وی در فهرست آسیب‌های بزرگ و فوق‌العاده خطرناکی که در دعای هشتم صحیفه سجادیه به آن اشاره شده، به غفلت اشاره کرد و در این جلسه به بررسی آثار و خطرات ناشی از غفلت پرداخت.
در ادامه گزیده ای از سخنان حجت الاسلام والمسلمین حاج علی اکبری را بخوانید:
- خداوند متعال در قرآن کریم، مردم را از اف گفتن نسبت به پدر و مادر هم نهی فرموده است و این نکته نشان می‌دهد از کوچکترین و کمترین توهینی در برابر آنها باید پرهیز شود. امام رضا(ع) هم در این باره فرموده است: «وقتی خداوند انسان را از اف گفتن به والدین نهی فرموده است، یعنی از پایین‌ترین حد بی‌احترامی باید دوری شود و به این ترتیب تکلیف مراتب مشخص است.»
- وقتی امام سجاد(ع) از حداقل غفلت به خداوند پناه می‌برد، مشخص است از غفلت‌های دیگر هم به شدت باید پرهیز کرد. به همین دلیل باید غفلت سبک هرچه زودتر علاج شود.
- نباید از آثار تخریبی غفلت غافل شد، ولو در غفلت‌های لحظه‌ای. طبق نص قرآن کریم، تمام شرها در اثر غفلت به سراغ انسان می‌آید، همان طور که همه خیرات در نتیجه بیداری و ذکر نصیب او می‌شود. گاهی اندک غفلتی که تعبیر سنة از آن شده، خسارت‌های بزرگ و سخت جبران و حتی غیرقابل جبرانی ایجاد می‌کند.
- غفلت‌های لحظه‌ای در دو موضع می‌تواند به انسان آسیب بزند: یکی از آنها غفلت در لحظات حساس زندگی است، مانند غفلت در هیجان‌های عاطفی، غضب، شهوت و به ویژه با سکر جوانی و شباب همراه شود، این مخاطره بیشتر خواهد بود. این موارد مانند گردنه‌ها و پیچ‌های خطرناکی در ارتفاعات بلند است که رانندگی در چنین جاده‌ای نیاز به دقت و توجه زیادی دارد. فقط کافی است در یکی از پیچها یک لحظه دچار غفلت شویم تا به پایین ترین نقاط دره برسیم. پس توجه داشته باشیم که شیطان، شکارچی لحظات غفلت است.
- زمانی پیامبر اعظم(ص) در حال سجده و مناجات بوده و این جملات را فرموده است که: «الهی لاتکلنی الی نفسی طرفة عین ابدا» طرفة عین به معنی چشم بر هم زدن است به این مفهوم که خداوند حتی به اندازه یک بار پلک زدن و چشم بر هم زدن هم من را به حال خودم وانگذار.
- موضع دیگری که غفلت‌های لحظه‌ای به انسان آسیب زیادی وارد می‌کند، در وقت انجام مأموریت‌های بزرگ و خطیر است. بسیاری از اوقات مأموریت‌های درجه دو و سه بر این غفلت‌ها هم پوشش می‌دهد و مأموریت اصلی مورد اهمال قرار می گیرد. به این مفهوم که شخص در جریان انجام مأموریت اصلی و بزرگ خود دچار غفلت شده و به جای پرداختن به واجب، مشغول مستحب می‌شود.
- آن حضرت می‌فرماید: «و لست اتوسل اليك بفضل نافله مع كثير ما اغفلت من وظائف فروضك؛ من هرگز چنين نبوده‌ام كه با انجام نافله‌ها به تو متوسل گردم- با اينكه از وظائف واجب فراوانى غفلت ورزيده‌ام-» بنابراین در حالی که واجبات را رها کرده‌ایم، نمی‌توانیم از طریق نوافل به درگاه خدا پناه ببریم و استمداد کنیم. این واجبات در مأموریت‌های شخصی، خانوادگی و اجتماعی موجود دارد که غفلت کوتاهی هم آسیب های بسیاری به همراه دارد.
- کافی است بدانیم دشمن بیدار است. در واقع ما سه دشمن بیدار داریم که هیچ خواب کوتاهی هم ندارند و همزمان مشغول عملیات هستند: اولین دشمن شیطان است؛ همان طور که امام سجاد(ع) در دعای بیست و پنجم می فرماید: «لَا يَغْفُلُ إِنْ غَفَلْنَا، وَ لَا يَنْسَى إِنْ نَسِينَا؛ او غافل نمی‌شود اگر ما غافل شویم و فراموش نمی‌کند وقتی ما فراموش کنیم» چون شیطان مانند خون در رگ های ما، جاری است. دومین دشمن، نفس ماست که فرمود: «اعدی عدوک نفسک التی بین جنبیک؛ دشمن‌ترین دشمن تو نفس تو است که در میان دو پهلوی تو است» پس این نفس هم خواب ندارد. سومین دشمن دستگاه کفر و نفاق و مستکبری هستند که در مقام دشمنی شان خواب ندارد؛ همان طور که خداوند متعال می‌فرماید: « وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَ أَمْتِعَتِكُمْ فَيَمِيلُونَ عَلَيْكُمْ مَيْلَةً وَاحِدَةً» بنابراین کفار علاقه‌مندند و بیدار هستند که شما از اسلحه و امکانات و تجهیزات خود غفلت کنید تا فورا به شما حمله کنند.
/1102001307