حجت الاسلام علوی تهرانی : حب دنیا لذت عبادت را می گیرد

در ادامۀ خبر متن سخنان حجت الاسلام علوی تهرانی را می خوانید: 

ثمرات و زیان های حب دنیا با حب الله جمع نمی شود یعنی نمی شود ذره ای از محبت دنیا را داشته باشیم و بگوییم محبت خدا را هم داریم، بین محبت خدا و آخرت هم جمع نمی شوند.

 کسانی که از اموال تبعات دنیا برای آخرت جمع می کنند، کسانی که دنیا را به واسطه آخرت می سازند از دنیا آخرت خود را پر بار می کنند، دنیا را در جهت آخرت استفاده می کنند چه کسانی هستند؟

 از جمله کسانی که وارد بهشت می شوند بچه ها هستند. بچه ای که به دنیا می آید وقتی از دنیا برود خداوند به واسطه رحمتش او را به بهشت می برد. این روایت از امیر المومنین علیه السلام است ایشان می فرمایند من این بهشت را دوست ندارم یعنی به هر قیمتی حاضر به بهشت رفتن نیستند .بهشتی که همراه باکمال باشد را دوست دارند .

کسانی که از دنیا بهره آخرتی می برند چند خصیصه دارند. نزد امام صادق علیه السلام رفتند و به ایشان عرضه داشتند: آقا جان دنیا را دوست داریم، حضرت فرمودند با آن چه می خواهی کنی؟ پاسخ داد می خواهم خرج عیال و انفاق و دین و حج کنم. فرمودند که این مانند آخرت سازی است.

در روایت بیان شده است آنانی که دنیای خود را برای آخرتشان می سازند، اهل گناه نیستند.

یکی از زیان های حب دنیا این است که ترس از آخرت می ریزد. وقتی امام سجاد علیه السلام می فرمایند من گریه می کنم برای محشور شدنم در آخرت به صورت عریان ، گریه می کنم برای اینکه با بار گناهانم چه کنم، گریه می کنم که عرض اندام می کنم به خداوند اینها نشان دهنده خوف از آخرت است.

چرا درباره آخرت می شنویم اما درون ما تاثیر نمی گذارند ما نسبت به آخرت معرفت داریم ولی درک نداریم. تفاوت بین درک و معرفت در چیست؟ درباره آخرت خیلی چیزها را شنیده ایم اما درک نمی کنیم دلیل آن حب دنیاست.

قال رسول الله صلوات الله علیه :  "مَن أحَبَّ الدُّنیا ذَهَبَ خَوْفُ الاخِرَةِ مِنْ قَلْبِهِ" هر کس دنیا را دوست بدارد، ترس آخرت از دلش فرو می ریزد .

وقتی که ما می گوییم خداوند کریم و رحیم است این را هم شیطان می تواند بگوید. خداوند برای او هم می تواند کریم و رحیم باشد. وقتی که از آخرت ترسی نداریم دلیل اصلی آن این است که حب دنیا داریم. حب دنیا قلب انسان را لایه چرب قرار می دهد موعظه را می شنود اما در قلب نمی نشیند.

آخرت را از بین می برد و مرگ ناگهانی را می رساند.

امام علی علیه السلام :" طالب الدّنيا تفوته الآخرة، و يدركه الموت حتّى يأخذه بغتة، و لا يدرك من الدّنيا إلّا ما قسّم له " طلب کننده دنیا آخرتش از بین رفته و از کسانی است که ناگهان مرگ سراغش می آید .

از زیانهایی که حب دنیا دارد این است که موجب از بین رفتن اعمال می شود .

پیامبر صلوات الله علیه می فرمایند: شش عمل است که حقیقت اعمال را باطل می کند 1- اشتغال داشتن به عیوب مردم 2- سنگ دلی(نباشد رحم و مروت از آن در بین می رود ) 3- حب دنیا 4- بی حیایی ( چند چیزی که جامعه را از شایسته بودن درمی آورد و ارزشهای اخلاقی جامعه را زیر سوال میبرد شامل بی حیایی ، بی انصافی ، بی رحمی ، بی هویتی است . ) 5- آروزهای طولانی (هر چیزی که باعث غفلت از عالم غیب بشود می شود آرزو طولانی ) 6-ستمگری بی حد و حصر

پیامبر صلوات الله علیه فرمودند: " ما جَفَّتِ الدُّموعُ إلّا لِقَسوَةِ القُلوبِ و ما قَسَتِ القُلوبُ إلّا لِكَثرَةِ الذُّنوبِ." چشم‏ها بی اشك نشد مگر به سبب سختْ‏دلى، و قلب‏ها سخت نشد مگر از زيادىِ گناه.

ریشه همه این ها در حب دنیا است. شقاوت از دیگر عوامل حب دنیاست.

حب دنیا باعث می شود که آدمی از عبادتش لذت نبرد، هرکسی که حب دنیا داشته باشد شقی می شود. همه عبادات ما برای انجام دادن تکلیف است، تکلیف از ریشه کلفت می آید به انجام سخت. برای ما انجام دادن عبادات بسیار سخت است، اما هستند کسانی که برایشان عبادات بندگی است.

حضرت عیسی علیه السلام به حواریون خود می فرماید : من برایتان به حق حرف می زنم از سفره های رنگی آدمی که مریض باشد لذت نمی برد، آدمهایی هم  که حب دنیا را دارند از عبادات و مناجات لذتی نمی برند. آن مریض وقتی پیش طبیب می رود به او دارو می دهد اما دوا را که تهیه می کند می بیند که از زهر هم بدتر است، شفا بر اثر درمان برای او می شود یک سختی . وقتی لذتهای دنیا را می بینند لذت می برند اما چیزی که این حال را از بین می برد یاد مرگ است و باعث می شود حب دنیا را از بین ببرد.

امام موسی ابن جعفر علیه السلام به حشام توصیه کرده اند مسیح علیه السلام به حواریون خود توصیه کرده است که بی تاب ترین شما در برابر دنیا علاقه مند ترین شما به دنیاست و صبورترین شما در برابر بلایا زاهدترین شما در دنیا است.

دو عنصر ضریب برای مبارزه با حب دنیا وجود دارد: 1- یاد مرگ 2- زهد در دنیا