حجت الاسلام مرادی : هیچ وقت در بیان حق و تبین باطل رو دربایستی نکنید

حضرت موسی بن جعفر علیه السلام فرمودند: «أبلِغ خَيرا و قُل خَيرا ولا تَكُن أمُّعَةً»¹ خیر برسانید و خیرخواه باشید، خوب حرف بزنید. یکی از مصادیق قول خیر، قول حق است. ما باید حق بگوییم و نسبت به این دو تواصی داشته باشیم. بگوییم و بشنویم. تواصی به خیر بحث بسیار گسترده ای است. در دفاع از حق بدهکار نشوید. عمر نمی ارزد که بخواهیم از باطل حمایت کنیم. دشمن اصلا به ما و دوستانمان و طرفدارانمان و طرفداران جبهه حق رحم نمی کند. در این مقطع صد ساله هر جایی که محبت اهل بیت علیهم السلام را دارند برایشان مصیبتی درست کرده اند. هر جا که کسی محبتی به آن خاندان داشته باشند، برایشان مشکل درست می کنند و در اخبار هم یک مورد از آن را نمی شنویم. حداقل در این 20 سال هیچ محرمی نبوده است که در عزاداری های پاکستان کسی شهد نشود.

دشمن با ما رو دربایستی ندارد. هیچ وقت در بیان حق  و تبین باطل رو دربایستی نکنید. هیچ وقت تحت هیچ شرایطی به آمریکا اعتماد نکنید. امام حسین علیه السلام به حر فرمودند: فریب خورده کسی است که اعتماد می کند. در این دو دستگی ها مردد در دین داری نباشید. به هر کسی می رسد می گوید با تو هستم. باید فقط پشت سر آقا برویم و در قیامت حجت داریم که پشت سر سید رفتیم و از ما می پذیرند. گرفتار احزاب و گروه ها و طمع کاران سیاسی نشویم.

از کسانی که هر روز با یکی هستند نباشید. حق را که آدم می پذیرد با حق است. جای دیگر نرویم. تولی و تبری واجب است. قبل غروب رو به روی خیمه امام حسین علیه السلام نشسته بودند و خوابشان برده بود. حضرت زینب سلام الله علیها آمدند و فرمودند: این سپاه صدایشان می آید انگار که می خواهند حرکت کنند. آقا فرمودند: زینب جان الان جدم پیغمبر صلی الله علیه و آله را در خواب دیدم و ایشان فرمودند: حسین جان پیش ما می آیی. خواهر شروع به گریه کردن کردند و خواهرشان را آرام کردند. حضرت عباس علیه السلام آمدند و فرمودند: سپاه دشمن دارند می آیند. حضرت به ایشان فرمودند: عباس جان برو ببین چه می خواهند. قمر بنی هاشم علیه السلام به همراه 10 نفر رفتند و عمر سعد و شمر ملعون با سپاه 30 هزار نفری در مقابلشان هستند. حضرت عباس علیه السلام به آنها فرمودند: چه شده است و چه می خواهید؟ آن ها هم جواب دادند امیر نامه داده است که یا باید با او بیعت کنید یا شما را سر جایتان بنشانیم. قمر بنی هاشم علیه السلام به آنها فرمودند: صبر کنید بروم و به امام حسین علیه السلام بگویم و برگردم. تنها برگشتند و به محضر ابی عبدالله علیه السلام و رفتند. در بین کسانی که باز نگشتند دو چهره شاخص بودند یکی از آنها حبیب بن مظاهر² و دیگری زهیر بن قین³. حبیب به زهیر رو کرد و گفت تو با آنها صحبت می کنی یا من صحبت کنم؟ گفت: تو شروع کردی تو شروع کن من هم صحبت می کنم. حبیب گفت: وای بر شما روز قیامت از کسانی نباشید که اولاد پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و فرزندانشان را کشته اید. یک کسی به جناب حبیب متلک گفت که هر چقدر دلت می خواهد از خودت تعریف کن. زهیر جواب او را داد و گفت: خدا از او تعریف کرده است. زهیر گمراه بود و هدایت شد و محکم پای این هدایت ایستاد.

یک نفری از بین جمعیت به زهیر گفت: تو که عثمانی بودی! زهیر بعد از کشته شدن عثمان گفت علی علیه السلام مسئول بوده است و با ایشان خوب نبود. گفت: ای مردم من عثمانی بودم با حسین هم نبودم و مثل بعضی ها هم نبودم که برای ایشان نامه هم بنویسم. از سال 41 تا سال 60 برای ایشان نامه می نوشتند. یک سری گمراه هم می نوشتند که امام حسن علیه السلام را رها کن و خودت روی کار بیا. امام حسین علیه السلام اصلا در محضر امام حسن علیه السلام صحبت نمی کردند. امام حسین علیه السلام آنقدر حرف نمی زدند که معاویه لعنت الله علیه شایعه پخش کرد که امام حسین علیه السلام لکنت دارد و وقتی در شهر پیچید امام علی علیه السلام به ایشان فرمودند: بلند شو و خطبه بخوان که همه از شنیدن خطبه ایشان مبهوت شدند. ادب این است که در جامعه مدام حرف نزنند. جامعه به سکوت نیاز دارد.

زهیر گفت من مانند شما نیستم که نامه بنویسم. من امامی دارم که راه ما را به هم رساند و هم مسیر شدیم. دیدم منزلت حسین علیه السلام در پیش پیامبر صلی الله علیه و آله چگونه بود.

در جلسه ای که امام حسن علیه السلام و امام حسین علیه السلام و معاویه لعنت الله علیه بودند و صلح کردند. معاویه گفت: هر دو فرزند فاطمه سلام الله علیها هستید فردا تو کنار می کشی و حسین علیه السلام ادامه می دهد او هم باید قول بدهد. معاویه گفت: قیس فرمانده نظامیتان هم باید دست بدهد. قیس مردد بود که دست بدهد یا ندهد که امام حسین علیه السلام به او فرمودند: امام حسن علیه السلام امام من است پیش امامم از من سوال نکن باید از خودش بپرسی. الان در جامعه ما رهبری که خیلی شجاع و انقلابی هستند صحبت می کنند و دیگران هم نظرات خودشان را می گویند.

همین طور که صحبت می کردند حضرت عباس علیه السلام بازگشتند. امام حسین به حضرت عباس علیه السلام فرموده بودند می توانی بروی و همین امشب را برای ما وقت بگیری؟ من دوست دارم امشب قرآن بخوانم و نماز بخوانم و استغفار کنم و خدا می داند من خیلی عاشق نماز و قرآن خواندن و مناجات و استغفار هستم. خود این یک درس است. امام حسین علیه السلام دوست داشتن خودشان را اظهار می کردند. علاقه به نماز خواندن و قرآن خواندن و مناجات کردنتان را اظهار کنید.

حضرت عباس علیه السلام آمدند و رو به آنها کردند و فرمودند: ابی عبدالله علیه السلام فرموده اند شما که می خواهید بجنگید فردا بجنگید. عمر سعد چون می ترسید شمر به عبیدالله لعنت الله علیهم نزدیک است. از شمر پرسید نظرت چیست؟ شمر هم می گوید تو فرمانده هستی نظر خودت چیست؟ عمر می گوید: ای کاش نبودم. عمر سعد به طمع حکومت، فرماندهی می کند و می گوید ای کاش نبودم.

/1102101304

پی نوشت:

1.      الاختصاص ، ص ۳۴۳ .

2.      حبیب‌بن مُظاهر، از یاران امام علی و امام حسین علیهماالسلام و از شهدای کربلا، ملقب به اسدی و منسوب به قبیله بنی‌اسد می‌باشد.

3.      زُهَیْر بن قَیْن بَجَلیّ از فرماندهان شهید سپاه امام حسین علیه السلام بود.

تمام حقوق مادی و معنوی این خبر متعلق به سایت وارث می باشد و هرگونه کپی برداری بدون ذکر منبع شرعاً اشکال دارد.