وارث: گرچه در برخی منابع، نام ابوطالب، «عمران» اعلام شده، ولی نام مشهور ایشان، «عبد مناف» است.[2] دلیل بر این مطلب، وصیت پدرش عبدالمطلب است که در آن به ابوطالب نسبت به پیامبر اسلام (ص) سفارش کرده، مىگوید: «اى عبد مناف پس از خود تو را به [حمایت از] موحدى سفارش مىکنم که پس از پدرش بىهمتا است».[3] ابوطالب نیز کنیه آن حضرت است که به مناسبت فرزند بزرگش «طالب»، بوده است.[4]
در میان عرب فرزندان هر فردی یا به نام، یا به لقب و کنیه پدرشان خوانده میشدند، اگرچه یکی از نامهای پدر امام علی(ع) عمران بود، اما کنیهاش ابوطالب بود؛ لذا علی(ع) را به علی بن ابیطالب میخواندند.
[1]. طبرسی، فضل بن حسن، إعلامالورى، ص 144، تهران، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ سوم، 1390ق.
[2]. عسقلانى، ابن حجر، الإصابة فى تمییز الصحابة، محقق، عبد الموجود، عادل احمد، معوض، على محمد، ج 7، ص 196، بیروت، دارالکتب العلمیة، چاپ اول، 1415ق.
[3]. ر. ک: امین عاملى، سید محسن، أعیان الشیعة، ج 1، ص 324، بیروت، دار التعارف، 1403ق.
[4]. ر. ک: همان.
منبع: اسلام کوئست
/م.س 215
Links:
[1] http://vareth.ir/
[2] https://vareth.ir/tag/keyword/7337/%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%B9%D9%84%DB%8C
[3] https://vareth.ir/tag/keyword/10882/%D9%BE%D8%AF%D8%B1
[4] https://vareth.ir/tag/keyword/9914/%D8%A7%D8%A8%D9%88%D8%B7%D8%A7%D9%84%D8%A8