حجت الاسلام هاشمی نژاد: باید بفهمیم، عدالت و سعادت مطلق را خداوند فقط در عصر ظهور به ما خواهد داد +گزارش تصویری

در ادامه متن سخنان حجت الاسلام هاشمی نژاد را می خوانید:

صحبت در مورد آیاتی که در شأن مولایمان امام علی علیه‌السلام نازل شده است. یکی از آیات مشهور سورۀ مبارکۀ والعصر است. دو روایت دارد. چه عصر و زمانی نزد خداوند مهم است؟ خداوند به آن عصر و زمان قسم یاد می کند، چون قسم یاد کردن پروردگار دلالت بر عظمت موضوعی دارد که خداوند بدان قسم یاد کرده است. در محاورات عرفی نیز چنین است. وقتی شما می خواهید از عظمت و اهمیت موضوعی را به دیگری تفهیم کنی کلام خود را با قسم ذکر می کنید.

خداوند در قرآن قسم های زیادی خورده است. قسم ها دو قسم است: محسوس و غیر محسوس. محسوس: "وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا * وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا" ظاهر شمس را ما میبینیم که تفسیر شده است به پیغمبر صلی‌الله‌علیه‌وآله. ظاهر ماه را می بینیم که تفسیر شده است به امام علی علیه‌السلام. قابل دقت است که ماه هر چه دارد از خورشید دارد، ولایت هر چه دارد از نبوت دارد.

گاهی قسم ها غیر محسوس است همانند: "وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا" قسم می خورد به جان بشر. جان قابل حس نیست و نمی توانیم جان و روح را ببینیم. در سورۀ والعصر خداوند به عصر و زمان قسم می خورد. مفسرین وجوهی آوردند که دو وجه قابل اهمیت و ممتاز است. یکی قسم به عصر بعثت محمدی، قسم به عصری که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله آمد از آن عرب جاهل متعصبی که دختر خود را زنده به گور می کرد انسان های والایی تربیت می کرد. دوم، خداوند در قرآن قسم می خورد به عصر ظهور صاحب الزمان عج‌الله‌تعالی‌فرجهم‌الشریف.

عصر ظهور امام زمان زیباترین عصرهاست. باید بفهمیم که اگر عدالت و رفاه و سعادت مطلق می خواهیم خداوند فقط در یک عصر به ما داده است و آن در زمان ظهور امام زمان عج‌الله‌تعالی‌فرجهم‌الشریف است. آیت الله صافی کتاب شریفی به نام منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر علیه‌السلام در پیرامون مولا صاحب الزمان عج‌الله‌تعالی‌فرجهم‌الشریف است که روایاتی را نقل می کنند.

حضرت وقتی می آیند، ثروت ها را تقسیم می کنند. پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله می فرمایند: مساوی تقسیم می کند و عدالت را در رعیتش رعایت می کند. یعنی اگر خانواده ای هشت نفر و خانواده ای دو نفر باشند، فکر نکنید حضرت علیه السلام به آن هشت نفر و دو نفر مساوی عطا می کند! نسبت به نیازشان تقسیم میکند.

حضرت امرای خود را که 313 فرماندۀ لشگری و کشوری هستند (313 نفر در اولین جنگ بدر بودند و 313 نفر در آخرین جنگ بودند. در روایات داریم که خداوند به این 313 نفر قدرتی می دهد که مافوق قدرت بشری است.) آنها صاحب قدرت فوق العاده هستند و حضرت آنها را به اطراف عالم می فرستد. آنها به کشورها میروند و حکومت می کنند. زندگی قشنگ می شود. به طور معمول گرگ که گله گوسفند را می بیند حمله می کند، در مکانی واحد آنقدر امنیت برقرار می شود که دو حیوان با هم مهربانند.

بچه ها با مار و عقرب بازی می کنند. یک ذره ضرر به آنها نمی رساند. کلاً شر و بدی از کرۀ زمین میرود. خیر عالم بقا پیدا می کند. انسانی یک مُد در خاک می کارد و هفتاد مُد برداشت می کند. برکت افزون می شود. آتش خانمان سوز ربا، از زمین برداشته می شود. ( پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله می فرمایند: ربا سنگین تر از این است که با مادر و خواهرت هفتاد مرتبه در داخل کعبه مباشرت نامشروع کنی.)

با آمدن حضرت مباشرات نامشروع جمع می شود. ریا هم از بین میرود و مردم به عبادت روی می آورند و اهل شرع و دین می شوند. صفوف جماعت پر می شوند. عمرها طولانی می شود به قدری که انسان تا هزار نسلش را می بیند. گرفتاری ها حل می شود. ایشان به سر مردم دست می کشند، عقل ها کامل می شود و گرفتاری ها حل می شود. امانت ها ادا می شود. درختان پر محصول می شوند. همۀ انسان ها شرور هلاک می شوند واخیار می مانند. یک دشمن آل محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله در زمین باقی نمی ماند.