واسطه‌های بهره‌مندی از امام عصر(عج)

وارث : به اعتقاد ما ادامه حیات در کره زمین وابسته به حجت خداست. بشر و همه موجودات محتاج واسطه‌ای هستند که فیض را از مبداء فیاض گرفته به آنها برساند و این واسطه در هر عصر حجت خدا در زمین است. همانگونه که شعاع خورشید، به مقدار روزنه‌ها و اندازه‌‌ پنجره‌ها، داخل اتاق‌ها مى‌شود و مردم از آن بهره مى‌برند، مقدار بهره‌ مردم از وجود و آثار و برکات آن حضرت نیز، به اندازه‌ قابلیت آنان است.

انسان هر اندازه موانع را از خود دور کند و قلب خود را بیشتر بگشاید، از وجود و آثار و برکات بیشترى بهره مى‌گیرد.

حضرت امام خمینی(ره) وجود امام زمان«عج» را واسطه فیض و عنایات الهی می‌داند و با کمال افتخار اعلام می‌دارد آن بزرگوار امروز سکان هدایت را بر عهده‌ دارند: ولی الله اعظم و بقیة الله فی ارضه (ارواحنا لمقدمه الفدا) که واسطه فیض و عنایات حق تعالی است، دعای خیرش بدرقه امت جد بزرگوارش(صلی الله علیه و آله) است.

هر‌چند امام زمان(عج) غایب از انظار است و این غیبت موجب محروم شدن امت از قسمتى از برکات وجود آن حضرت است که متوقف بر ظهور است، ولى قسمتى از فیوضات وابسته به ظهور نیست.

ایشان همچون آفتابى است که ابر غیبت نمى‌‏تواند مانع تأثیر اشعه وجود او در قلوب پاکیزه شود، مانند اشعه خورشید که در اعماق زمین جواهر نفیسه را مى‌‏پروراند، و حجاب ضخیم سنگ و خاک مانع استفاده آن گوهر از آفتاب نمى‌‏شود.

بهره‏‌مند شدن از الطاف خاصه خداوند به دو طریق میسر است. اول جهاد فى الله به تصفیه نفس از کدورت‌هایى که مانع از انعکاس نور عنایت اوست. دوم اضطرار که رافع حجاب بین فطرت و مبدأ فیض است، أمَّن یجیب المضطر إذا دعاه و یکشف السوء[۱]

همچنین استفاده از واسطه فیض خدا که اسم اعظم و مثل اعلاى اوست به دو طریق است. اوّل، به تزکیه فکرى و خلقى و عملى که، «أما تعلم أنّ أمرنا هذا لاینال إلّا بالورع» [۲].دوم، به انقطاع از اسباب مادى و اضطرار که از این طریق بسیار کسانى که بیچاره شدند، و کارد به استخوان آنها رسید، و به آن حضرت استغاثه کردند و نتیجه گرفتند.

به قصور و تقصیر نسبت به ساحت قدس آن حضرت اعتراف مى‏‌کنیم. او کسى است که خدا به او نور خود را، و به وجود او کلمه خود را تمام کرده است. او کسى است که کمال دین به امامت و کمال امامت به اوست. خداوند متعال در قرآن مى‏‌فرماید: اوست که خورشید را روشنایى و ماه را نور قرار داده است[۳].

در وجود حضرت مهدى(ارواحنا له الفداء) خورشید و ماه هر دو جمع‌اند، و چه بسیار تفاوت است بین خورشید آسمان دنیا و ماه آن، و بین خورشید آسمان ملاء اعلى و ماه آن وجود دارد.

خورشید و ماه، روشنایى و نور است، ولى حضرت مهدى(عج)، نور فروزان خداوند است، روشنایى پرتوافکن خداوند است، و تأویل آیه شریفه «و أشرقت الأرض بنور ربّها» ظهور آن حضرت[۴] است.

اگر دیده تاب دیدن آفتاب آسمان را که به فرمان خدا روشن است، ندارد، چگونه بینش انسان مى‏‌تواند حقیقت خورشید وجود را که به نور خدا منور است، ادراک کند؟! آرى قلم از شرح توانایى سیف‌اللهى که مظهر قدرت لایزال است عاجز، و زبان از بیان دانایى انسانى که نورالله همیشه روشن است، ناتوان است.

لذا جاى دارد کسانى که در انتظار فرارسیدن روزگار رهایى از چنگال زورگویان خون‌آشام و خوارکنندگان انسانیت هستند، با بصیرتى تمام، دیده به راه آینده‌اى زیبا و روشن داشته باشند و با نور حاصل از این بصیرت، زیستن خویش را تکامل بخشیده و زندگى خود را مهیاى درک آن زمان سازند.

چرا که حکومت سربلند دولت حضرت مهدى(عج) نیز باید منزل‌ها و مراحلى را که قوانین و سنت‌هاى الهى براى نظام آفرینش قرار داده است، طى کند، هر چند که در تمامى این مراحل، انقلاب و حکومت امام عصر‌(عج) توام با تأییدات غیبى نیز خواهد بود، همان طور که این امدادهاى الهى براى امت‌هاى پیشین که همسو با دین خدا حرکت مى‌کردند نیز بوده است.

_{منابع:

[۱] سوره نمل آیه ۶۲ آیا کیست که اجابت می‌کند مضطر را زمانى که او را بخواند، و برطرف می‌کند سوء را؟.

[۲] (آیا نمی‌دانى که هر آینه امر ما نیل نمی‌شود مگر به ورع) بصائر الدرجات، الجزء الخامس، ص ۲۶۳، باب ۱۱، ج ۲؛ دلائل الإمامة، ص ۲۵۴، الخرائج و الجرائح، ج ۲، ص ۲۷۸، بحار الانوار، ج ۴۷، ص ۷۱.

[۳] سوره یونس (۱۰)، آیه ۵.

[۴] سوره زمر (۳۹)، آیه ۶۹ (و درخشید زمین به نور پروردگارش).}

/1102101305