استاد جاودان: علم ما حد و مرز دارد

وارث: جلسۀ درس اخلاق استاد جاودان در مجتمع آموزشی سادات موسوی برگزار شد.

در ادامۀ خبر متن سخنان استاد جاودان را می خوانید:

موضوع بحثمان آیۀ خلافت است. در آیه چنین آمده:

" وَ إِذْ قالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَةِ إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَليفَةً قالُوا أَ تَجْعَلُ فيها مَنْ يُفْسِدُ فيها وَ يَسْفِکُ الدِّماءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِکَ وَ نُقَدِّسُ لَکَ قالَ إِنِّي أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُونَ "

معنی آیه: " (بخاطر بیاور) هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت من در روی زمین ، جانشینی (نماینده ای) قرار خواهم داد.» فرشتگان گفتند : پروردگارا ! ، آیا کسی را در آن قرار میدهی که فساد و خونریزی کند؟! ما تسبیح و حمد تو را بجا می آوریم ، و تو را تقدیس میکنیم. پروردگار فرمود : من حقایقی رامیدانم که شما نمیدانید. "

"اذ" هایی که سر آیات است فعلی را مقدر می کند.

خداوند فرمود می خواهم در زمین خلیفه ای قرار دهم و برای ملائک سوالی پیش آمد نه اعتراض! چون ملائک معصوم هستند اعتراض نمی کنند بنابر این سوال دارند. پرسیدند: آیا می خواهی بر زمین کسی را قرار دهی که فساد می کنند و خون میریزند؟ در حالی که ما تسبیح و تقدیس می کنیم تو را. ما با تسبیح و تقدیس لایق هستیم که در مقام خلافت باشیم.

نکته ای داریم. گفتند: نسبح بحمدک، این " ب " برای حمد است. ما تو را تسبیح می کنیم به حمد.

بحثی داریم. چه کسی می تواند خدا را حمد کند؟ حمدی مطلق.

در سورۀ صافات خداوند می فرماید کسانی که می توانند حمد کنند خدا را کسانی هستند که در مقام مخلصین باشند. مخلص یعنی کسی که برای خداوند خالص شود، کسی است که عملش و  خودش را برای خدا خالص می کند. کسی است که برای خدا خالص شده و دیگر ناخالصی ندارد.

کسانی را خداوند به عنوان مخلصین نام برده همانند حضرت موسی علیه‌السلام و یوسف نبی علیه‌السلام .

این ها می توانند خدا را حمد کنند. هر کسی که خدا را حمد و توصیف می کند و از خدا خوب می گوید خداوند از حمد و توصیف او منزه است. هیچ کس نمی تواند آن طور که شایستۀ خداوند است او را مدح کند جز مخلصین.

چیزی که ما عقلمان می رسد و می گوییم خداوند ازآن هم منزه است.

خداوند می فرماید: من چیزی را میدانم که شما نمی دانید. ما به اندازۀ قد خودمان هم نمیدانیم. اگر می دانستیم مدعی خلافت خدا نمی شدیم.

" وَعَلَّمَ آدَمَ الأَسْمَاء كُلَّهَا ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَى الْمَلاَئِكَةِ فَقَالَ أَنبِئُونِي بِأَسْمَاء هَؤُلاء إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ "

خداوند می فرماید: علم آدم الاسما، چرا می گوید آدم؟ اگر همین تعلیم را در مورد با فرشتگان انجام میداد آنها می توانستند مقام خلافت پیدا کنند. می فرماید: خداوند متعال اسما را بر فرشتگان عرضه کرد.

ما حد و مرزی داریم که به اینجا نمی رسد.!

حضرت جبرئیل در معراج همراه پیامبر بودند که جایی ایستاد و گفت: من نمی توانم از این به بعد بیایم، اینجا حد دارد.

انسان است که حد ندارد. علم ما حد و مرز دارد.

خداوند به آدم دستور داد تا اسما را به فرشتگان بگوید و چنین کرد. آنگاه فرشتگان گفتند: ما نمی توانستیم، خداوندا حکیمانه عمل کردی و آدم را بر ما برتری دادی و ما نمی توانستیم خلیفه ات باشیم، آدم می توانست. خداوند فرمود: من چیزی می دانم که شما نمی دانید، من غیب آسمان ها و زمین را می دانم. من همه چیز شما را میدانم.

حقیقت آدم برای فرشتگان غیب است. فرشتگان ساکنان آسمانند و ما بر زمین، که آخر هم بر زمینیم.