شده است.
این مرجع تقلید گفت: «ما بین ایدیهم و ما خلفهم» را باید بازشناسی کرد که ما بین ایدیهم به گناه معنی شده است یعنی از ذنوب باید پرهیز کرد البته باید در اینجا بررسی شود که عظمت گناه چقدر است زیرا کفران هر نعمتی، با آن نعمت سنجیده می‌شود.
وی افزود: نکته بعدی آن است که اهانت به هر شخصی منوط به شخصیت آن شخص است و اهانت به جاهل و عالم یکسان نیست، زیرا اهانت به فاقد کمال و واجد کمال مساوی نیست.
آیت‌الله‌العظمی وحید خراسانی تصریح کرد: نکته سوم آن است که درجات اهانت عالم با اعلم مساوی نیست، زیرا اینجا اضافه هم موثر می‌شود؛ حال اگر طرف اهانت، هم حق و کمال و علمش الی غیر النهایه است، قهرا آن گناه و اهانت به درگاه ربوبی قابل مقایسه با هیچ خطایی نیست.
این مرجع تقلید گفت: در گناه دو کار صورت می‌گیرد و هر گناهی ولو کوچکترین گناه، کفران نعمتی است که لا تعد و لا تحصی است.
وی افزود: یک گناه در نهایت کوچکی، کفران نعمت است و اهانت به این عظمت، علم، حکمت و قدرت و رحمت، گناهی است که سزایش حد و حصری ندارد و ما خلفهم، جزای این گناه است.

گناه، بر باد دادن سرمایه ابدی است

این مفسر قرآن تاکید کرد: حسرت از سرمایه حیات ابد، آن زمانی است که اول عقوبت و جزاست، زیرا اولین عقوبت، حسرت است که سرمایه ما از دست می‌رود.
آیت‌الله‌العظمی وحید خراسانی تصریح کرد: دومین عقوبت کنده شدن روح از تعلقاتش است و مرحله دوم این عقوبت هم، رسیدن به قبر است. همچنین مرحله سوم فوق تقریر و بیان است زیرا روزی برای همه در پیش است که مادر، فرزند شیرخوار را فراموش می‌کند و این مفهوم در قرآن بیان شده است و در قرآن مبالغه و اغراق نیست.
این مرجع تقلید با بیان اینکه قیامت همه را پیر می‌کند گفت: خبر آن روز خاتم انبیا را پیر کرد. نص کلام این است که سه چیز مرا پیر کرد، اولین آن سوره واقعه است لذا در آن روز اگر سیر نزولی داشتیم به اسفل السافلین می‌رویم و اگر سیر ما صعودی بود به اعلی علیین می‌رسیم.

/ف.م214