حجت الاسلام علوی تهرانی: خدا در این ماه چه ویژگی ای برای ما قرار داده است تا راحت به او برسیم و گناه نکنیم؟

وارث: مراسم روز شانزدهم ماه مبارک رمضان با سخنرانی حجت الاسلام علوی تهرانی و مداحی حاج حسن خلج در مسجد حضرت امیر علیه السلام برگزار شد. 

در ادامۀ خبر متن سخنان حجت الاسلام علوی تهرانی را می خوانید:

در بیان مظاهر و تجلیات حضرت حق یکی از جلوات را ماه رمضان بیان کردیم. اکنون ادامه مباحث؛

 در خطبه شعبانیه رسول اکرم صلی‌الله‌وعلیه‌و‌آله در وصف ماه مبارک بیانشان این است که: "دُعِيتُمْ فِيهِ إِلَى ضِيَافَةِ اللَّهِ" شما در این ماه به مهمانی خدا دعوت شده اید.

دوسوال مطرح است.

سوال اول: اینکه مگر ما در سایر اوقات غیر از ماه رمضان مهمان کسی دیگر هستیم؟ جواب این که ما دو نوع مهمان داریم، یک مهمان ناخوانده دو مهمان دعوت شده. فرق ماه رمضان با سایر ماه ها در این است که ما را در این ماه دعوت می کنند لذا در پذیرایی ویژگی به خرج می دهند. درست است که ما مهمانیم ولی مدعویم و مهمان ناخوانده نیستیم. وقتی مدعو بودیم پذیرایی چه خواهدبود؟ ویژه خواهد بود. لذا چیزی که در ماه رمضان وجود دارد در سایر ماه ها وجود ندارد. به شما می گویند یکی از خصوصیات مومن این است که خوابش کم باشد. "قلیل الخواب" باشد. پرخوری، پرگویی، پر خوابی، سه مانع از موانع رشد انسان هستند. اما در ماه رمضان می گویند:" نومکم فیه عباده"  خواب شما در ماه رمضان عبادت است. در حالی که در سایر ماه ها می گویند: کم بخوابید، این پذیرایی ویژه است.

سوال دوم: خب اگر مهمان ویژه هستیم پذیرایی چیست؟ از قضا ماه مبارک زمضان می گویند روزه بگیرید، از خوردن و آشامیدن و سایر مباحات زندگی اجتناب کنید. شما را به مهمانی دعوت کنند و بگویند هیچ نخورید؟ مستحضر هستید انسان یک موجودی است از دو حقیقت و دو عنصر شکل گرفته است.  حقیقت انسانی از دو مؤلفه ماده که همان جسم و جسد است و مؤلفه دوم حقیقت مجرد از عالم ملکوت به نام روح است. جسم تعلق به عالم ماده دارد و روح تعلق به عالم ملکوت دارد. ارتباط روح با جسم، ارتباط حاکم با مملکتی است که در آن سلطنت می کند. حاکم برای تدبیر مملکت انتخاب می شود. روح هم تعلقش به بدن برای تدبیر بدن است. او را اداره کند و شؤونات زندگی مادی یا معنوی اش تطمیع شود. از قضا بین عالم ملک که دنیا باشد و ملکوت که جهان وی باشد، ابدا خدا از دنیا خوشش نمی آید.

بحث ظهر های ماه مبارک بین صلاتین در مورد موانع کمال انسانی است. سال گذشته درمورد مانع اول شیطان بود و امثال راجع به مانع دوم دنیا است.

ببینید خدا نظرش راجع به دنیا چیست؟ رسول اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله فرمودند:" اگر دنیا نزد خدا به اندازه بال پشه ارزش داشت، از دنیا به اندازه یک جرعه از آب دنیا را نه با انسان کافر و فاجر نمی داد." اینکه به آنها داده است یعنی برای من دنیا ارزشی ندارد. همین مطلب در کلام علی علیه‌السلام : " در آنچه که به ما رسیده است، بین مخلوقات خدا، مخلوقی مغبوض تر از دنیا وجود ندارد و از زمانی که خدا دنیا را خلق کرد هرگز به آن نظر نکرده است." خدا وقتی بخواهد رحمتش را شامل چیزی کند به آن نظر می کند. خلقت انسان به گونه ای نیست که ابتدا به عالم ملکوت برود. عالم ملکوت را در این دنیا باید ساخت باید اینجا باشیم و ملکوت را بسازیم. در معارف دینی پیرامون دنیا تکذیب بیشتر از تائید است. اگر هم تعریفی بوده است با شروط است. آن هم دنیایی که آخرت را بسازد و گرنه دنیا کلا چیز خوبی نیست.

در کتاب ابراهیم خلیل الله مکالمه خدا با دنیا موجود است: " مخلوقی بی ارزش تر از تو خلق نکردم، همه چیز تو پست است، رو به نابودی هستی، روزی که تو را خلق کردم حکم کردم که تو نه برای کسی بمانی و نه کسی در تو بماند. اگرچه جمع کننده تو بسیار انسان حریصی باشد و خرج کننده تو بسیار انسان بخیلی باشد. " دنیا پایدار نیست. خدا در قرآن می فرماید:  "وَ لَوْ لا أَنْ يَكُونَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً لَجَعَلْنا لِمَنْ يَكْفُرُ بِالرَّحْمنِ لِبُيُوتِهِمْ سُقُفاً مِنْ فِضَّةٍ وَ مَعارِجَ عَلَيْها يَظْهَرُونَ*وَ لِبُیُوتِهِمْ أَبْواباً وَ سُرُراً عَلَیْها یَتَّکِؤُنَ * وَ زُخْرُفاً وَ إِنْ کُلُّ ذلِکَ لَمّا مَتاعُ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ الْآخِرَةُ عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُتَّقِینَ" ( زخرف33تا 35) «و اگر نه آن بود كه (-(همه )-)مردم (-(در انكار خدا)-)، امتى واحد گردند، قطعاً براى خانه هاى کافران، سقف ها و نردبان هايى از نقره كه بر آنها بالا روند، قرار مى داديم * و براى خانه هایشان درها و تخت هائى (زیبا و نقره اى) قرار مى دادیم که بر آن تکیه کنند *و انواع زیورها; ولى تمام اینها بهره زندگى دنیاست، و آخرت نزد پروردگارت از آن پرهیزگاران است! ».

بین جنبه ملک و ملکوت، خداوند ملکوت را و ما ملک را انتخاب کرده ایم به همین دلیل به خدا ایمان آوردیم و بیشتر از دنیا خودمان به افتضاح کشیده می شویم. لذا وقتی رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله می فرماید: شما را دعوت کرده اند در آن به مهمانی. این مهمانی ملکی نیست که غذا بدهند. ملکوتی است. "الصَّوْمُ لِي وَ أَنَا أَجْزِي بِه" «روزه برای من است، پذیرای اش هم خودم هستم.» مگر نمی خواهی به لقا الهی برسی؟ پذیرای ویژه ماه مبارک خدا است. اصلا جنبه معنوی دارد. به همین دلیل است که می گوید تشنه، گرسنه باش. هرکس به ضیافما می آید باید اینگونه باشد. پیامبر اکرم صلی‌الله‌وعلیه‌و‌آله فرمود: "وقتی خداوند موسی سلام‌الله‌علیه را دعوت کرد، چهل شب دعوت شده حضرت حق بود، در این چهل شب نه خورد نه آشامید نه خوابید. چون مهمان خدا بود."

ما مهمان خدا هستیم. درک مان از ماه رمضان پایین است. استقبال مردم ایران از روزه چیز پست و پائینی است. خدا در ماه رمضان خیلی آسان در دسترس ما است. چرا می گویند دعوت شدگان روزه بگیرند؟ چون جنبه ملکی ندارد. جنبه ملکوتی دارد. چرا می گوید: فقط گرسنگی و تشنگی نیست. مراقب شهوت و چشم و گوش و زبانت هم باش؟ زیرا می خواهد بگوید: راه رسیدن به من این است. از نخوردن کسی به خدا نمی رسد از گناه نکردن انسان به خدا می رسد.

شب عید فطر به قلبت رجوع کن ببین در دلت غم داری یا نه. حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌و‌آله فرمود:" زمانی که روز قیامت می شود یک منادی در صحرای قیامت صدا می زند، مهمانان خدا کجا هستند؟ یک عده بلند می شوند و می گویند ما مهمانان خدا هستیم. آنها روزه داران ماه رمضان هستند. بر مرکبی از نور سوارشان می کنند. روی سرشان تاج اکرام را می نهند. میبرندشان به بهشت."

اگر درست عمل کنیم در انتهای این ماه به خدا می رسیم. گناه نکردن سخت است. خدا در این ماه چه ویژگی ای برای ما قرار داده است تا راحت به او برسیم و گناه نکنیم؟ رسول اکرم صلی‌الله‌وعلیه‌و‌آله:"وقتی شب اول ماه مبارک فرا می رسد 8 در بهشت را باز می کنند تا آخر ماه هیچ کدام را نمی بندند، تمام 7 در جهنم را می بندند و تا آخر ماه باز نمی کنند.شیطان را در بند می کنیم هر شب ماه رمضان تا صبح منادی ندا می دهد. گنهکاری هست که از من طلب کند غفران را و من ببخشم؟ گناهکاری هست که توبه کند و من توبه اش را بپذیرم؟ کیست که چیزی بخواهد و من به او بدهم؟ دعا کننده کیست که من دعایش را اجابت کنم؟ تا شب عید فطر آنقدر آزاد می کند از آتش جهنم " یعنی برای رسیدن به من 8 در بهشت باز است و 7 در جهنم بسته. دنیا خیلی بد است ولی یک خوبی دارد آن هم این که می گذرد. بد یا خوب می گذرد. آنچه نمی گذرد عالم ملکوت است.

یکی از جلوات رحمت خاصه حضرت حق وجود مبارک حضرت مجتبی علیه‌السلام کریم اهل بیت علیهم السلام است. رسول خدا صلی‌الله‌ علیه‌و‌ آله، وقتی امام مجتبی به دنیا آمد حضرت را در آغوش گرفت و بیان داشت: "هذا هدیة من رب العالمین لی". این هدیه خدای جهانیان به من است. هر کسی هرچیزی را به کسی هدیه دهد آن چیز حتما موجود با ارزشی است. خدا امشب با ارزش ترین موجود را به باارزش ترین شخصیت عالم داد. 

حضرت رسول اکرم صلی‌الله‌ علیه‌و‌آله فرمودند:"خدایا من حسن علیه‌السلام را دوست دارم، توا هم حسن علیه‌السلام را دوست داری و هرکسی که حسن علیه‌السلام را دوست دارد تو دوستش داری. " رسول اکرم صلی‌الله‌وعلیه‌و‌آله  فرمود:هر کسی بخواهد آقا و سرور جوانان اهل بهشت را ببیند حسن ابن علی علیه‌السلام را ببیند. حضرت فرمود: هرکسی برحسن علیه‌السلام من محزون باشد روزی که همه محزونند او محزون نخواهد بود. هرکس بر حسن علیه‌السلام گریه کند روز قیامت نابینا محشور نمی شود. کسی که امام حسن را در بقیعش زیارت کند روز قیامت از پل صراط قدم هایش نمی لغزد و به سرعت عبور می کند.