وارث : مراسم شب دوازدهم ماه مبارک رمضان با سخنرانی حجت الاسلام میرباقری و مناجات خوانی حاج منصور ارضی و مداحی کربلایی حسین قربانچه در مسجد ارک برگزار شد .
بیانات حاج منصور ارضی در شب دوازدهم ماه مبارک رمضان مسجد ارک تهران:
اَعُوذُ بِاللّهِ منَ الشّیطانِ الرَّجیم بِسْمِ ٱللّٰهِ ٱلرَّحْمٰنِ ٱلرَّحِیمِ الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ اَلْحَمْدُ لِلّهِ بِجَمیعِ مَحامِدِهِ کُلِّهَا عَلی جَمیعِ نِعَمِهِ کُلِّها
در مناجات اگر شور داشته باشی، از صحبت با خدا خسته نمی‌شوی.
"فَارْحَمُوا نُفُوسَکُمْ فَإِنَّکُمْ قَدْ جَرَّبْتُمُوهَا فِی مَصَائِبِ اَلدُّنْیَا" در باب طاقت قیامت که حضرت فرمودند پوست نازک بدن انسان طاقت آتش را ندارد، حضرت می‌فرمایند به خودتان رحم کنید، این را باید انسان بفهمد، اگر کسی فهمید "فَارْحَمُوا نُفُوسَکُمْ" یعنی به خودتان رحم کنید، نتیجه می‌گیرد و دنبال این می‌رود که رحم خدا در چیست، رحم خدا در آن تقواست که حضرت فرمودند، همه برمی گردد به آن جمله ای که در برابر گناه و حرام خدا، انسان صبر داشته باشد و از گناه دوری کند و تقوا پیشه کند. یک وقتی دعوت می‌کنند به "بُعْدَ الْمَعْصِیَةِ" یک وقتی دعوت می‌کنند به ترک معصیت، درجات فرق می‌کند، اینجا هر شب من برای شما دعا می‌کنم ولی دعای من تا یک اندازه ای اثر دارد، دعا باید نفوذ کند اما این گل سفت شده است. لذا نفس را باید بشکنی. بعضی‌ها که در عبادت و مناجات هم نفس پروری می‌کنند، تا یک مقداری پایش درد می‌گیرد میز و صندلی را می‌آورد و الله اکبر، اما بزرگان حتی تا اواخر عمرشان حداقل نمازهای واجبشان را ایستاده می‌خواندند. در مناجات اگر شور داشته باشی، از صحبت با خدا خسته نمی‌شوی.
برای دنیایت برنامه ریزی می‌کنی، اما برای آخرتت باری به هر جهت عمل می‌کنی.
حضرت مانند طبیبی که برای ما دلسوزی می‌کند می‌فرمایند اگر به حرف خدا گوش نمی‌کنی، حداقل خودت به خودت رحم کن، این جمله‌ی آقا امیرالمومنین علیه السلام را در افتتاح و کمیل هم می‌گویی، "یَا رَبِّ ارْحَمْ ضَعْفَ بَدَنِی" را به واقعیت می‌گوییم یا دروغ می‌گوییم؟ وقتی شبها با خدا مناجات می‌کنی واقعا می‌گویی به من رحم کن؟ اصلا خودت به خودت رحم می‌کنی؟ رحم به خودت یعنی انسان دیگر غیبت نمی‌کند، دروغ نمی‌گوید، تهمت نمی‌زند، شوخی بیجا نمی‌کند. برای دنیایت برنامه ریزی می‌کنی، اما برای آخرتت باری به هر جهت عمل می‌کنی. می‌خواهی به یک مجلسی بروی ببین این مجلس گناه است یا نه، آیا این افطاری که می‌روی، این سفره محرم و نامحرمش مشخص است؟ کاسبی می‌کنی، آیا حلال و حرامش مشخص است؟ حضرت "فَارْحَمُوا نُفُوسَکُمْ" را برای همه‌ی موارد می‌فرمایند.
محبت اباعبدالله علیه السلام، بهترین هدیه خدا.
"فَإِنَّکُمْ قَدْ جَرَّبْتُمُوهَا فِی مَصَائِبِ اَلدُّنْیَا" شما این حقیقت را درباره‌ی در مصائب دنیا آزموده اید، تلخیه سختی‌ها و مصیبت‌ها را می‌دانید، قیامت خیلی سخت‌تر است، "مَوْهِبَةٍ هَنیئَةٍ قَدْ اَعْطانی" این همه به من موهبت کردی، موهبتی که شیرین بوده است، مگر کسی می‌تواند گناهانش را بشمارد؟ چی شد که من را بخشیدی و در این مسیر آوردی؟ هیچ کدام از این گناهان حجاب نشد "أَنْ لاَ یَحْجُبَ عَنْکَ دُعَائِی" یعنی هر چه تو گناه کردی حجابی بین من و تو نشد و دوباره به تو روی آوردم، لذا وقتی مناجات امام علیه السلام در ابوحمزه را نگاه می‌کنی شفاعتی است، می‌خواهد من و تو را به جایی برساند، ما نمی‌آییم بلکه او می‌آید و دست ما را می‌گیرد. حضرت دارد همه چیز را به ما نشان می‌دهد هم در دنیا و هم در آخرت و می‌فرماید دستت در دست من است نترس. یک چیزی هم خدا در قلبت قرار داده و آن محبت اباعبدالله علیه السلام است که تا مصیبت را می‌شنوی ناراحت می‌شوی و و گریه می‌کنی و این بهترین هدیه است، زیرا هرگاه در بن بست گیر می‌کنی نام حسین علیه السلام که گره گشاست را می‌بری و راه باز می‌شود.
وقتی برای اباعبدالله علیه السلام گریه می‌کنی، قیامت هم گریانی اما برای حسین علیه السلام.
به راستی ما دردهای دنیا را کشیده ایم، گاهی بی طاقت هم شده ایم، در کمیل اشاره می‌کند با اینکه قلیل و ضعیف بوده صدایمان بلند شده و اعتراض هم کردیم، در افتتاح بیان می‌کنی "عَتَبْتُ بِجَهْلی" یعنی سر خدا داد زدیم، ما این دردها را کشیده ایم، اما قیامت این طوری نیست، دستمان به کسی نمی‌رسد، قیامت اهل بیت علیهم السلام باید دنبال ما بیایند. "فَرَأَیْتُمْ جَزَعَ أَحَدِکُمْ مِنَ اَلشَّوْکَةِ تُصِیبُهُ" آیا ناراحتی یکی از شما خاری به بدنش فرو رود؟ در دنیا اتفاقی می‌افتد به هم کمک می‌کنید، اما قیامت اینگونه نیست، و یا زمین خوردنی که او را کمی مجروح می‌کند "وَ اَلْعَثْرَةِ تُدْمِیهِ وَ اَلرَّمْضَاءِ تُحْرِقُهُ" و یا ریگ‌های داغ بیابان که در فصل گرما او را می‌سوزاند مشاهده می‌کنی، قیامت از این شدیدتر است، خورشید نور ندارد اما حرارت دارد، همه از این طرف به آن طرف می‌دوند، درست است در مناجات مسجد کوفه حضرت می‌فرمایند کسی را به جای دیگری نمی‌سوزانند، اما قیامت از حرارت زمین، پای همه می‌سوزد. روزه که می‌گیری وقتی برای اباعبدالله علیه السلام گریه می‌کنی، قیامت هم گریانی اما برای حسین علیه السلام، در قیامت همه گرسنه و تشنه اند. ما اگر اینها را بدانیم رعایت حدود الهی را در دنیا می‌کنیم. تا از دست نرفتید خمستان را حساب کنید، به هر مستمسک زیبایی خودت را متصل کن.
مداحان وظیفه دارند امر به معروف و نهی از منکر کنند.
"فَکَیْفَ إِذَا کَانَ بَیْنَ طَابَقَیْنِ مِنْ نَارٍ" چگونه خواهی بود هنگامی که در میان دو طبق از آتش در قیامت قرار گرفته ای؟ ما مداحان وظیفه داریم امر به معروف و نهی از منکر کنیم اول برای خودمان و بعد برای دیگران. خدایا شب دوازدهم است، تا لیله القدر نرسیده ما را ببخش تا گره از کار ما باز شود. این جوان‌ها دوازده شب است با امید آمده اند می‌گویند این خدا هنوز گره من را باز نکرده، ما که برای حسین علیه السلام گریه کردیم، گفتیم ما را هم ببخش، کار دیگری از ما برنمی آید، کار ما گناه کردن بود که حالا رها کردیم و الان در خانه ات آمده ایم، اگر می‌خواهی ما را بسوزانی در همین دنیا بسوزان، آن طرف آنقدر شلوغ است که دیگر کسی به داد ما نمی‌رسد، اگر به داد ما نرسی می‌خواهی به داد آنهایی که با تو می‌جنگند برسی؟ گر تو نمی‌پسندی تغییر ده قضا را. اگر به ما عنایتی کنی از تو چیزی کم می‌شود؟
