تمام پیامبران در ذات مقدس سیدالشهدا (ع) خلاصه شده اند

اولین نکته که از زبان امام سجاد (ع) داریم، توضیحی می باشد که درباره منازل طی شده از مکه تا کربلا ارائه شده است. ایشان 25 منزل را در 24 روز طی می کنند. از منزل اول که هشتم ذی الحجه و مدینه تا آخرین منزل که دوم محرم و ورود به کربلا بود. در بعضی از روایات 36 منزل نیز نقل شده است.

حضرت در یکی از این گزارش های خود می فرمایند: پدرم در هیچ منزلی فرود نیامد مگر اینکه قصه حضرت یحیی (ع) را مطرح کرد. بین امام حسین (ع) و حضرت یحیی (ع) شباهت های زیادی مانند نام، نحوه شهادت و نحوه ولادت وجود داشت. برخی از افرادی که حضرت را یاری می کردند، گمان می بردند که ایشان پیروز ظاهری میدان می شود و حکومت را به دست می گیرد. در ابتدای حرکت نیز برخی از یاران ایشان پست ها و سمت ها را بین خود تقسیم می کردند. امام سجاد (ع) می فرمایند: پدرم در هر منزلی که به سخنرانی می پرداخت، یاران ایشان از این افکار فاصله می گرفتند.

این کارشناس دینی در ادامه به تشریح ماجرای حضرت یحیی (ع) پرداخت و ادامه داد: کسانی که به مسجد اموی رفته اند نقطه ای که سر ایشان در آن قرار دارد را دیده اند. حاکم عصر حضرت یحیی (ع) دلباخته و شیفته دختر برادر خود می شود که ازدواج با او حرام است. برادر زاده آن حاکم گفت: شرط ازدواج من این است که  یحیی را به عروسی من بیاورید، سرش را در مقابل من از تن جدا کنید، در طشت قرار دهید و من دور آن برقصم. ماجرای اینکه سر ایشان را به کجا برده اند زیاد مشخص نیست اما برای سر مطهر امام حسین (ع) 25 اتفاق رخ داده است.

فضیل بن زبیر کوفی در نوشته 16 صفحه ای خود که قدیمی ترین اثر در ارتباط با وقایع کربلا می باشد، آورده است: امام سجاد (ع) روز عاشورا به میدان رفت، در بخشی از جنگ شرکت کرد و زخمی شد. البته ایشان در پایان جنگ نیز قصد محاربه را داشتند اما امام حسین (ع) و حضرت زینب (س) به ایشان این اجازه را ندادند.

مسئله سومی که در مورد امام سجاد (ع) مطرح است، وداع ایشان است. در کتاب «الدعوات» قطب راوندی صفحه 54 این موضوع را دیدم که خود امام زین العابدین (ع) می فرمایند: تمام بدن پدر خونی بود، به خیمه آمد و مرا به سینه چسباند و به من فرمود «می خواهم دعایی به تو تعلیم بدهم که من از مادرم، مادرم از پیامبر (ع) و ایشان نیز از جبرئیل فرا گرفته ایم و تو نیز در لحظه های سخت این دعا را بخوان.» این دعا به شدت آرامش می دهد و به شما عزیزان توصیه می کنم که آن را به خاطر بسپارید.

امام سجاد می فرمایند: قبل از آن که پدرم دعا را بگوید دو نکته مطرح کرد. نخستین نکته این بود که مبادا به کسی که بی پناه است ظلم کنی و دوم اینکه حق را هرچه قدر هم که تلخ باشد بگو و تحمل کن. سپس دعا را مطرح کرد «بحق یس والقرآن الحكیم وبحق طه والقرآن العظیم یا من یقدر علی حوائج السائلین، یا من یعلم ما فی الضمیر، یا منفسا عن المكروبین، یا مفرّج عن المغمومین، یا راحم الشیخ الكبیر، یا رازق الطفل الصغیر، یا من لایحتاج إلی التفسیر صل علی محمد وآل محمد، وافعل بی كذا وكذا»

امام حسین (ع) امانات را به امام سجاد (ع) نداد زیرا دشمنان متوجه می شدند که حضرت به امامت می رسد و ایشان را به شهادت می رساندند. حضرت اباعبدالله (ع) امانات را به دختر بزرگ خود فاطمه صغری (س) دادند. فاطمه صغری دختری 20 ساله بود که بنده کتابی با عنوان «فاطمه عاشورا» در ارتباط با زندگی و فرزندان ایشان نوشته ام. ایشان دارای 4 پسر بودند و هر کدام نیز مبارزات خوبی برای اسلام داشته اند.

چهارمین نکته از امام سجاد (ع) دعوت به فرار است. امام حسین (ع) نماینده تمام انبیاء در کربلا بود، در واقع تمام پیامبران خلاصه شده در ذات مقدس اباعبدالله (ع) بودند. اینکه در کربلا «نایبه الامام» را به حضرت زینب (س) نسبت می دهیم صحیح است اما ایشان در تمامی مواقع و اقدامات از امام زین العابدین (ع) مشورت می گرفت. دشمنان می خواستند امام سجاد (ع) را به قتل برسانند ولی حضرت زینب (س) خود را سپر کرد و مانع از شهادت ایشان شد و از این رو ایشان را «مالک الرقاب» می خوانند زیرا بر گردن تمام عالم حق دارد. اگر امام نباشد باران نمی بارد و چرخ زندگی نمی چرخد.

مسئله پنجم تسلیم به قتل امام سجاد (ع) بود و همان طور که عرض شد، حضرت زینب (س) از این موضوع جلوگیری شد و عمید بن مسلم، گزارشگر سپاه دشمن، نیز به شمر گفت که این خودش تب دارد و به زودی از دنیا می رود و ارزش کشتن ندارد.

ششمین مورد که از امام سجاد (ع) عنوان می کنند، منزل قطقطانیه است. فاطمه صغری (س) روی مزار همسرش در بقیع چادر زد و یک سال به بیان ماجراهای کربلا برای مردم پرداخت. ایشان در آن یک سال این موضوع را نیز مطرح کرده است: وقتی ما را روز یازدهم حرکت دادند، نزدیک ظهر بود. عمرسعد 78 کشته میدان را جمع کرد، نماز بر آن ها خواند و دفنشان کرد. البته این 78 نفر تمام شهدا نبودند. در پایان نیز راس مطهر شهدا را بین سران قبایل تقسیم کردند.

حضرت فاطمه صغری (س) ادامه می دهد: وقتی به قطقطانیه رسیدیم طوفان شدیدی ایجاد شد و کسی چیزی را نمی دید. کاروان مسیر را گم کرد و ما نیز خیلی تشنه بودیم. عمرسعد دستور توقف کاروان را صادر و چند نفر را مأمور پیدا کردن آب کرد. طوفان کم کم آرام شد و دیدم که عمه ام زینب (س) خود را سایه بان زین العابدین (ع) کرده است و ایشان را باد می زد. من و خواهرم روی یک شتر سوار شده بودیم که ناگهان دیدم سکینه (س) نیست و با کمی جست و جو دریافتم که به گوشه ای رفته و در سایه بوته ای خوابیده است. من صبر کردم تا بالاخره خواهرم سکینه (س) به ما ملحق شد.

مورد هفتم مربوط به گزارش امام سجاد (ع) از کوفه است. سهل بن سعید می گوید: من دیدم از نوک پاهای امام سجاد (ع) خون می چکد و معلوم بود که برای ایشان توان و رمقی نمانده است. سپس دیدم که پشت سر ایشان سه دختر در حال حرکت هستند که وقتی پرسیدم گفتند رقیه، سکینه و صفیه (سلام الله علیهما) از دختران حسین (ع) هستند.
هشتمین مسئله در ارتباط با امام زین العابدین (ع)، ورود ایشان به کربلا و دفن بدن های مطهر شهدا می باشد. از امام جواد (ع) سوال پرسیدند که چگونه از مدینه به بالین پدر خود در مشهد رسیدید؟ و ایشان در پاسخ فرموده بودند «همان کسی که جد من سیدالساجدین (ع) را از زندان کوفه به کربلا رساند.»

حبیب بن مظاهر روز ششم محرم به کربلا رسید. امام حسین (ع) به ایشان فرمودند که به دور و اطراف برو و یار جنگی پیدا کن. حبیب 90 نفر را آماده کرد اما خبر به عمر بن سعد رسید و 4 هزار نفر را برای سرکوب کردن آن ها فرستاد و تمام‌شان را فراری داد. به همین دلیل مردان بنی اسد متواری و اجساد شهدای کربلا توسط زنان آن ها دفن شد.

سنگری در پایان همه را به مطالعه ماجرای بعد از واقعه کربلا دعوت کرد و بر یادآوری سه بعد حماسه، عبرتی و عرفان کربلا به مخاطبان و عزاداران تأکید کرد.

منبع : بسیج مداحان

/1102101305