چرا در میان ائمه معصوم علیهم السلام، امام رضا (علیه السلام) به رافت و مهربانی شهره هستند و ایشان را امام رئوف (علیه السلام) می خوانند؟
باید توجه داشت صفات حسنه اخلاقی در همه معصومان و اهل بیت (علیه السلام) وجود دارد و همه آنها رئوف هستند، اما برخی خصوصیات در بعضی از ائمه (علیه السلام) بیشتر نمود و تجلی یافته است، به عنوان مثال امام نهم (علیه السلام) به جواد شهرت دارند و یا با اینکه همه اهل بیت (علیه السلام) سجده های طولانی داشته اند اما امام چهارم (علیه السلام) به سجاد معروف شده اند.
از این رو، امام رضا (علیه السلام) نیز به دلیل رافت و مهربانی بالا در منش و رفتار نسبت به اطرافیان اعم از خانواده، زیردستان و به طور اعم هر کسی که با ایشان در ارتباط بود، به امام رئوف (علیه السلام) شهره شده اند؛ به عنوان مثال هیچ کسی به در خانه ایشان نمی آمد مگر آنکه گرفتاری وی توسط حضرت رضا (علیه السلام) برطرف می شد.
در بحارالانوار، جلد ۴۶، صفحه ۱۰۱ نقل شده: مردی نزد امام رضا (علیه السلام) آمد و عرض کرد: به اندازه فتوت خود به من عنایتی دارید! حضرت (علیه السلام) فرمودند: «این مقدار در توانم نیست» آن مرد گفت: پس به اندازه مروت من کمک کنید. که امام رضا (علیه السلام) فرمودند: «به این مقدار می توانم.» سپس به غلامشان فرمودند: «۲۰۰ دینار به وی عنایت کن»
یا وقتی در خراسان بودند در نامه ای به فرزندشان امام نهم (علیه السلام) فرمودند: «ای ابوجعفر! شنیده ام که سوار مرکبت می شوی، غلامان تو را از در کوچک بیرون می برند و این از بُخل ایشان است که نمی خواهند خیر تو به کسی برسد و تو به کسی چیزی بدهی. به حقی که من بر گردن تو دارم، از تو می خواهم که رفت و آمدت، فقط از در بزرگ باشد و هنگامی که بیرون می روی زر و سیم با خود داشته باشی و هر کس چیزی از تو خواست، باید به او بدهی… من می خواهم بدین وسیله خدا تو را بزرگ کند و توفیق دهد. انفاق کن و نترس از اینکه روزی ات کم شود.»
که این مسئله در ترجمه عیون اخبارالرضا (علیه السلام) آمده است و از این دست مطالب بسیار است که همگی نشان از رافت و مهربانی و عطوفت بالای امام رضا (علیه السلام) دارد.