حجت الاسلام طحان آل یاسین: کلید رهایی از سختی ها و بلاهای دنیا چیست؟

وارث: مراسم شب بیست و سوم محرم با سخنرانی حجت الاسلام طحان آل یاسین و مداحی كربلايي حسین یعقوبیان و دیگر ذاکرین اهل بیت علیهم السلام در هیئت کربلا برگزار شد

در ادامۀ خبر متن سخرانی حجت الاسلام طحان آل یاسین را می خوانید:

آفرنش انسان در سختی و بلاها

قرآن می فرماید: «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَدٍ»¹ قرآن جهات و ملاحظات فراوانی راجع به خلقت انسان بیان کرده است. گاهی اوقات اصل پیدایش، گاهی اوقات زمان پیدایش، گاهی اوقات کیفیت خلقت و گاهی اوقات مراحل خلقت و گاهی اوفات اهداف خلقت را. یکی از آیاتی که راجع به انسان و شعور انسان صحبت کرده این آیه است. می فرماید ما انسان را در سختی ها و رنج ها و مشکلات و بلاها و گرفتاری ها خلق کردیم. محیط زندگی انسان، محیطی آمیخته به رنج ها و دردهای جگرسوز است. اگر انسان بداند  وارد فضای گرمی می شود که گرمایش طاقت فرسا است، دانستن این مطلب به تحمل گرما کمک می کند. معلومات به صورت ناخودآگاه در قدرت و توانایی انسانها اثر می گذارد. ما در نظام آفرینش هرچه بیشتر بدانیم کجا هستیم، استقامت و توانایی و کارایی مان بیشتر می شود.

دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم ویژگی هایی دارد. همۀ این زندگی با تکالیف متعددی که ما داریم کجاست؟ "فی کبد." تارو پود آفرینش با سختی ها و بلاها آمیخته شده است. اگر بدانیم در جایی هستیم که پشت سرهم بلا و گرفتاری بر روح و جسم انسان وارد می شود، آن وقت بی دلیل عمرمان را صرف فرار از بلا نمی کنیم، دنبال یک نقطه ای که صد درصد در آن عافیت باشد، نمی گردیم.

وقتی بشر فکر می کند در این دنیا روزی می آید که در نقطه و زمانی قرار می گیرد که هیچ بلا و گرفتاری وجود نداشته باشد، عمرش در حال ضایع شدن است.

شکیبایی، کلید رهایی

کسی در این عالم موفق است که این جمله را متوجه شود: دنیا سرای بلاها و گرفتاری ها و سختی ها است.(لقد خلقنا الانسان فی کبد) قسم می خورم محققاً خلقت شما در سختی است.

لازمۀ هر سختی این است که انسان دنبال فرج و رهایی بگردد. انسان با هربلایی مواجه می شود، اولین و آخرین چیزی که دنبالش است فرج است. می گوید کی رها و راحت می شوم. این بد نیست، عاقلانه است. اما تنها فکر کردن به این که کی تمام می شود خوب نیست. باید بگوییم کی با موفقیت، باسعادت، با سربلندی تمام می شود. رسیدن به فرج و رهایی کلید دارد. اهل بیت علیهم السلام  فرموده اند: «الصبر مفتاح الفرج.»² شکیبایی کلید رهایی است.

اگر در این دنیا به این نتیجه رسیدیم که سرا، سرای رنج است و جایی که جای بلا و ابتلا است باید روزی تمام شود و فرجی که توأم با سعادت انسان باشد-رهایی ای که آخرش به نفع انسان باشد- نه فقط تمام شود، این که فرمودند الموت تحفة المومن، مرگ هدیه خداوند متعال به مومنین است، کسی وقتی از این دنیا می رود رها می رود و خوشحال است که مومن بوده باشد. این سه علم که حاصل شد، در هر سن و شرایطی که باشد راه می خواهد. راهش صبر و بردباری و ثبات قدم است. کسی به فرج حقیقی می رسد که بردباری کند. به نسبتی که صبر بیشتر باشد، به همان نسبت فرج و رهایی بیشتر می شود.

درجۀ افراد صبور

هرچقدر در این دنیا صبر دارید، روز قیامت درجه دارید. قدری که با وجود مشکلات و کاستی ها شما صبر کردید، به همان نسبت مقامات دارید و موقع رفتن از این دنیا مرگ برایتان شیرین می شود. هرچقدر هم انسان بی صبری و بی تابی کند جان دادن برای او سخت می شود و درجات او پایین تر است. لذا فرمود: «العجله من عمل الشیطان.»³ کسانی که عجول هستند باب شیطان را در زندگی شان باز می کنند.

آرامش را به هم هدیه کنید

بردباری باعث می شود تمام سرای فی کبد برای انسان آسان شود. هرچه صبر آدم بیشتر باشد، درجه اش بالاتر می رود. امام حسین علیه‌السلام فرمودند: «نافسوا فی الدرجات.» به کم قانع نشوید. فکر درجات عالیه را کنید. فکر مدارج مرتفع را کنید. باهم در درجات مسابقه بگذارید، مسابقه در صبوری و آرامش. آرامش را به هم هدیه کنید، از هم آرامش بگیرید. مومن کنار مومن آرام می شود، همانگونه که آدم تشنه با آب خنک آرام می شود. با کسی بنشینید که باعث آرامش است.

 /1102101306

پی نوشت:

1.     سوره بلد آیه 4

2.     نهج البلاغه

3.     نهج الفصاحه گاه در قدرت و توانایی  قثقثقثق