حجت الاسلام میرباقری: زکات عقل به این است که آدم با آن انسان نادان را تحمل کند +گزارش تصویری

وارث: مراسم عزاداری ایام فاطمیه با سخنرانی حجت الاسلام میرباقری و مداحی ذاکرین اهل بیت علیه السلام حاج مصطفی سماواتی(پیش منبر) و حاج علی مهدوی نژاد در هیئت بیت الرقیه سلام الله علیها برگزار شد.

در ادامه متن سخنان حجت الاسلام میرباقری را می خوانید

در ادامه متن سخنان حجت الاسلام میرباقری را می خوانید: در مکتب دینی ما خداوند هر نعمتی را که عنایت فرموده است، در مقابلش زکاتی را قرار داده است. در حدیث داریم: " المعروف زکاته نعم " زبان، علم و دانش، عقل و تمام نعمت هایی که به ما داده است در مقابلش زکات را قرار داده است.

مراد از معروف هر عمل نیک و احسان است. در شرایط متفاوت این کار معروف متناسب با نعمتی است که خداوند به ما عنایت فرمودند. مثلاً در روایتی از امام صادق علیه‌السلام داریم: هر چیزی را که خداوند به انسان عنایت کرده است برایش زکات قرار داده است و زکات علم و دانشی که به انسان داده است این است که آن را به اهلش برساند.

در روایتی دیگر از ایشان، می فرمایند: هر جزئی از بدن را که خداوند به ما عنایت کرده است زکات واجبی را هم دارد. خدا برای جز جز شما، دست و پا و چشم و غیره زکات قرار داده است. زکات زبان شما به این است که با آن مومنان و مسلمانان را نصیحت کنید.

زکات زبان به این نیست که صبح تا شب حرف بزنید، به این است که دیگران را با آن راهنمایی کنید. با آن آدم های غافل و خواب را بیدار کنید. معصیت می کند، متوجهش کنید. زکات زبان نصیحت و بیدار کردن دیگران است.

امام علی علیه‌السلام می فرمایند: " لكلّ شي‏ء زكاة و زكاة العقل احتمال الجهّال " برای هر چیزی خداوند زکات قرار داده است و زکات عقل به این است که آدم با آن انسان نادان را تحمل کند. اگر برخوردی با جاهل داشت و جهل او آزارش میداد، جهلش را تحمل کند.

متأسفانه گاهی انسان جهالت می کند، مثلاً ازدواجش با فردی جاهل است. امام علی علیه‌السلام می فرماید: زن عاقله زکاتش این است که جهل همسرش را تحمل کند. یکی از مراجع تقلید همسر خوبی نداشت و خیلی اطرافیان به او می گفتند از او جدا شو تا همسری خوب بگیری! به هر حال مرجع تقلید به آرامش نیاز دارد و کارهای فراوانی دارد، فرمود: اگر طلاقش دهم جایی برای رفتن ندارد و سرگردان می شود؛ لذا او را تحمل کرد و طلاقش نداد. خداوند از نظر ملکوتی تحمل و صبر به او داد.

امروزه در جامعه تا دلتان بخواهد جهالت داریم. امام صادق علیه‌السلام فرمود: اگر خداوند به انسان آبرو و جایگاهی داده است و با وساطتت می تواند مشکلی را برطرف کند، زکاتش این است که وساطت را انجام دهد.

کار معروف الزاماً به پول دادن و خرج کردن نیست. خیلی از اوقات شما نیاز به خرج کردن پول نداری و واسطه می شوی و مشکل یک نفر را برطرف می کنی! این زکاتی است که خداوند به شما داده است.

مش عباس زغال فروشی در تهران بود که وضع مالی خوبی نداشت و دست تنگ بود و بازاری ها دوستش داشتند. روزی جشن و سروری برای شیعیان بود، نزد یکی از کاسبین رفت و گفت: آقا دو تومان بده تا فلانی غذایی بخورد! گفت: من همینجوری پول نمی دهم! گفت: چگونه می دهی؟ گفت: امروز روز جشن و سرور است ( آن موقع آیت الله خوانساری در بازار نماز می خواند ) راهش این است، بین نماز ظهر و عصر جلو صف برای مردم شکلکی درآوری و همه بخندند تا من به تو پول بدهم، چنین می کنی؟ گفت: بله. خلاصه قولی گرفت و نماز ظهر را خواند. دید اگر بخواهد اجازه بگیرد آقا نمی گذارد و او را در عمل انجام شده قرار داد و همه خندیدند و حاج آقا خوانساری هم از خنده شانه هایش تکان می خورد! بعد از آن پولش را گرفت و رفت.

برخی برای خودشان چه شأنی دارند. ندارند ولی قدم خیر بر می دارند. امام سجاد علیه‌السلام وقتی سوار بر اسبش بود، زمانی که سنگی را می دید از مرکب پیاده می شد و آن را کنار می زد تا باعث آزار کسی نباشد! به این عمل معروف می گویند.

امام علی علیه‌السلام می فرماید: زکات آدمی که دست و بالش باز است، این است که همسایگان و بستگانش را فراموش نکند. تنها مصداق صله رحم این نیست که شما به خانۀ برادرت بروی! اینکه من گره ای از مشکلات زندگی اش را برطرف کنم صله رحم است. در برخی از روایات داریم: افضل صدقه به رحمی است که با انسان دشمن است! یعنی فامیلی دارید که خلق نیکی ندارد و میانۀ خوبی با هم ندارید ولی دستش را بگیری.

در سوره انسان، می فرمایند: " يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا "

حسنین کمی بیمار شدند و در بستر افتادند، حضرت محمد صلی‌الله علیه وآله وسلم به عیادت این دو رفتند و به امام علی علیه‌السلام فرمودند: علی جان برای خوب شدن حال کودکان نذری بکن. حضرت علیه السلام عرض کرد: نذر می کنم اگر حالشان خوب شد سه روز روزه بگیرم، حضرت زهرا سلام‌الله علیها هم نذر کرد و فضیه خادمه هم نذر کرد. کودکان حالشان خوب شد و حالا می خواهند به نذرشان عمل کنند...

خدا می فرماید: " يُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَيَخَافُونَ يَوْمًا كَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيرًا " اولین ویژگی این خانواده این است که تا مشکلشان حل شد به زودی نذرشان را ادا می کنند.

" فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ يُشْرِكُونَ " می فرماید: برخی زمانی که وارد کشتی می شوند و کشتی به تلاطم می افتد و غرق می شود آنجاست که خدا خدا می کند که خدایا اگر به مقصد رسیدم چنان می کنم و فلان کار را انجام می دهم ولی به محض رسیدن فراموش می کنند و هیچ کدام از گفته هایشان را عملی نمی کنند!

یکی از نشانه های ایمان عمل به تعهدی است که داده ایم.

ویژگی دیگر این خانواده این است که از فردای محشر ترسناک هستند! ظلمی نکردند ولی از دادگاه عدل الهی واهمه دارند. محاکمه، محاکمه ای ساده نیست. حساب رسی ساده نیست. این خوف آثار تربیتی فراوانی دارد.

" وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْكِينًا وَيَتِيمًا وَأَسِيرًا " آنها در حالی که نیازمند بودند در راه خدا انفاق می کردند. یتیم امروز بیشتر از سیر شدن شکمش، روح و روانش نیاز به سیری دارد.

" إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنكُمْ جَزَاء وَلَا شُكُورًا " هر کاری می کردند برای تجلیل نبود و برای رضای خدا کار می کردند. شبانه و مخفیانه دستگیری می کردند تا آبرویش حفظ شود. اهل بیت علیه‌السلام همه اینگونه بودند.

در ادامه این مراسم؛ ذاکر اهل بیت علیه السلام حاج علی مهدوی نژاد به روضه خوانی پرداخت.