آیا اسلام مخالف شاد بودن است!

وارث : تفریحات سالم و شادمانی یکی از سفارشاتی است که به اندازه ای روایت در مورد آن داریم که هیچ انسان منصفی نمی تواند آنرا منکر شود. ما برای اختصار به بعضی از آنها اشاره می کنیم:

فرح و شادمانی
1- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: مواقع تفریح و شادمانی فرصت است،( اافراد عاقل فرصت ها را مغتنم می شمارند و از آن ها به نفع خوشبختی و سعادت خویش استفاده می کنند.)

منبع : فهرست غرر ، ص 157

2- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: فرح و شادمانی باعث بهجت و انبساط روح و مایه ی تهییج وجد و نشاط است.

منبع : فهرست غرر، ص157

3- حضرت امام رضا (علیه السلام) فرموده اند: از لذایذ دنیوی نصیبی برای کامیابی خویش قرار دهید وتمنیات دل را از راههای مشروع برآورید، مراقبت کنید در این کار بمردانگی وشرافتتان آسیب نرسد ودچار اسراف وتندروی نشوید . تفریح وسرگرمیهای لذت بخش شما را در اداره زندگی یاری میکند وبا کمک آن بهتر به امور دنیای خویش موفق خواهید شد.

منبع:بحار17،صفحه208

4- حضرت رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند: مخلوق خداوند عموماً عیالات خدا هستند و محبوب ترین فرد نزد خداوند کسی است که به عیالات خدا نفعی برساند و خانواده ای را شاد نماید.

منبع : کافی 2 ، ص164

5- حضرت امام محمدباقر (علیه السّلام) فرموده اند: انس مطبوع و لذّت بخش مردان با ایمان در سه چیز است: بهره مندی از زنان و شرکت در بزم دوستان و برادران و خلوت کردن با خداوند در نماز شب.

منبع : سفینه 2 ، لها،ص519

6- حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرموده اند: که خداوند به داود پیغمبر وحی فرستاد ای داود به وجود من شادی کن و از یاد من لذت ببر و با مناجات من متنعم باش.

منبع : امالی صدوق ، ص118

7- حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرموده اند: شایسته است مسلمان عاقل ساعتی از روز خود را برای کارهایی که بین او خداوند انجام می گیرد اختصاص دهد و ساعتی برادران ایمانی و دوستان خود را ملاقات کند و در امور معنوی و اخروی با آنان گفتگو نماید و ساعتی نفس خود را با لذائذ و مشتهیاتش که گناه نباشد آزاد بگذارد و این ساعت لذت، آدمی را در انجام وظائف دوساعت دیگر کمک می کند.

منبع : کافی 5 ، ص87

تقسیم ساعات

8- حضرت امام رضا (علیه السلام) فرموده اند: کوشش کنید اوقات روز شما چهار ساعت باشد. ساعتی برای عبادت و خلوص با خدا، ساعتی برای تامین معاش ، ساعتی برای آمیزش و مصاحبت با برادران مورد اعتماد و کسانی که شما را به عیوبتان آگاه می سازند و در باطن نسبت به شما خلوص و صفا دارند و ساعتی را به تفریحات ولذائذ خود اختصاص دهید و از مسرّت و نشاط ساعت تفریح نیروی انجام وظائف ساعات دیگر را تأمین نمائید.

منبع:بحار17 ،صفحه208

مسابقه اسب دوانی

9- از انس بن مالک سوال شد آیا شما در زمان پیغمبر برای مسابقه شرط بندی می کردید؟ جواب داد بلی ، پیغمبر اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) خود روی اسبی که داشت شرط بندی کرد و مسابقه را برد و این پیروزی باعث مسرّت و اعجاب آن حضرت شد.

منبع: مستدرک 2 ، ص208

تیر اندازی

10- رسول اکرم(صلّی الله علیه و آله و سلّم) بر مردمی از انصار که مشغول تیراندازی بودند گذر کرد و داوطلب شد که در مسابقه ی آن ها شرکت کند، فرمودند: من با گروهی که ابن اردع در آن است همکاری می کنم. دسته ی مقابل با شنیدن سخن آن حضرت از تیراندازی دست کشیدند و گفتند گروهی که رسول اکرم در آن تیراندازی کند هرگز مغلوب نخواهد شد. برای آن که مسابقه تعطیل نشود، حضرت فرمودند: من با هر دو گروه همکاری می کنم. مجدداً مسابقه شروع شد و پیغمبر با هر دو دسته تیراندازی کرد.

منبع : مبسوط ، سبق ورمایه

11- حضرت امام صادق (علیه السّلام)شخصاً در مسابقه ی تیراندازی حاضر می شد و در شرط بندی آن شرکت می فرمودند.

منبع : وسائل 4 ، ص231

شنا

شناوری برای جوانان یکی دیگر از ورزش های مفید و ثمربخش و از تفریحات سالم و نشاط آور است که مورد توجّه پیشوای اسلام قرار گرفته و پیروان خود را به فراگرفتن آن تشویق کرده است.

12- رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) فرمودند: به فرزندان خود تیر اندازی و شنا بیاموزید. شنا عضلات را به حرکت در می آورد، بدن را به فعّالیّت وامیدارد، جسم را تقویت می کند و به آدمی نیرو می بخشد. شنا در ساعات فراغت یکی از وسائل سرگرمی و تفریح و مایه ی شادمانی و مسرّت است. به علاوه کسی که شنا می داند قادر است در موقع پیش آمد خود را از آب برهاند یا غریبی را نجات دهد.

منبع : جعفریات ، ص 98

مسافرت

13- رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در وصایای خود به حضرت علی (علیه السّلام) فرموده اند: سزاوار نیست انسان عاقل به سفر برود مگر برای سه منظور 1- برای تجارت و تحصیل درآمد و اصلاح معاش 2- برای نیل به کمالات معنوی و تعالی روح و ذخیره ی معاد 3- برای تفریح و تفرّج و جلب لذائذ مباح.

منبع : وسائل 3 ، ص177