حدیث کساء بهترین وسیله برای حاجت خواهی از خدا است

یکی از مباحث مربوط به حدیث شریف کساء، طرح موضوع عدم سندیت و انتساب آن به معصوم (ع) است، در رد این ادعا چه پاسخ مستدلی می توان ارائه کرد؟

نکته نخست درباره حدیث کساء، تشکیک در سند این حدیث است، چراکه بحث هایی در سایت ها، برخی مجامع مذهبی و حتی بعضی از سخنرانی ها شنیده می شود که این حدیث از نظر سند محکم نبوده و به معصوم (ع) منتسب نیست.

اما در کتاب «عوالم العلوم» متعلق به شیخ عبدالله بحرانی از شاگردان علامه مجلسی که در واقع مستدرک بحارالانوار است (یعنی احادیثی که ممکن است از قلم علامه جا مانده را جمع آوری کرده و برخی معتقدند جامع تر از بحارالانوار است) این حدیث شریف ذکر شده است.

بحرانی در کتاب خود و در بخش مستدرکات مربوط به حضرت زهرا (س) حدیث کساء را از زبان بسیاری از علمای بزرگ شیعه اعم از محدث و مورخ و فقها و مجتهدین و برخی راویان حدیث نقل کرده است.

به عنوان مثال از شهید ثانی، مقدس اردبیلی، عبدالعالی کرکی، ابن فهد حلّی، فخرالمحققین، علامه حلی و ... که همه از بزرگان ما هستند و نیز از ابن شهر آشوب که مناقب اهل بیت (ع) را نوشته و نیز ابن طبرسی صاحب «احتجاج» و نیز شیخ طوسی و شیخ مفید و ابن غولویه قمی صاحب «کامل الزیارات» و همین طور پیش می رود تا می رسد به مرحوم کلینی و علی بن ابراهیم قمی که معاصر با امام عسکری (ع) بوده است و بعد احمدبن محمد بن ابی نصر بزنطی که از اصحاب اجماع و معاصر امام رضا (ع) است، این حدیث را نقل می کند.

سپس ابی بصیر و ابان بن تغلب و جابربن یزید جوفی و نهایتا تا جایی پیش می رود که حدیث کساء را از زبان جابربن عبدالله انصاری از صحابی بزرگ پیامبر (ص) نقل می کند که گفت: «قال سمعتُ فاطمه...»

این یعنی این حدیث مورد توجه بزرگان شیعه که مورد احترام بوده و جایگاه علمی خاص دارند، بوده است؛ از این رو، نمی توان از نظر سند در این حدیث تشکیک کرد. شاید برخی از افراد در ذکر سلسله مجهول باشند اما علمایی که نام بردیم از نظر سند و اتقان شبهه را رد می کند.

دانستن سلسله راویان سندِ حدیث شریف کساء از چه نظر حائز اهمیت است؟

این مهم سمپاشی ها را خنثی و بی اثر می کند چراکه ما باید ابتدا از نظر اعتقادی ذهن افراد را محکم کرده و بعد وقتی فرد اعتقاد یافت که حدیث از زبان پیامبر (ص) و پنج تن (ع) و جبرائیل است، با دیده عظمت و بزرگی می نگرد و طبیعتا با این اعتقاد وقتی این حدیث را بخواند، بهره می گیرد.

اهمیت حدیث شریف کساء از چه باب است و چه مفاهیمی را در بر دارد؟

این حدیث پنج تن (ع) را وارد دایره عصمت می کند و پیام اصلی این حدیث که جنبه وحیانی و آسمانی دارد از این رو است که نشان می دهد وقتی جبرائیل نزد پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) می آید و واسطه آنها و مقام ربوبی می شود، طبیعتا بده بستان هایی در این میان وجود دارد؛ از این رو، پیام این حدیث اثبات مقام عصمت و طهارت ذاتی و باطنی پنج تن علیهم السلام است.

اینکه عده ای این حدیث را برای رفع مشکلات خود می خوانند چقدر صحت دارد؟ تاثیر حدیث کساء بر رفع مشکلات چگونه است؟

باید توجه داشت مشکلات اعتقادی ما فراتر از مشکلات مادی و جسمانی و روزمره ما است، از این رو، توصیه می شود این حدیث به کرات و حتی روزانه خوانده شود.

چرا که بنابر فرازهای این حدیث پیامبر اکرم (ص) فرموده اند: «قسم به کسی که مرا به پیامبری برانگیخت در هر جمعی این داستان و قصه ما که نزول برکات آسمانی بر ماست که در آن اشیعیان و محبان ما نیز هستند نقل شود، رحمت خدا بر آنها نازل می شود و فرشتگان آسمانی آن جمع را در بر می گیرند و این فرشتگان برای افراد این جمع تقاضای مغفرت و آمرزش می کنند.»

و این از خواص نقل این حدیث است و چه خوب که به فرزندانمان نیز بیاموزیم که با آن انس بگیرند.

بعد در ادامه امیرالمومنین (ع) خطاب به پیامبر (ص) می فرمایند: «پس ما و شیعیان ما اهل نجات هستیم.»

سپس حضرت زهرا (س) می فرمایند: «پدرم به علی (ع) فرمودند: «ای علی! قسم به خدایی که مرا به رسالت برگزید این داستانی که برای ما رخ داد (نزول آیه تطهیر) در هر محفلی که اهل زمین که جمعی از شیعیان و محبین ما حضور دارند و در میانشان انسان دردمندی باشد نقل شود، شخص گرفتار به برکت نقل این داستان گرفتاریش برطرف می شود و هر کسی در آن جمع هر نوع حاجتی داشته باشد، حاجتش روا می شود.»

از این فراز باید نتیجه گفت قرائت این حدیث و بیان آن ماجرا بدون حب اهل بیت (ع) تاثیر و فایده ای ندارد.

چرا حدیث شرف کساء چنین خاصیتی دارد؟

اگر تحقیقات میدانی کنیم، رفع حوائج مردم با قرائت این حدیث را می بینیم. اگر فرض کنیم از انسانی غنی و ثروتمند تقاضا کنیم که مبلغی به عنوان قرض به ما بپردازد باید ابتدا محبت او را به خود جلب و تدین خود را به او ثابت کنیم و اینکه به عهد خود وفا خواهیم کرد.

در پیشگاه الهی نیز همین گونه است، یعنی ما توسلات و گفتاری داریم تا توجه خدا را به خود جلب کنیم، چراکه لطف خدا دو نوع است عام و خاص، به عبارت بهتر در کنار عنایت عام به همه انسان ها، خداوند خاصه به برخی بندگان توجه ویژه دارد چراکه آنها دارای صلاح اند یعنی صالح و با رفتارهای شایسته و آنها لطف ویژه الهی را با تقوا و عمل به واجبات و خدمت رسانی به مردم به خود جلب می کنند.

از این رو، بعد از عمل به واجبات، چه چیز بهتر می تواند لطف الهی را جلب کند جز مقام پنج تن آل عبا (ع) یعنی پیامبر (ص)، کوثر اهل بیت (س)، امیرمومنان (ع) و دو سرور جوانان اهل بهشت یعنی امامان حسن و حسین علیهماالسلام.

بنابراین، این واسطه خواهی ما را به مقام قرب نزدیک کرده و توجه خدا را جلب می کند، پس نباید در این مسئله شک کرد.

/ف.م214