سه عامل تباهی اموال

** اسکناس را پاره نکنید
امام رضا (ع) به ذکر یکی از مصادیق ساده و به ظاهر کم اهمیت نیز در این رابه اشاره می نمایند تا شاید ما با تامل روی آن به موارد مهم و بزرگ تر نیز پی ببریم. حضرت هدر دادن و تباه ساختن اموال را مصداقی از فساد دانسته و فرمودند:
«من الفساد، قطع الدرهم و الدينار و طرح النوی.»
«تكه تكه كردن درهم و دينار (يا هر پولی ديگر) و دور افكندن هسته خرما (كه ممكن است بذر نخلی در آينده شود) از جمله كارهای فاسد و نادرست است.» (من لايحضره الفقيه، ج ۳، ص ۱۶۷) حضرت دو نمونه مثال زدند، یکی حیف و میل اموال عمومی و بیت المال که نمونه بسیار کوچکش همین از بین بردن سکه و اسکناس است و دیگری هم دور انداختن چیزهایی که قابلیت بهره برداری دارند و مثال هسته خرمایی را زدند که هیچکس به ارزش آن فکر نمی کند. یعنی وقتی پاره کردن اسکناس و دور انداختن هسته خرما تباه کردن مال است پس:
"تو خود حریث مفصل بخوان از این مُجمل!"

*** نعمت ها هم می فهمند
در نگاه عرفانی نعمت ها را دارای ادراک و شعور می دانند. لذا بی توجهی، حیف و میل و تباه نمودن آنها چه بسا موجب محرومیت از نعمت های بعدی شود. در مقابل، اگر نعمت های الهی از انسان توجه، احترام و ارزش ببينند، نه تنها مهمان سفره زندگی او خواهند شد، بلكه نعمت های ديگر را نيز به سوی خويش فرا می خوانند. در نتيجه، نعمتی بر نعمتی افزون شود.

منبع: تراز

/1102001307